Отоо сонун унудагын озу дагын сонун бахтылуу болунуз дагын ырданыз ырдап чыгара бериниз биз угабернкй сизди унунуз сонун екен коп артистке караганда мункун болсо дагын ырдап чыгыныз биз сизди кутобуз
Бактылуу балбан баатырым, Биз - кырк жигит жакының. Адамдын көөнүн курчутат, Айтып турган акылың. Аталаштан артыгым, Айбаты сүрдүү жакыным. Кыргын салып келгин деп, Калмакты көздөй шилтегин. Кырааным сага тил албай, Кылчаңдасак тилдегин. Жүр десең кошо жүрөбүз, Кир десең кошо киребиз. Жоого сүрдүү береним, Жоругуңду билебиз. Айчылык жолго аттансаң, Амандыкты тилээрбиз. Курманбек баатыр: Кыргыйдай илгир болсун деп, Кылыч тактым жанына. Кырк жигитим табылдың, Кырааным менин багыма. Кырылышаар жоо болсо, Кылчайбай киргин жабыла. Жан аябай кирелик, Жат душманга жабыла. Куш салсак бирге салабыз, Курбулаш өскөн балабыз. Куруштуу болсок баарыбыз, Баатырдык такты алабыз. Эч душманга кор кылбай, Элди асырап багабыз
Кыргыз кыпчак элимдин, Кырылган өчүн албасам. Кырчылдашып калмакка, Кызыл кыргын салбасам. Курманбек атым аттанган, Курусун менин даңазам. Камыналы жигиттер, Кара таандай калмакка. Өрт жалындай күч менен, Өткөн өчтү алмакка. Өксүгөн элдин айынан, Өткөн күнгө мен капа. Тууган элдин убалы, Мени кантип уктатат. Мындай ишти ойлонсо, Кандай баатыр тынч жатат. Энеден жалгыз туулуп, Эресеге мен жеттим. Жалындуу эрдин белгиси, Жалтанбай тосот жоо бетин. Касташкан душман көп экен, Калкалайлык эл четин. Туйгундарым жүрүгүн, Душмандын көзүн каратпай. Туу көтөрүп чыгалык, Дүнүйө мүлкүн таратпай. Убалын ойлоп илгерки, Уйкудан безем таң атпай. Айланайын кырк жигит, Аттанып чыксак жол болсун. Алдымдан жолум чалаарга, Кырк жигитсиң жолдошум. Мен айтам кулак салгыла, Кырк жигитим калгыла. Мелтиреген кол келди, Мен чыгайын алдына. Качырып берсе калмактар, Аркамдан кирип баргыла. Ай балта, кылыч, найза алып, Кылычташар эр кандай. Кылкылдаган жоо келип, Кырылышар жер кандай. Кызыганда чубурган, Кызыл кандуу тер кандай. Асмандагы тумандай, Атып чыккан чаң кандай. Мындай жоодон качканча, Өлгөн жакшы жан калбай.
Для меня этот город был и остаётся под названием Рыбачье. После окончания гидрофака в Душанбе, я по распределению был направлен Рыбачинскую ПМК треста "Иссык-Кульводстрой". С 1982 по 1986 год я проработал там. Часто вспоминаю город. Но больно смотреть каким он стал. Вагончики, отсутствие тротуаров, жилищный комплекс в упадке. Никуда не делся Улан. Ветер не даёт полноценно расти деревьям. Мы там строили для орошения верхний канал, но не знаю , что с ним сейчас. Похоже что его уже нет. Самостоятельность принесла в республику только опустение. Половина населения в России. Благо в своё время получить гражданство было очень просто. Жил я напротив Милиции в доме, где книжный магазин был. Сейчас я не знаю что там. Вокруг опять эти вагончики. Ностальгия, часто вспоминаю город, но и обидно за "Ворота Иссык-Куля".
