Θα ηθελα να το διαβασω,εχοντας δει φυσικα και το First Blood,To καλυτερο απο ολη τη σειρα κατα τη γνωμη μου.

Εγώ είμαι φαν του Μωπασαν Μ αρέσουν όλα τα έργα του

Διαμαντακι και με τέλος δυνατό, πιο ταιριαστό σε σχέση με την ταινία!

Το ειχα διαβασει.Πολυ ωραιο ηταν.

Πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα!

Πολύ σημαντική η επιρροή των γονέων. Εμένα δεν διάβαζε κανένας και άργησα να αρχίσω το σπορ!

Καλησπέρα Γιώργο, Παρακολουθώ τις αναρτήσεις εδώ και κάποιους μήνες και μέσα από τις αναφορές που κάνεις σε ιστορίες που έχεις γράψει μπήκα στη διαδικασία να ψαχουλευτώ και έχω σκοπό να ξεκινήσω κάποιο από τα βιβλία σου. Λογικά από τη Lenore ή το Ελπίς που είναι και πιο εύκολο να βρω. Ο λόγος όμως που σου γράφω είναι γιατί μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η κατάθεση ψυχής που έκανες, αυτή η όμορφη περιγραφή μιας ολόκληρης περιόδου, από τότε που ήσουν παιδάκι μέχρι και την ενήλικη ζωή. Μια διαδρομή ενός εκκολαπτόμενου συγγραφέα μέχρι που κατάφερες να εκδόσεις βιβλία και να τα μοιραστείς με τον κόσμο. Πολύ συγκινητικό. Σε ευχαριστώ που το μοιράστηκες. Όταν διαβάσω κάτι θα επικοινωνήσω μαζί σου, εδώ σε κάποιο σχόλιο είτε σε κάποιον άλλο διαθέσιμο διαδικτυακό τόπο . Να είσαι καλά.

πολύ συγκινητικό ρε συ, να βλέπεις το παιδί σου να παίρνει σάρκα και οστά! μπράβο και πάλι μπράβο!

Χεεεεέι!!! Καλά πόσο ενδιαφέρουσα η δουλειά σου ρε συ, ειδικά το κομμάτι ανακαινίσεις είναι super interesting! το να βλέπεις τη μεταμόρφωση από το πριν στο μετά είναι ότι καλύτερο, χαζεύω φουλ τέτοια βίντεο. βέβαια και φουλ σκληρή δουλειά και αυτά τα ωράρια είναι cruel σίγουρα. ωστόσο το βιβλίο όπως το παρουσίασες ιντριγκάρει τον ¨αλλο να το διαβάσει για το γμτ xD

Όπως και το πρώτο βιβλίο, ούτε αυτό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Πολύ μέτριο για το κονσεπτ του.

Πολύ ιδιαίτερο βιβλίο, εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι από τις περιπτώσεις που ένα βιβλίο είναι ταυτόχρονα βαρύ και φιλοσοφικό, που σε παρασύρει σε βαθιές σκέψεις και στοχασμούς ενώ με έναν απροσδόκητο τρόπο είναι διασκεδαστικό (γέλασα σε αρκετά σημεία με τα παθήματα του ήρωα, που δεν ήξερε τι διάολο συμβαίνει από ένα σημείο και έπειτα) έως και ανάλαφρο. Νομίζω πως το νόημα του έχει να κάνει με τη φύση της πραγματικότητας και πώς μπορουν να μας ξεγελούν οι αισθήσεις μας (τα φαινόμενα απατουν που λέμε) και πώς δεν μπορούμε ποτέ να αναγνωρίσουμε την απόλυτη αλήθεια. Η μεγάλη γοητεία του έγκειται στην ατμόσφαιρα που δημιουργεί και όχι τόσο στην πλοκή η τους έξυπνους διαλόγους (που έχει και από αυτά βέβαια). Επίσης εμένα μου έβγαζε έναν έντονο ερωτισμό στα όρια της λαγνείας. Δεν ξέρω αν έχεις δει μια ταινία "Το παιχνίδι". Θεωρώ ότι η κεντρική ιδέα βρίσκεται σε αυτό το βιβλίο. Τέλος πάντων, για μεν είναι must read. Τα λέμε όποτε...

Μαρέσει πάντως που πέρνεις τον Σόφο και τον βάζεις από κάτω όπως και οποιονδήποτε άλλο συγγραφέα και τον ξεψαχνίζεις. Και εγώ το ίδιο ακρηβώς κάνω. Δεν πάει να λέει όλη η γή ότι είναι αριστούργημα, πρώτα το διαβάζω και μετά συμφωνώ ή διαφωνώ

Μια επίσης ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική παρουσίαση με σημαντικές πληροφορίες για το πολιτικό υπόβαθρο της τραγωδίας: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-oqKDMe4V4yo.htmlsi=DgMTk1Vd2C7v1OcG

Η Αντιγόνη είναι ασυγκριτο έργο Σε νοήματα σε συναισθήματα σε παθη και με χορικα που είναι τα κλασικοτερα στην αρχαία τραγωδία

Νομίζω ήταν το αγαπημένο μου από όλη τη σειρά. Πιο ανέμελη ιστορία, πιο παραμυθένια και λιγότερο χαοτική. (Είχε μια ευχάριστη απλότητα όπως οι αδερφές της Ελουρια)

Με εξαίρεση την αφήγηση του Κινγκ, ότι ανήκει στο σύμπαν του Μαύρου Πύργου και ότι επιστρέφουν οι αγαπημένοι χαρακτήρες, αδιάφορο το βρήκα. Διαβάζεται ευχάριστα, φυσικά.

Χωρίς καμιά περίπτωση επαρσης εθνικής και λοιπά, το βάθεμα και το εύρος αυτών των κειμένων σε συγκλονίζει, αναλογιζοντας και πως γράφτηκαν 2000+ χρόνια πριν!!

Helloooo! Εντάξει για το τοπ 3 συμφωνώ φουλ με τα 2 (μαύρο πύργο δεν έχω αξιωθεί ακόμη να πιάσω στα χέρια μου) :/ επίσης, το cristine το αγαπώ σαν ταινία άπειρα οπότε θέλω να διαβάσω και το βιβλίο όταν το βρω για να έχω άποψη. αλλά γενικά έχω πολύ πράγμα που θέλω να διαβάσω , με καταστρέφεις xD xD μια ιδέα που μου ήρθε βλέποντας τα βίντεο σήμερα (έκανα catch up ότι είχα χάσει μέχρι τώρα) θα μπορούσες αν θες να κάνεις ένα βίντεο ασχέτως κατηγορίας που να προτείνεις κάποια βιβλία από όλα όσα έχεις αναφέρει στο κανάλι που κάποιος πρέπει να διαβάσει τύπου στη ζωή του. χωρίς να πρέπει να είναι τοπ γουατέβερ ή συγκεκριμένου είδους ή συγγραφέα κλπ.

Πωωω το intro δεν ξέρεις πόσο σε νιώθω...ήταν αυτό! καλό μήνα κιόλας,λέγεται ότι θα νιώσουμε χειμώνα και φθινόπωρο φέτος, για να δούμε!!! 🤩 Πολύ ενδιαφέρον βίντεο , πολλή πληροφορία :O

Nice! Αυτό το μήνα διάβασα: Προσωπογραφια δολοφόνου (τίποτα το ιδιαίτερο) Κάποτε στο Χόλιγουντ (περίμενα περισσότερα) Λουκυ Λουκ: Μαμά Ντάλτον (ωραίο κόμικ) Ο ιππότης με την αστραφτερή πανοπλία (ωραίο παραμύθι) Ο Λυκανθρωπος του καυτού βάλτου (ωραίο) Νεκρό Δέρμα (καλό, αλλά κατώτερο του πρώτου βιβλίου) Σούπερμαν για κάθε εποχή, 4 κόμικ (πολύ νοσταλγικά) Οδός Τρόμου: ο θάνατος της μαζορετας (πολύ καλό) Οι ξεγραμμενοι, του Τζακ Κετσαμ (λίγο με κούρασε) 300 vs Cthulhu (ενδιαφέρον) Γοργόνα, του Αβραάμ Καουα (ωραίο) Μια ασυνήθιστη γιορτή (ωραίο γκοθικ) Διαβολική φύση, του Κρεγκ Ράσελ (πολύ δυνατό) Το μυστήριο του κόκκινου, του Κόναν Ντοιλ (οκ) Οι λύκοι μέσα στους τοίχους, του Γκειμαν (ωραίο) Οι κόσμοι του Lovecraft Απόκρυφα 1 (ενδιαφέρουσες σύγχρονες ιστορίες) Η Γκουεντι και το μαγικό φτερό (χθες το ξεκίνησα, ωραίο φαίνεται).

Mπορεί να έχετε το προσωπικό σας γούστο στη λογοτεχνία αλλά να μην γνωρίζετε τον E. M. Forster και να νομίζετε ότι είναι γυναίκα!

Πολύ καλό βιβλίο, το ειχα ευχαριστηθεί οταν το διάβασα πριν χρόνια. Μετά καπου το δανεισα και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Καταπληκτικός συγγραφέας ο Σίμονς, τα καλύτερα του νομιζω είναι η διτομη σειρα Ίλιον και Όλυμπος, που είναι θα ελεγα αρχαιοελληνική ε.φ., αν μπορεί να σταθεί αυτός ο όρος. Αλλο ενα ωραιο βίντεο, πλέον έχεις γίνει αναγκαιος σαν τον πρωινό καφέ. Τα λέμε όποτε.😊

Το καλύτερό του των τελευταίων 20 χρόνων, περίπου! Για εμένα, πάει: Σάλεμς Λοτ Κάρι Λάμψη 22.11.63 Μαύρος Πύργος (συνολικά). Α, ρε Κινγκ, τι έγραφες όταν ήθελες...

Με συγκίνησε πολύ η μεταμόρφωση, η βελτίωση αφορά το γονιό που συνθλίβει το παιδί του ,το είδα από αυτήν την πλευρά του γονιου 😢

Περιμενα πώς και πώς το βίντεο γι' αυτό το αγαπημένο για εμένα βιβλίο. Διαφωνούμε όπως κατάλαβες αλλά δεν έχει σημασία. Εγω το λατρεύω και το θεωρώ ενα από τα πιο έξυπνα μυθιστορήματα που έχουν γραφτεί. Το έχω διαβάσει δύο φορές και θα το ξαναδιαβάσω κάποια στιγμή. Γουστα είναι αυτα, τι να κάνουμε. Συνεχισε την καλή δουλειά σου.

Μου αρεσει που αυτο που κανεις ειναι η ψυχοθεραπεια σου οπως ειπες,και το κανεις γιατι το γουσταρεις.

Από αυτά, έχω διαβάσει μόνο Μαύρο Πύργο και Μυστικά της Βαβυλώνας. Το βιβλίο των οστών διαβάζεται ψιλοαυτονομα; Είχα μείνει προ... ετών στον Λύκο του Χειμώνα ή κάπου εκεί, όταν και παράτησα τη σειρά. Δεν θυμάμαι κάτι ιδιαίτερο (σε τι φάση έχω αφήσει τους πρωταγωνιστές κλπ).

το έργο είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! - Пышка! ...η λέξη "χονδρομπαλού" είναι πολύ κακή μετάφραση! ο μεταφραστής θα μπορούσε να βρεί άλλη λέξη, αφού η ελληνική γλώσα είναι τόσο πλούσια...

Νομίζω ότι ήταν μια προσπάθεια να ξαναγράψει το stand by me, τουλαχιστον το κεντρικό θέμα του βιβλίου αυτό μου θυμιζε. Αποτυχημένη προσπάθεια φυσικά, αν και δεν με χάλασε πολύ που το διάβασα. Αλλά το stand by me που είναι ένα μικρό επος δεν το αγγίζει καν.

Ο Κινγκ ήθελε να γράψει το δικό του Μυστήριο του Έντουιν Ντρουντ. Δεν τα κατάφερε.

Χρήσιμες εξηγήσεις για την γραφή του Έκο. Η ταινία το να πω πως δε μου άρεσει είναι μακριά από αυτο που θεωρώ, αλλά αυτό είναι το ωραίο, διαφορετικά γούστα, απόψεις 'φτιάχνουν ' ωραίο 'debate '. Κάτι ο Κονερι, οι φάτσες στο μοναστήρι, η "γυναίκα ", η θεματική, η απαράμιλλη μουσική του Χορνερ, την κατατάσσουν τουλάχιστον στις μη αδιάφορες.

Τις σκηνές με φονο δεν τις έδειχναν οι Αρχαίοι στις τραγωδίες τους Δεν ξέρω αν απαγορευόταν η απλώς δεν το εκαναν Έτσι ο χορός κι οι άγγελοι έπρεπε να τα διηγηθούν αυτά τα γεγονοτα

Αυτό δεν το έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Έχω διαβάσει όμως τον Αιματοβαμμένο Μεσημβρινό και στην πρόσφατη αλλά και στην προηγούμενη έκδοση/ελληνική μετάφραση. Πρόκειται για σπουδαίο βιβλίο και για μια profound, που λέμε και στο χωριό μου, αναγνωστική εμπειρία. Περιττό να πω πως η καινούργια μετάφραση είναι απείρως καλύτερη της προηγούμενης με μόνο ένα-δύο τυπογραφικά λαθάκια. Εκείνη του Κορτώ, παρόλο που είχε τις αρετές της, παρεξήγησε δυστυχώς πολλά θέματα. Ένα μου έχει μείνει αξέχαστο και θέλω να το μοιραστώ και μαζί σου αλλά και με τους άλλους της παρέας: Στο 4ο κεφάλαιο του βιβλίου, ένα κεφάλαιο που θεωρείται από τους φιλολόγους ίσως το καλύτερο μέσα σ΄ ολόκληρο το Έργο του συγγραφέα, στη σελ. 64 της έκδοσης του Καστανιώτη υπάρχει η εξής πρόταση (παραθέτω εν μέρει): Κορτώ: «Μια λεγεώνα φόβητρα, εκατοντάδες τον αριθμό, μισόγυμνοι ή ενδεδυμένοι φορεσιές από σοφίτες ή βιβλικά ιμάτια ή άλλα [...]». Στο πρωτότυπο διαβάζουμε: «A legion of horribles, hundreds in number, half naked or clad in costumes attic or biblical or [...]». Η μετάφραση του Κυριαζή έχει ως εξής: «Μιὰ λεγεώνα τεράτων, ἑκατοντάδες ἄντρες, ἡμίγυμνοι ἢ ντυμένοι μὲ φορεσιὲς ἀρχαιοελληνικὲς ἢ βιβλικὲς ἢ βγαλμένες ἀπὸ κάποιο παραληρηματικὸ ὄνειρο [...]». Το βιβλίο του Καστανιώτη έχει περάσει από επιμέλεια· και μιλάμε για το βιβλίο ενός σοβαρού εκδότη καμωμένο από σοβαρό μεταφραστή. Κι όμως, φάνηκε μάλλον πιθανότερο στους συντελεστές της έκδοσης, οι Κομάντσι, που εδώ κάνουν επίθεση, αντί να είναι ενδεδυμένοι με «αττικά ή βιβλικά ιμάτια» να φοράνε - τι περίεργο; - ... «σοφίτες»! Πες μου, δεν γελάει και το παρδαλό κατσίκι;!

Καποια στιγμη θελω να διαβασω αυτη τη συλλογη.Θελω να πιστευω πως,θα ειναι καλυτερη απο το ''Ιστοριες του Λυκοφωτος'' που ηταν κατα τη γνωμη μου...επιεικώς απογοητευτικη.

Το"παραμυθι'' που ανεφερες και που διαβασα πριν λιγο καιρο,το ευχαριστηθηκα και γω.

Είχα πιάσει πιο παλιά το εκκρεμές και δεν κατάφερα να το συνεχίσω αλλά ήταν πολύ λάθος timing , οπότε σίγουρα θα έδινα μια ευκαιρία με τις νέες συνθήκες αν το έβρισκα ξανά.

Δεν κατάφερα να το τελειώσω. Με κούρασε. 😔 Αλλά ίσως του δώσω μια ευκαιρία ακόμα καααααποια στιγμή.

Η μονη ιστορια που καπως μου αρεσε ηταν η πρωτη(Γουιλα).Κατα τη γνωμη μου για King,ειναι κατω του μετριου αυτη η συλλογη.

Ψιλοαδιαφορο.

Φίλτατε Γιώργο έχει πέσει στην αντίληψή μου το "Γραφείο αποκρυφιστικών υποθέσεων" της σειράς Aldina (No 92). Δεν κάνεις την καλή μιας και διαβάζεις πολύ περισσότερο (και γρηγορότερα) από εμένα να πιάσεις κι αυτό να μας πεις αν αξίζει;😋

Άσχετο αλλά ποια είναι η γνώμη σου για το τέλος του house of the dragon?

Πάντως, εξαιρώντας τον Τζέραλντ, Το Κολοράντο Κιντ και δύο τρία ακόμη που δεν μου άρεσαν καθόλου, ο, τι έχω διαβάσει από αυτόν τον άνθρωπο τουλάχιστον με έκανε να περάσω καλά. Η αφήγηση του είναι η καλύτερη, μαζί με Τόμας Χάρις για αστυνομικά θρίλερ με σίριαλ κιλλερ και Τσαιλντ για αμερικανιες.

Από αυτά που ανέφερες και από όσα έχω διαβάσει, τα βάζω σε λίστα από το πιο αγαπημένο μου ως το λιγότερο αγαπημένο μου: Το κάλεσμα των τριών Ο δρομέας Κριστιν Το Αυτό Σκοτεινό μισό Μιζερι Φυλαχτό Έργα οδοποιίας Νεκρωταφιο ζώων Different seasons Κουτζο Skeleton Crew Ομίχλη Μακαβριος χορός Νυχτεριτες

Σε αυτό θυμήθηκε να χρησιμοποιήσει σημεία στίξης ή βαρέθηκε? 😂 Δε μου ταίριαξε ο McCarthy. Τον Δρόμο είχα διαβάσει και το μίσησα. 😅 Όχι τόσο το βιβλίο (το θέμα του ήταν οκ, παλεύεται), αλλά τον τρόπο γραφής. Δε χρησιμοποιεί σημεία στίξης, δε χρησιμοποιεί αποστρόφους ή εισαγωγικά. Είχε με το ζόρι 2 χαρακτήρες (άντε και κάνας περαστικός που συναντάνε) και παρ'όλα αυτά μπερδεύεσαι για το ποιος μιλάει. Αυτό πραγματικά θέλει κάποιο ειδικό ταλέντο για να το καταφέρεις! Οι χαρακτήρες δεν έχουν distinctive personality απλά. Και όλο το βιβλίο είναι σε φάση: I'm scared. I know. I'm really scared. That's okay. Are you still scared? Yes. We’re okay. Okay? Okay. Ε άσε μας, ρε φίλε! Συγγραφέας είσαι, ΒΡΕΣ ΕΝΑ ΣΥΝΩΝΥΜΟ!! Δεν μπορώ να διαβάζω τη λέξη ''ok'' 500 φορές μέσα στο κείμενο. Είναι βασανιστήριο! 😆Θέλω και λίγες ''σάλτσες'', δεν μπορώ τόσο μινιμαλισμό. Επίσης, συνέχεια γράφει το ''won't'' ως ''wont'', και θέλω να τον βαρέσω! ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ, πως να το κάνουμε! Ίσως να μην είναι τόσο εμφανές στην ελληνική έκδοση, ίσως κάποια λάθη να τα'χει σουλουπώσει ο επιμελητής, αλλά όταν βλέπω να αποθεώνουν αυτό το βιβλίο, κριντζάρω άσχημα. 😂 Κι απ'όσο έμαθα, τον ίδιο τρόπο γραφής χρησιμοποιεί και στα υπόλοιπα βιβλία, οπότε χώρισαν οι δρόμοι μας και δεν τον ξανάπιασα. 😅Αλλά αφού σου άρεσε η πρώτη επαφή και δε σε ενόχλησε κάτι, χαίρομαι. 😄😄 💀(Ένα πολύ ωραίο βιβλιαράκι για τη νεκροφιλία --> The Necrophiliac - Gabrielle Wittkop)💀

Μπραβο για την παρουσιαση. Εχοντας διαβασει το Ματωμένο Μεσημβρινο απο Καστανιωτη κ μεταφραση Αυγουστου Κορτώ νομιζω οτι θα σε ενθουσιασει. Πόσο ποιο κοντα στην ψυχή της Αμερικης να φτασει καποιος συγγραφέας? Ε ο Μακαρθι νομιζω φτανει πολυ κοντα...ολη αυτη η βία κ το αιμα ειναι ο πυλωνας του αμερικανικου εθνους. Το ενδιαφερον στο Μακαρθι ειναι οτι η βία δεν ειναι φτηνος εντυπωσιασμος κ σου μιλαει απευθειας σφο υποσυνειδητο. Εκτος του Μεσημβρινου κ ο Δρομος καθως κ το Καμία πατριδα για τους μελλοθανατους ειναι must. Θα σου αρεσουν σιγουρα

Τέκνο του Θεού, Δεν γλιτώνεις, Πάντα ο διάβολος... Είναι αρκετουτσικα σε αυτό το στιλ.

'Η περιπτωση του τσαρλς ντεξτερ γουορντ' που ειπες ,προσωπικα το σταματησα απο τις πρωτες 15 σελιδες.Δεν ξερω αν υπαρχει σε αλλη εκδοση και αν το εχεις διαβασει σε αλλη εκδοση εκτος απο τις εκδοσεις Αιολος.

Διαβάζω την δεύτερη ιστορία και ακόμα να την καταλάβω με έκαψε

Είμαι περίεργη να δω αν θα συμπαθήσεις τον Faulkner. 😆 Είχα ξεκινήσει το As I lay dying, που ακούγεται φουλ νταρκίλα και μες στη θανατίλα, αλλά ΤΟ ΜΙΣΗΣΑ πραγματικά!!! Ποτέ ξανά!!!

Το Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα το παράτησα στην 100η σελίδα. Από Σταινμπεκ, Τα σταφύλια της οργής τα λάτρεψα.