Λατρεύω το γεγονός ότι ενώ σε όλα λέει "θα έκανα αυτό, θα έκανα εκείνο", όταν έρχεται για τον Κώστα, λέει πως θα τον ρωτούσε αν θέλει να επανενωθούν οι FF.C. Καταλαβαίνεις τον σεβασμό και την αγάπη που έχει ο Αλέξανδρος για τον Κώστα και τους FF.C. Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν τα συναισθήματα! Παρηγοριά μου και χαρά μου όμως το ότι ξέρω ότι δεν είμαι ο μόνος που τα νοιώθω!
Ήμουν 1η δημοτικού. 2008, μόλις έχω αγοράσει το Pes 2008 και πάμε οικογενειακώς επίσκεψη στον ξάδερφο μου. Εκείνος ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερος και μου έβαλε να ακούσω ραψωδο φιλόλογο. Δεν τον έχω ευχαριστήσει ακόμα, αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι από τότε μέχρι σήμερα ακούω τον ίδιο καλλιτέχνη με την ίδια "ανυπομονησία" και καύλα, λες και τον ακούω για πρώτη φορά. Όταν έχασα πριν 1,5 χρόνο τον παππού μου ήταν το κομμάτι που μου κρατούσε συντροφιά, αν και δεν θα ήθελα ποτέ να ταυτιστώ τόσο πολύ με αυτούς τους στίχους Θα έκανα αυτό που έχω πάντοτε στον νου μου και θα πήγαινα στον ουρανό να δω τον παππού μου, για μια τελευταία φορά να τον σφίξω στην αγκαλιά μου να του πω πόσο μου λείπει και πως είναι στην καρδιά μου
