کہتے ھیں ھندوستاں کی تاریخ میں مغلیہ دور علمی اعتبار سے انتہاٸ انحطاط کا دور تھا ۔اس دور میں شعر و شاعری قصیدہ گوٸ بے جا فخر و انسباطی تحریریں ۔عقل و خرد سے ماورا خیالات و تخیلات کا دور دورہ تھا ۔شخصیت پرستی توھم پرستی اصنام پرستی مظاھر پرستی کو بڑھوتری اور دوام حاصل ھوا قسم قسم کی خیالی تحریکوں نے جنم لیا لوگ دین سے ھٹ کر مزھب کے وادیوں میں بھٹک گیے فکری آزادی کو شتر بے مہار کی طرح استعمال کیا گیا بجاٸۓ ساٸنس کے علوم تخلیہ و ظن وگمان کا عورج رھا
آٸیے رنگ محفل بدلیں کچھ پنجابی رنگ ملاحظہکریں پنجاب دے گویے پیر بن گٸۓ ھون لگیاں ان یا ں یاں جولاٸۓ ایتھے پیلیاں بیجن موچی ٹھوکن باھیاں بن ھوا دے جہاز اڈدے مکڑے بٹر فلاٸیاں کساناں ایتھے پولے پھڑ لے دیندے پین دوھاٸیاں پنجاب وچارا چیکاں مارے جیویں دلہن وچ سوداٸیاں پہلے ھی بڑا گھڑمس سی یارو ھور بڑا گھمسان پیا چرسی بھنگی پیر بن گٸۓ صوفیاں دا وی مان گیا