ვინა ხარ, ვინ იარები, ლაღო, მაგ ლაღი ცხენითა, თავს რად არ შამაიბრუნებ, ყანას რად მამკევ ცრემლითა. ვერცხლის თასადამც მაქცია, რო ღვინით აგევსებოდე, დაფერილი მქნა წითლადა, შამსვამდი, შაგერგებოდე. ანა მქნა ვერცხლის სათითედ, რო ხელზე ჩაგედებოდე. ანა მქნა ოქროს ზურთვაი, კალთაში ჩაგეშლებოდე. ან ვერცხლის ფულად მაქცია, ჯიბეში ჩაგეყრებოდე. ან შენი ნამგლის ყანა მქნა, რო ფხაზე შაგეჭრებოდე. ანა მქნა ვარდი ყოილი, რო პირზე დაგეყრებოდე. ანა მქნა მოვის პერანგი, რო გულზე დაგადნებოდე. ან შენი ნანდაური მქნა, გულს ჯავრად ჩაგეჭრებოდი, ძალიან დაწუხებულსა, გზაზედაც შაგეყრებოდი. ან შენი ძმა მქნა მოწილე, აროდეს გაგეყრებოდი.
საქართველოს ლეგენდა, ლელა თათარაიძე. ახლა, მოდიან დები ნაყეურები, რომელთაც გულგრილად ვერ შუბლი და ვერ ჩაუვლი. ღმერთმა გვიმრავლოს, ქართველებს ესეთი მარგალიტები. ძალიან კარგი მოტივატორები არიან.მთიელთა სიმღერებში და სხვათაშორის ცეკვებშიც ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს ზომიერების დაცვას, შერწყმას სიმღერისას დაცემისას მუსიკასთან, რომლის შემდეგაც გამოდის გენიალური შემოქმედება.
перевод не мой: Кто ты, откуда ты пришёл, Весёлый, на этом вольном коне, 2 раза : Почему бы тебе не вернуться, Поле почему пропитываешь слезами, (слезами). В серебряный кубок обратиться бы, Чтобы вином наполниться Покрашенным в красный, Выпил бы меня, пошло бы тебе на здоровье. Или сделал бы меня серебряным напёрстком, Чтобы на руке нанизаться, Или сделал бы меня золотым «мячом», На подоле бы распласталась, распласталась. Или в серебряные монеты обратиться, В твой карман бы посыпалась. Или в твоё серповидное поле обратиться бы мне, Чтобы остриём в тебя врезаться. Или сделал бы меня цветком, розой, Чтобы на уста твои рассыпаться, Или сделал бы меня красной шелковой рубашкой, Чтобы на груди твоей растаять, растаять. Или в твоей желанной женщиной бы стать, Я бы печалью в твоё сердце ворвалась, Очень расстроенного И в дороге я бы тоже встретила тебя. Или твоим братом сделал бы меня, соучастником, Я бы никогда не развелась с тобой, Я бы никогда не развелась с тобой.
