Najib, je bent zo een sympathieke man, heel leuk om naar je te luisteren. Wat het praten met elkaar in de familie betreft, moet ik je zeggen, dat ik nog nooit met mijn ouders een gesprek heb gehad. Er werden alleen maar mededelingen uitgewisseld. En de ouders hadden altijd gelijk, daarbij waren we zo hollands als wat. Dus het gebeurde vroeger bij ons ook zo. Wel heel jammer vind ik.
“Maar Hoe Dan❓” Niet straffen en niet belonen daar zijn wij, lees Sebas en Edwin (ervaringsdeskundigen in het onderwijs en jeugdzorg ) het helemaal mee eens. In het interview horen wij wel hoe het niet moet maar helaas geen concrete oplossing hoe dan wel. Laten wij nou een alternatief ontwikkeld hebben voor het straffen en belonen. Een eenvoudig gespreksschema waar in de praktijk direct mee aan de slag gegaan kan worden en waar aan de 3 basisbehoeftes (competentie, autonomie en relatie.) van kinderen voldaan wordt. Daarnaast wordt In het gespreksschema de vrijheid van het kind gekoppeld aan verantwoordelijkheid.
'misschien is er nog meer verteld dan waar ik over gelachen heb'. Zo die zit! Dank je wel En ik laat mij graag verder raken door Theo en zijn kijk op de tijd.
Hear, hear! Marcel van Herpen slaat de spijkers op de kop. Waarom zijn pedagogen niet meegenomen bij het verder helpen van scholen? Kinderen moeten geen competitie aangaan met anderen, maar verder geholpen worden in hun eigen ontwikkeling vanuit de zone van naaste ontwikkeling. Die ontwikkeling is uniek en voltrekt zich verschillend. Waarom spreken van achterstanden? Die zijn er niet!
'Gedrag is een uitdrukking wat bij een kind van binnen is ingedrukt. Kijken achter het gedrag. Wat vraagt dit kind van mij? Wat heeft zij/hij nodig? Wat kunnen we samen doen?' Roland, jouw woorden ga ik onthouden en doorgeven. Jij zal niet worden vergeten! Rust zacht.
