Մեր Քաջ Նազար Փանջունին «լեգիտիմի» քաղց ունի․․․ Ով սաստի, թե՝ հլա հո՛պ, Մաղձի թնջուկ կընդունի․․․ Թագի փոխարեն՝ կեպի, Խաչի փոխարեն՝մուրճիկ․․․ Ճանճ է փնտրում իր չորսդին, Որ զարկի՝ դարձնի փուչիկ; Ստախոսության սնդուկ, Ձեռնածության համալիր, Սա է պաշարն այս մարդուկ- Պատուհասին լոկ հարիր․․․ Արդյոք սա՞ էր իղձը մեր․ «Խանին» քշել՝ բերել․․․խև՞, Վերածվել հեզ եզերի Ու ՑԵՂԻ գե՞նը լլկել ։ Ո՛չ, չե՛մ ուզում, չե՛մ կարող Հավատալ այս թմբիրին, Ա՛զգ իմ, բավ է, հենց այսօ՛ր Տեր կանգնենք մեր ոգու ծիրին․․․
Անեցքը բումերանգե բա ուկրանիայի ժողովուրդը կամ ռուսաստանի ոչ մեկը ոչինչ չանիծեցին էդ դու հրահրումես հանուն քո աթոռի աստված ամեն ինչ լսում ու տեսնումե դու իրավունք չունես քննադատես ամոթ քեզ
