A ko je to vezbom postao savrsen? U cemu savrsen? Sutra dan ce neko drugi uvezbaniji postati savrseniji od jucerasnjeg "savrsenog", sto je nemoguce. Od savrsenog nema bolji. Vezbom se postaje bolji ili najbolji u necemu, a i to trajanje ima svoju prolaznost pa ce opet neko pomeriti granice. A savrsenstvo u ljudima ne treba traziti. Zna se ko je Jedini savrsen... A ako vezbamo sa tim motivom da postanemo savrseni, onda je sav taj trud pa i zivot, promasen.
Ovo je šala, ali ima trunke istine u ovome. Vidljivi anatomski i fiziološki simptomi starenja (npr. bore na koži) su dijelom rezultat decenija oksidacije naših ćelija i njihovih biohemijskih djelova i procesa. Kiseonik je takođe otrovan, i štaviše je pre nekih 2.5 milijardi godina nagli porast atmosferskog kiseonika (mada još uvjek dosta manje koncentracije nego danas), rezultat uspona ranih fotosintetika u vidu predaka današnjih cijanobakterija, izazvao prvo masivno istrebljenje u istoriji Zemlje - tzv. Veliki Oksidirajući Događaj ili Veliki Kiseonični Događaj - mada je led bio taj koji je zadao poslednji fatalni udarac - između oksidacije i zamrzavanja cijele planete, 99% svih organizama su izumrli. Kada se Zemlja odledila nekoliko stotina miliona godina kasnije, kiseonik je ostao prijetnja preživelim organizmima. Ovo je dovelo do dvije velike revolucije u našoj evolucionarnoj istoriji. Prva je bila endosimbioza - kada je jedan krupniji prokariot progutao jednog sitnijeg, ali ga nije svario, već ga pretvorio u jednu organelu (dio ćelije sa specifičnom ulogom u ćelijskom metabolizmu) - to je bio nastanak prvog eukariota - zajednički predak svih protista, gljiva, biljaka i životinja, a bivša ćelija koja je postala organela veće je postala mitohondrija. Kasnije je jedan eukariot učinio isto sa jednim fotosintetskim prokariotom, koji je postao hloroplast - organela u biljkama, a i u algama (podkategorija protista), odgovorna za fotosintezu. Druga revolucija je nastala da bi se riješio problem svog tog toksičnog kiseonika kod novonastalih eukariota, i to riješenje je došlo u vidu seksualne reprodukcije. Upravo zbog postojanja seksa mi kad se rodimo izađemo u svijet bez gotovo ikakve štete izazvane oksidacijom, umjesto da imamo istini nivo takve štete ka bar jedan od roditelja. Za nas se satnica vraća na nultu tačku.
