Şairin səsindəki o ahənglik həzinlik... Bütün həyatımı sanki ifadə edir. Ədəbiyyat sanki bu şairlə yaşıyır. Məkanın cənnət şair. Məhəmmədhüseyn Şəhriyar çoxx sevilirsən
Heydər baba Dünya yalan Dünyadır Süleymandan ,Nuhdan qalan Dünyadır Oğul doğan,dərdə salan Dünyadır Hər kimsəyə ,hər nə verib alıbdır Əflatundan bir quru ad qalıbdır
Senin behren yeyen kimdir Kiminkisen yiyen kimdir? Sene doğru deyen kimdir? Yalan dunya yalan dunya Seni ferzaneler atdi Qapib divaneler tutdu. Kimi aldi,kimdi satdi Satan dunya alan dunya.
Serefsiz seytanin sixesinen emele gelen pox ismayil xatayiden fuzuliden nesimiden sonra islan dininen Azerbaycan Turklerinin cixib iran seytan murdar pozxun serefsiz fase qeyhbe siye sixe dinine girmektde bu serefsizinde boyuk rolu var
Bu dünya fanidir, fani, Bu dünyada qalan hanı? Davud oğlu Süleymanı Təxt üstündən salan dünya. Sənin bəhrən yiyən kimdir? Kiminkisən, yiyən kimdir? Sənə doğru deyən kimdir? Yalan dünya, yalan dünya! Səni pərvanələr atdı, Qapıb viranələr tutdu. Kimi atdı, kimi satdı Alan dünya, satan dünya. Atı əzəl dağa saldıq, Yorulduqca dalı qaldıq, Atı satdıq, ulaq aldıq, Yəhər oldu palan dünya. Səni bayquşlar alqışlar, Dəli viranəni xoşlar, Dolan əqlə səni boşlar. İçi boşla dolan dünya. Ocaq ikən sönənmişsən, Çanaq ikən çönənmişsən, Nə pis qarı nənəymişsən, Nağıl, yalan-palan dünya. Biri ayna, biri pasdır, Biri aydın, biri kasdır, Gecə toydur, səhər yasdır, Gül açdıqca solan dünya. İgidlərin başın yiyən, Qocalar bozbaşın yiyən, Qəbirlərin daşın yiyən, Özü yenə qalan dünya. Yaman qurqu, yığılaydın, Tufanlarda boğulaydın, Nolaydı bir dağılaydın, Bizi dərdə salan dünya.
Azərbaycan ədəbiyyatının tarixinə misilsiz töhfələr verən,həkim: yarından zorla ayrılan şairim. Necə də gözəl demisən zamanında bu dünya yalan gəlib yalan gedəcək
