Na kanale znajdziesz zmontowane produkcje z drona. Oferuję zdjęcia i filmy: - nieruchomości i obiektów - trudno dostępnych miejsc - imprez okolicznościowych i eventów - wydarzeń sportowych - inne do uzgodnienia Kontakt: droniarzpawlo@gmail.com Facebook:facebook.com/droniarzpawlo/ Instagram: instagram.com/droniarz_pawlo/
Dzień dobry, Czy autor filmu wyraziłby zgodę na wykorzystanie urywków z tego filmu do projektu na moim kanale. Mój film nie jest publikowany w celach zarobkowych. Z wyrazami szacunku ZTM Okiem Pasażera Konrad Stolka
Witam. Miałem okazję również być na tym rozpoczęciu sezonu. Trasa bardzo dobrze zabezpieczona podczas parady, jedzenie dobre. I do zobaczenia. Pozdrawiam serdecznie LWG ✌️
ładnie pokazane Zabrze :) podoba mi się to miasto, jest dobry klimat, przyjaźni ludzie. sporo historii, ale i nowoczesność, widziałam np. magazyny stokado samoobsługowe, podobne widziałem w Niemczech. Kopalnia Guido, ogród botaniczny, kośiół św. Jadwigi, stadion Górnika, Biskupice, Dom Muzyki i Tańca. Są ciekawe miejca, pozdrówki dla zabrzan :)
Hmm sukienka została zmieniona z powodu tego bo każda pani młoda idzie w białej kiecce i to jak klony jeden za drugim i to takie nuudnee i to strasznie a biały to kolor smutny i to jak
Nie przejmuje się komentarzami ludzi co mają IQ poniżej normy 😁. A po za tym film powstał po to by promować kamerzysty a nie obrażać kogoś. Ja też nie obrażam Pani wesela a na pewno było o wiele tragiczniesze niż te wesele pozdrawiam
Często po 1989 słyszałem pogardliwe opinie na temat tytułów zdobytych przez Górnika w czasach „Polski Ludowej”? Odpowiem na nie w następujący sposób. Tytuły Lubańskiego i Górnika Zabrze z lat PRL, to były sukcesy osiągnięte, gdy na mecze ligowe i Pucharu Polski przychodziło po 40-80 tysięcy ludzi, gdy przed telewizorami i odbiornikami radiowymi siedział cały kraj, ulice miast i wsi były puste, gdy Górnik Zabrze rozgrywał swoje wielkie mecze. To były czasy, gdy piłkarska reprezentacja Polski zajmowała 3 miejsce na Mistrzostwach Świata i wygrywała Olimpiadę, gdy polskie drużyny klubowe grały w finale i półfinale pucharów europejskich. To były czasy, gdy pucharowe mecze Górnika oglądało po 120 tysięcy ludzi oraz cały kraj przy telewizorach i odbiornikach radiowych. Czasy, gdy wszyscy najlepsi nasi piłkarze grali w kraju i w swoim regionie. Te tytuły Lubańskiego i Górnika to zdecydowanie jedne z najcenniejszych tytułów w historii naszego futbolu. Górnik Zabrze to jedyny polski klub, który awansował w 1970 do finału super prestiżowych rozgrywek europejskich. Dodać należy, że we wcześniejszym starcie w pucharach w 1968 Górnik jest w ćwierćfinale Pucharu Europy - gdzie minimalnie przegrywa z późniejszym zwycięzcą całych rozgrywek, czyli z Manchesterem United. Rok później w 1971 jest w ćwierćfinale PZP. Górnik Zabrze to polski klub, który zdobył 14 razy mistrzostwo Polski - w 1951 roku ligę wygrała Wisła Kraków, ale tytuł przyznano zdobywcy Pucharu Polski Ruchowi Chorzów, dlatego Ruch ma tez 14 tytułów. Górnik to polski klub, który ponadto: --- w trzech kolejnych startach w elitarnych rozgrywkach pucharów europejskich osiągnął co najmniej ćwierćfinał, --- zdobył 5 razy z rzędu mistrzostwo Polski, --- zdobył 5 razy z rzędu Puchar Polski, --- zdobył 8 razy mistrzostwo Polski w dekadzie, --- 16 sezonów z rzędu meldował się w pierwszej trójce rozgrywek ligowych. To jedyny polski klub, który przyciągał na stadiony zachodnich klubów komplety publiczności: w Londynie z Totenhamem 80 tysięcy kibiców, w Manchesterze z United 70 tysięcy, w Rzymie z AS Roma 80 tysięcy, w Manchesterze z City 80 tysięcy, w Glasgow z Rangers 80 tysięcy, w Kijowie dwa razy po 100 tysięcy kibiców Dynama naszpikowanego reprezentantami ZSRR, którzy zdobyli Mistrzostwo Europy! O klasie tamtej drużyny Górnika niech świadczy fakt, ze w 1968 przed ćwierćfinałowym meczem z Manchesterem United na mecz towarzyski zapraszał zabrzan Celtic Glasgow, który rok wcześniej w 1967 r. wygrał Puchar Europy, okazał się najlepszym zespołem klubowym na Starym Kontynencie. Najlepszy zespół Europy pokrywał wszelkie koszty, byle tylko zabrzanie zgodzili się z nimi zagrać. To tak, jakby dziś mistrza Polski zapraszał do siebie aktualny triumfator Ligi Mistrzów, czyli Real Madryt, FC Barcelona lub Bayern Monachium. Na te spotkania zgody nie wyraziła jednak UEFA. Górnik Zabrze to jedyny polski klub, który całkowicie zdominował krajowy futbol w latach 1957 - 72 grając tylko i wyłącznie zawodnikami z własnego regionu, którzy chcieli w Górniku grać, którzy wybór gry w Górniku uważają za najlepszą decyzję, jaką w życiu podjęli. To byli zawodnicy tylko i wyłącznie z regionu śląskiego! I ostatnia, ale zdecydowanie najważniejsza rzecz! Górnik Zabrze to jedyny polski klub, który rozegrał wiele porywających i wspaniałych spotkań przy ponad 100 tysięcznej widowni polskiej na Stadionie Śląskim w Chorzowie! Były to mecze pucharowe z AS ROMA, OLYMPIQUE MARSYLIA, OLYMPIAKOSEM PIREUS, DUKLĄ PRAGA, LINZER ASK, LEWSKIM SOFIA, DYNAMEM KIJOW, SPARTĄ PRAGA, TOTENHAMEM HOTSPURS, GLASGOW RANGERS, ASTON VILLA, MANCHESTEREM CITY, LEWSKIM SOFIA, MANCHESTEREM UNITED i ligowe z: RUCHEM CHORZOW, LEGIĄ WARSZAWA, POLONIĄ BYTOM, ROW RYBNIK, GWARDIĄ WARSZAWA! I co najważniejsze - wygrywał te mecze! W 1963 roku mecz z Austrią Wiedeń w ramach Pucharu Europy przyciąga na trybuny 120 tysięcy kibiców Górnika - jest to rekord wszechczasów frekwencji na meczu piłkarskim w Polsce, który najprawdopodobniej już nigdy nie zostanie pobity. Fragmenty tamtych wydarzeń: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-CVqVUUxDNc0.html Wpiszcie sobie w necie: „Repozytorium cyfrowe - Górnik zwycięża Manchester lub Górnik - Manchester, lub Górnik - AS Roma" - zobaczycie te gigantyczne tłumy na przepełnionym Stadionie Śląskim. I te wielkie masy kibiców przychodziły tam właśnie dla Górnika Zabrze. Ci kibice przyjeżdżali z Poznania, Krakowa, Wrocławia, Krosna, Łodzi, ze najdalszych stron Polski. Ci kibice wiedzieli, ze w „Śląskim Kotle” ich ukochany Górnik był w stanie pokonać każdy zespół. Taka była magia Górnika w tamtych czasach - nie liczyły się odległości, liczył się Górnik. Jak Górnik grał, jak zagra. I NIC TEGO NIE ZMIENI, ŻE ŻADEN Z POLSKICH KLUBÓW NAWET W UŁAMKU SIĘ DO TEGO NIGDY NIE ZBLIŻYL I CHYBA JUŻ NIGDY NIE ZBLIŻY! Przy takich tłumach kibiców swoje mecze rozgrywały jeszcze tylko kadry narodowe reprezentacji Polski trenerów Górskiego i Piechniczka! A, CHĘTNYCH BYŁO WIELOKROTNIE WIĘCEJ NIŻ MIEJSC. I TO JEST DOWÓD NA TO, ŻE JEST TO NA RAZIE NAJWIĘKSZY Z POLSKICH KLUBÓW! To świetnie obrazuje stosunek rodaków do tego klubu, jak Polacy uwielbiali ten klub! Górnik miał kibiców w całej Polsce, na mecze przyjeżdżali z całej Polski! Piszę to do tych, którzy opowiadają głupoty o komunistycznym klubie, PRL-owskim - szczególnie w Warszawie! To był klub kochany! Cała Polska mu kibicowała! I Polonia za granicą! Łączył Polaków! Ulice polskich miast i wsi były puste, gdy Górnik grał! To dzięki brutalnym meczom Górnika z Tottenhamem w 1961 i późniejszym z Manchesterami (1968, 1970 i 1971) polski futbol był świetnie przygotowany do wojny z Anglią na Wembley w 1973 roku, to dzięki tym wyjazdom Górnika na wyspy piłkarze kadry Górskiego ( i potem Widzewa) doskonale wiedzieli, co ich czeka w Anglii i na Wembley. Moja drużyna na pewno nie odniosłaby takich sukcesów, „gdyby nie ogromne doświadczenie pucharowe graczy Górnika”. Od nich zaczęły się dobre lata naszego futbolu? - mawiał często Kazimierz Górski. Najlepszy trener w historii naszej piłki, który widział w akcji wszystkich najlepszych polskich piłkarzy, stwierdził on tez kiedyś jednoznacznie, „ze najlepszym polskim piłkarzem w historii był Włodzimierz Lubański”!!!
To chyba najpiękniejsza i najbardziej rzeczowa wypowiedź na temat Górnika, jaką kiedykolwiek przeczytałem. Mam prośbę, czy mogę Pana wypowiedź przekopiować i wkleić na piłkarskie kanały i strony Górnika, np. Górnik TV lub Roosvelta81? Oczywiście z podaniem źródła, czyli autora jako Adriano (YT). Chyba że poda Pan jakąś inną swoją nazwę jako autora, wtedy oczywiście dostosuję się. Jestem rocznik 60, w Zabrzu dorastałem (SP9, potem II LO). Potem los rzucał mnie po całej Polsce (Wybrzeże, Rzeszowszczyzna) i zagranicy (od 14 lat w NL). Na emeryturę wracam na stare śmieci, do Zabrza. Już kupiłem mieszkanie. Do zobaczenia w Zabrzu :) PS pamiętam tę gablotę w pawilonach (wtedy nowych) na Wolności naprzeciw (wtedy) Mostostalu. Górnik wystawiał tam swoje największe trofea. Puchary, medale, statuetki (pamiętam taką kwadrygę z brązu, to było chyba od AS Roma).Nikt tego nie pilnował, ale też nikt nie odważył się tknąć. Takie były czasy! Niestety teraz wyśmiewane...
Warto przypomnieć historię Europejskich Pucharów, jak te rozgrywki ewoluowały, jak zmieniała się ich ranga na przestrzeni lat. Do 1972 roku istnieją dwie super prestiżowe puchary w ramach Europejskich Pucharów - mistrzowie danego kraju grają w Pucharze Europy, a zdobywcy krajowych pucharów w Pucharze Zdobywców Pucharów. I tylko ta bardzo wąska grupa elitarnych klubów - mistrzowie i zdobywcy krajowych pucharów - uczestniczy w całych rozgrywkach europejskich, dlatego w tamtym czasie zarówno liga krajowa, jak i walka o krajowe puchary miały w każdym państwie ogromną rangę, prestiż i popularność. Każdy klub w każdym państwie walczył z całych sił o mistrzostwo i krajowy puchar, bo tylko to dawało przepustkę, żeby przebić się do rozgrywek w Europie. Stąd tak ogromna ranga w tamtym czasie obydwóch pucharów - Pucharu Europy i Pucharu Zdobywców Pucharów. Właśnie tymi rozgrywkami żyli kibice piłkarscy w Europie do 1972 roku. Jest jeszcze Puchar Miast Targowych, ale nie jest on rozgrywany pod egidą UEFA - są to takie rozgrywki towarzyszące głównym rozgrywkom europejskim. W 1972 roku UEFA wprowadza dodatkowo Puchar UEFA na miejsce Pucharu Miast Targowych. Czym jest spowodowane wprowadzenie Pucharu UEFA? Tym, ze zainteresowanie PE i PZP było wtedy w Europie tak ogromne, budziło takie zainteresowanie i emocje, ze UEFA postanowiła pod ogromnym naciskiem klubów, kibiców i mediów, stworzyć jeszcze jedne prestiżowe rozgrywki, żeby dopuścić większą ilość klubów do rozgrywek europejskich - taka była presja, żeby powiększyć liczbę klubów mogących rywalizować w pucharach. Do tego momentu rywalizowali tylko mistrzowie i zdobywcy pucharu w danym kraju, czyli najlepsze kluby z każdego państwa. Każdy stary kibic wie, jak ciężko było się przebić do ostatecznej rozgrywki któregokolwiek z trzech cieszących się największym uznaniem pucharów europejskich: PUCHARU EUROPY MISTRZÓW KRAJOWYCH (dzisiejsza Liga Mistrzów), PUCHAR ZDOBYWCÓW PUCHARÓW (dzisiejsza Liga Europy), PUEFA (wprowadzony dopiero w 1972 roku). Jak polskie kluby wielokrotnie próbowały na przestrzeni wielu lat i na palcach dwóch rąk można policzyć sezony, gdy udawało im się awansować do ćwierćfinału lub półfinału któregokolwiek z pucharów. Jak bardzo każdy klub europejski chciał mieć w swojej kolekcji którykolwiek z pucharów: PEMK, PZP, PUEFA - a najlepiej wszystkie trzy w koronie. Jaka to była nobilitacja i splendor dla klubów. Jak w krajach europejskich tłumy fanów śledziły telewizyjne transmisje, jak tłumy kibiców witały zwycięzców kontynentalnych rozgrywek. Mecze półfinałowe i finałowe oglądała cala Europa. Pod koniec lat osiemdziesiątych ta formuła rozgrywek z trzema pucharami - PEMK, PZP i PUEFA - zaczyna się zużywać. Do Pucharu Europy dopuszczona zostaje większa ilość klubów z najsilniejszych lig, są to kluby, które zajęły w rozgrywkach ligowych 2 i 3 miejsce, wchodzą rozgrywki grupowe w początkowej fazie. Skutkuje to większą ilością spotkań silniejszych drużyn, co powoduje, ze PZP i PUEFA zostają w tym momencie w tyle. Dlatego potem powstaje super prestiżowa Liga Mistrzów i daleko w tyle Liga Europejska. Ale lata siedemdziesiąte to ogromna popularność PEMK i PZP. Zupełnie inną rangę miało wtedy też zdobycie krajowego Pucharu w każdym państwie, bo do prestiżowych rozgrywek europejskich z każdego kraju kwalifikował się tylko mistrz i zdobywca krajowego Pucharu, czyli zaledwie dwa kluby.
W 1967 roku Puchar Europy zdobywa Celtic Glasgow. I było to zwycięstwo całkowicie zasłużone wg dziennikarzy, obserwatorów i ekspertów europejskiego futbolu. W 1968 w pierwszej rundzie Celtic przegrywa rywalizację z bardzo silnym Dynamem Kijów, w którym grało 10 zawodników z reprezentacji ZSRR, która zdobyła mistrzostwo Europy w piłce nożnej. Po tej wygranej, w glosowaniu kibice i eksperci z Europy Zachodniej i UEFA uznali Dynamo Kijów za głównego faworyta do zdobycia Pucharu Europy. W drugiej rundzie Dynamo przegrywa rywalizację z drużyną Górnika Zabrze: po 100 tysięcy na meczach w Kijowie i w Chorzowie transmitowanych w połowie Europy. W ćwierćfinale na drodze zabrzan stanął po raz kolejny mistrz Anglii, tym razem Manchester United. To w Manchesterze grał trzon reprezentacji Anglii, która zdobyła mistrzostwo świata w 1966 roku! Wówczas Górnik miał w Europie ogromną renomę. O klasie tamtej drużyny Górnika niech świadczy fakt, ze przed tym meczem w Manchesterze na mecz towarzyski zapraszała zabrzan Chalsea Londyn oraz Celtic Glasgow, który przecież rok wcześniej w 1967 r. wygrał Puchar Europy, okazał się najlepszym zespołem klubowym na starym kontynencie. Czołowy klub angielski i Szkoci pokrywali wszelkie koszty, byle tylko zabrzanie zgodzili się z nimi zagrać. To tak, jakby dziś mistrza Polski zapraszał do siebie aktualny triumfator Ligi Mistrzów, czyli Real Madryt, FC Barcelona lub Bayern Monachium. Na te spotkania zgody nie wyraziła jednak UEFA. W Manchesterze w obecności 70 tysięcy kibiców zabrzanie przegrali 0-2, tracąc drugą bramkę w 90 minucie gry. W 60 minucie sędzia nie uznał prawidłowo zdobytej bramki dla zabrzan! Warunki gry w rewanżu były bardzo trudne. W Polsce panował mróz i codziennie padał gesty śnieg. Na rewanż na Stadionie Śląskim stawiło się po raz kolejny ponad 105 tysięcy kibiców Górnika. Całą pierwszą połowę Górnik atakował w śniegu i lodzie, co bardzo ułatwiało obronę graczom angielskim i szalenie komplikowało poczynania zabrzan. Dopiero drugie 45 minut naporu przyniosło efekty. W 70 minucie Górnicy zdobyli gola. Górnik jeszcze bardziej przycisnął. Trwał jeszcze większy napór na bramkę Anglików. W 82 minucie cała drużyna Manchesteru United stała we własnej bramce przy rzucie wolnym pośrednim wykonywanym przez zabrzan z 10 metrów. Piłka minimalnie minęła słupek. Ostatnie minuty to już rozpaczliwa obrona mistrza Anglii z wykopami na oślep. Bramkarz angielski musiał w tym meczu interweniować aż 21 razy, bramkarz Górnika tylko 4 razy. To pokazuje pod jaką presją grał najlepszy zespół Europy z 1968 na Stadionie Śląskim. Przyznał to sam trener Manchesteru mówiąc, że to był cud, ze piłka drugi raz nie wpadła do angielskiej bramki i że nie doszło do dogrywki, a ten mecz był przedwczesnym finałem! Górnik był jedynym zespołem, który ograł w tych rozgrywkach zdobywcę PUCHARU EUROPY z 1968 roku - MANCHESTER UNITED! W finale MANCHESTER rozbił 4-1 bardzo silną BENFICĘ LIZBONA ze słynnym Eusebio w składzie! Opinie po meczach Gornika z Manchesterem United: - Już dawno nie widziałem tak świetnego bramkarza jak Kostka. Z Anglików wyróżniam Carltona, a z Polaków obok Kostki, piłkarza z numerem pięć (Floreński) mówił po meczu sędzia Mendebil. Matt Busby (trener Manchesteru): -"Jestem szczęśliwy że udało nam się zakwalifikować do półfinału Pucharu Europy. Przegraliśmy po walce z jedną z najlepszych drużyn Europy. Górnik grał o wiele lepiej niż w Manchesterze. Atmosfera na trybunach była wspaniała, a tak fair prowadzonych zawodów jak nasze dwa mecze już dawno nie widziałem" Po czasie dodal, ze ten mecz był przedwczesnym finałem rozgrywek o Puchar Europy z 1968 roku. George Best: - "Nasza drużyna przeżywała bardzo ciężkie chwile. Sądzę, żę gdyby Górnik trafił na Real, względnie Benficę, miałby ogromne szanse wyeliminowania jednej z tych drużyn". Pod koniec 1968 roku w prestiżowym plebiscycie „France Football” właśnie Irlandczyk zostaje wybrany najlepszym piłkarzem Europy. Bobby Carlton: - "Wiedzieliśmy, że przyjdzie nam stoczyć bardzo trudny mecz. Mam duży podziw dla publiczności, która potrafiła tak długo różnymi instrumentami dopingować swoich ulubieńców. Ten mecz będę bardzo długo pamiętał. Bobby Charlton. - Górnik to bardzo dobra drużyna. Nie każdy bowiem zespół stać na to, by grając praktycznie w "dziesiątkę", atakować z taką pasją przez cały mecz - mówił Charlton. Włodzimierz Lubański: - "Zbyt szybko chcieliśmy odrobić straty i to wprowadziło w naszym zespole nerwowość. Teren był bardzo ciężki. Na trawiastym boisku na pewno wykorzystałbym sytuację, którą miałem w pierwszej połowie". Erwin Wilczek o rewanżu na Śląskim:- „ Była Szansa odrobić straty z pierwszego meczu. Niestety, doznałem kontuzji pachwiny, a ze nie można było dokonać zmiany - graliśmy praktycznie w dziesiątkę. Moim zdaniem to przesadziło o końcowym wyniku.” „To był mecz, który pamiętam bardzo dobrze, bo nigdy w życiu nie czułem się tak wyczerpany jak wtedy. Musieliśmy się bardzo napracować, żeby ich pokonać - opisywał Jimmy Ryan, skrzydłowy MU, w książce "Manchester United. Rising from the Wreckage". W nastepnym starcie w pucharach Gornik dochodzi do finału Pucharu Zdobywcow Pucharów w 1970 roku. Również ten finał przegrywa minimalnie na totalnie zalanym wodą boisku. Po tym sezonie Górnik został uznany za 5 drużynę kontynentu, biorac pod uwagę: z kim wygrał, z kim przegrał, w jakim stylu, gdzie zwyciezca doszedł potem. W 1971 roku Górnik jest w ćwierćfinale PZP. To zreszta wlasnie dzieki meczom Gornika z Totenhamem, Manchesterem United i Manchesterem City nasz futbol był swietnie przygotowany do wygranej wojny z Anglia w 1973 na Wembley i do Mundialu w RFN w 1974, gdzie zajęliśmy III miejsce, a powinniśmy zdobyć mistrzostwo świata. Gdyby nie boje pucharowe Górnika moja reprezentacja nie odniosłaby takich sukcesów, mówił Kazimierz Górski.
W następnym 1969 roku w związku z inwazją wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację UEFA zmieniła wyniki losowania europejskich pucharów. Chcąc uniknąć konfliktów, UEFA podjęła decyzję, że kluby z Europy Wschodniej będą grały miedzy sobą, a z Europy Zachodniej między sobą. W związku z tym drużyny bloku wschodniego masowo wycofywano z rozgrywek pucharowych. Władze PRL wycofały Górnika z rozgrywek PZP! Wielka szkoda, bo potencjał tego zespołu był wtedy ogromny, w zasadzie największy spośród tych najlepszych lat. W 1970 ROKU GÓRNIK DOTARL DO FINALU PUCHARU ZDOBYWCÓW PUCHARÓW! I jest to najlepszy wynik polskiego zespołu w rozgrywkach pucharowych. W 1/16 finału rozbity zostaje Olimpiakos Pireus (5-0 i 2-2), w 1/8 finału pokonany zostaje sztandarowy milicyjny klub bułgarski Lewski Sofia. Fragment tamtych wydarzeń: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-j-KC6XZ101E.html W ćwierćfinale dwa razy po 3-1 odprawiony zostaje Glasgow Rangers. W półfinale nadchodzą wspaniałe i pełne dramaturgii półfinałowe mecze z AS Roma. Trenerem rzymian był uważany za jednego z najwybitniejszych szkoleniowców tamtych czasów, słynny Hellenio Herreira. W zespole tym grali także zawodnicy z reprezentacji Italii, którzy na Mistrzostwach Świata w 1970 roku w Meksyku zdobyli wicemistrzostwo globu - między innymi Fabio Capello - obecnie trener pracujący w najlepszych klubach świata. Do dziś wspomina te batalie, jako: „mecze mojej ukochanej Romy wydające się nie mieć końca”. W Rzymie na Stadio Olimpico w obecności 80 tysięcy kibiców było 1-1. Zabrzanie strzelają gola, Włosi w końcówce wyrównują z karnego. Na rewanż czekał cały kraj - Górnik był wtedy bardzo popularny. To miał być historyczny i pierwszy europejski finał polskiego klubu, musieli awansować. Byli już drużyną doświadczoną, ograną, znaną i świadomą swej ogromnej siły. Kilka razy niesprawiedliwie odpadali, nie wierzyli w swoje umiejętności, choć je mieli, ta drużyną dojrzewała. Kostka i Oślizło byli u szczytu i przy końcu swojej wspanialej kariery piłkarskiej. Górnik mógł przegrać na wyjeździe, ta drużyna słabiej się broniła, ale w wypełnionym po brzegi tysiącami swoich fanów „Śląskim Kotle”, ofensywnie ustawiony i nacierający Górnik zawsze wygrywał. Wiedziano o tym w Europie i w Rzymie. Znając siłę ofensywną naszego zespołu, Włosi przyjechali grac "catenaccio" - murować bramkę. Spotkanie transmitowano w prawie całej Europie. W kraju całkowicie puste ulice. Wszyscy Polacy oglądali ten mecz. Wypożyczalnie telewizorów i odbiorników radiowych (takie to były czasy) wypożyczyły rodakom cały sprzęt kilka dni przed meczem. Wszędzie gdzie były telewizory i odbiorniki radiowe, u sąsiadów, w świetlicach studenckich miejsca zajmowano kilka dni przed meczem - tylko o tym wydarzeniu się mówiło. Cała Polska za Górnikiem, puste ulice, ponad 100 tysięcy kibiców na Stadionie Śląskim, autentycznie ponad milion chętnych na bilety, miliony przed telewizorami i odbiornikami radiowymi! Na Śląsk jechały autobusy z kibicami z najdalszych zakątków Polski. Zaraz na początku rzymianie strzelają gola z rzutu karnego, Kostka broni, ale przy dobitce jest bezradny. Górnik ze zdwojoną siłą atakuje, atak za atakiem. Włosi, mistrzowie obrony murują bramkę (słynne catenaccio), przedłużają i leża na murawie, kradną cenne minuty. Minuty uciekają, coraz mniej czasu, słabnie nadzieja. Ostatnie 20 minut Górnik w zasadzie nie schodził z polowy rzymian, zabrzanie podejmowali maksymalne ryzyko z tyłu. Pomimo kilku wybornych sytuacji piłka nie chciała wpaść do włoskiej bramki! Byli juz tacy kibice, którzy zeszli z korony stadionu. Jedna z ostatnich akcji ofensywnych w 89 minucie i piłkarz włoski fauluje w polu karnym Romy zawodnika polskiego! Rzut karny. Włodzimierz Lubański w chwili maksymalnego napięcia z zimną krwią pakuje piłkę w samo okienko na 1-1! Stadion eksploduje! A chyba cała Polska! Masa kibiców - którzy stracili już nadzieję - spod bram stadionu wraca na stadion. Wszyscy Polacy oglądali ten mecz. Ludzie szaleją! Ogromna radość! Górnik idzie za ciosem i zaraz na początku dogrywki w 93 minucie Lubański strzela gola na 2-1! Euforia! Szał radości! "Obłęd na trybunach", jak krzyczał komentujący to spotkanie nieżyjący juz Jan Ciszewski! W 121 minucie dogrywki strzał rozpaczy Włochów z 25 metrów i 2-2! Fragment tych wydarzeń: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-9B4iD6bu4I0.html Trzeci i decydujący mecz w Strasburgu. I znów puste ulice w Polsce, wszyscy przed telewizorami. W 40 minucie Górnik obejmuje prowadzenie po strzale Lubańskiego zza pola karnego, Roma wyrównuje w 58 minucie po dyskusyjnym karnym - to trzeci karny dla Romy w tym dwumeczu. I znów 1-1! 330 minut walki na pełnych obrotach. Losowanie! Olbrzymie napięcie! Nic nie było widać. Stanisław Oślizło - kapitan Górnika unosi ręce w górę! Wygrywa Górnik! Trzeba było słyszeć ten glos radości Jana Ciszewskiego krzyczącego: " Polska, Górnik Zabrze, polska drużyną w finale europejskiego pucharu, cos niesamowitego, wspaniali chłopcy". I trzeba było widzieć twarze Polaków w następnych dniach. Fragment tych wydarzeń: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-UDRLtWbcL5U.html Awans Górnika Zabrze do finału super prestiżowych europejskich rozgrywek pucharowych po wielkich meczach był pierwszym z tych autentycznie największych z największych sukcesów w historii polskiej piłki nożnej, całkowicie wymiernym i zauważalnym na arenie międzynarodowej. Sukcesem, z którego dumni byli wszyscy Polacy. Sukcesem, którym żyli wszyscy rodacy. Nawet ci Polacy i Polki, którzy nigdy wcześniej nie interesowali się piłką nożną. Tylko o tym się dyskutowało. Żaden polski klub tego wyczynu juz nigdy nie powtórzył na przestrzeni lat.
Właśnie większość ujęć jest wykonanych z bliska odzwierciedlając rzeczywistość, na tym mi zależało tworząc materiał więc potrzebne były zgody na nagrywanie konkretnych obiektów 😉 pozdrawiam
Świetna ścieżka dźwiękowa, bardzo fajne kadry, a w przyszłości również chętnie zobaczę z lotu ptaka Rudę nocą, zrewitalizowaną hałdę czy park w Bielszowicach. Brawo! Dzięki za możliwość ujrzenia Rudy z ciekawszej perspektywy. Powodzenia!
