Νικόλα είσαι απίστευτος... Τι ερμηνεία είναι αυτή... Ανατριχιασα όλη μέρα αυτό το τραγούδι ακούω στο σπίτι στο αμάξι το έχω βάλει και ήχο κλήσης στο κινητό μου... Είμαστε τυχεροί που έχουμε καλλιτέχνες όπως εσύ...όλα τα τραγούδια μιλάνε στην ψυχή και ξυπνάνε συναισθήματα...να είσαι γερος
Το καραβάνι ατελείωτο Γιώργη κι όλο δεν τελειώνει Η φωνή σου ανατριχιαστική Είναι πραγματικά μια μεγάλη κραυγή για όλα τα καραβάνια του ξεριζωμού. Από την πρώτη στιγμή που είδα την συγκίνηση σου όταν το άκουσες εκεί έξω στο καφέ στο Ηράκλειο ένιωσα πως το καραβάνι θα ταξιδέψει πολύ μακρυά και πως θα έχει τον καλύτερο πρεσβευτή για αυτό που αντιπροσωπεύει την ανάγκη για ανθρωπιά. Μπράβο αγαπημένε μου φίλε Χαίρομαι που ο θεός μας έφερε κοντά
Αυτός είναι ο Έλληνας και τον ζηλεύουν ΟΛΟΙ...!!!! Ελλάδα περηφάνια μου, χώρα στο φώς λουσμενη...!! Η δόξα μόνο και η τιμή Ελλάδα μου σου πρέπει...!!! Σου ρίχνουν σφαίρες άφθονες, και σε καιρό ειρήνης...!! Και θέλουν να σε βλέπουνε, να χάνεσαι, να σβήνεις...!! Μα αυτοί που σε πυροβολούν, τί κι αν σε γονατίζουν...!! Στον θάνατο σου όλοι αυτοί, ποτέ να μην ελπίζουν...!!!!
Για κάποιο λόγο όσοι ερμηνεύουν το συγκεκριμένο τραγούδι εδώ και πολλά χρόνια, παραλείπουν τον τελευταίο στίχο που αναφέρεται στην μάνα του και την αδερφή του: "Σύρε πες στην μάνα μου την μπαμπόγρια και την αδερφή μου την καλόγρια, 'μένα με σκοτώσανε στον Γκιούλ Μπαξέ. *Αφού δεν μ' αφήσανε να παντρευτώ, ας χαρούνε τώρα που θα σκοτωθώ" Καλό είναι να μένουν ακέραια τα παραδοσιακά μας τραγούδια, γιατί αποτελούν εθνική μας κληρονομιά.
Για κάποιο λόγο όσοι ερμηνεύουν το συγκεκριμένο τραγούδι εδώ και πολλά χρόνια, παραλείπουν τον τελευταίο στίχο που αναφέρεται στην μάνα του και την αδερφή του: "Σύρε πες στην μάνα μου την μπαμπόγρια και την αδερφή μου την καλόγρια, 'μένα με σκοτώσανε στον Γκιούλ Μπαξέ. *Αφού δεν μ' αφήσανε να παντρευτώ, ας χαρούνε τώρα που θα σκοτωθώ" Καλό είναι να μένουν ακέραια τα παραδοσιακά μας τραγούδια, γιατί αποτελούν εθνική μας κληρονομιά.
'Σταυρός να κρέμεται.Να ΚΡΕΜΕΤΑΙ;;;;;Όοοοοχι!Για να διαβάσουμε '10.30 Καλοκαίρι βράδυ' της Μαργκερίτ Ντυράς(πάρα πολύ μικρό βιβλιαράκι).Ε!Τώρα,αν το Αρσενικό είναι τόσο Όμορφο-και το Θηλυκό,να μη σχολιάσω...Ε!Τότε οι Πιθανότητες η ...Κρεμάστρα να ΘΕΛΕΙ,Αυξάνονται(Ελπίζω να ΜΗΝ Απορεί κανείς που έμεινα Ανύπαντρη).
Εντάξει,η συγγραφέας ήταν πράγματι,επιεικώς αλλοπρόσαλλη...Αλλά 'αυτό' που περιγράφει το 'είδα' στις δύο παρ'ολίγον πεθερές,τη δική μου(ν.Ρέθυμνο)και της αδελφής μου(Χανιά)Η Μία,Καταθλιπτική,η Άλλη στα Πρόθυρα της Νευρικής Κρίσης(με τον ευγενικό της 'μούχλα').Άκου κόσμε μουσική,τί να Προβληματιζόμαστε τώρα....
Σχετικά με το 'άνοιγμα του ρασουλιού',εγώ μάλλον φαντάζομαι,μέσα στην καταιγίδατην Κοπελιά να'χει μαζί της μιαν ομπρέλλα και το Κοπέλι να μπαίνει από κάτω(τα Ζώα βέβαια,θα τα τρώει η βροχή...μέχρι να τα φάνε οι άνθρωποι).Το Μόνο Αδύναμο Κορίτσι είναι αυτό που 'το παίζει' αδύναμο. Η Ερμηνεία πάντως,θα μπορούσε να κάνει αυτούς τους καραγκιόζηδες τους πολιτικούς μας,να σταματήσουν,για λίγο 'το θέατρο' και ν' Ακούσουν!
Για μένα ΕΝΑ είναι το πιο Αβάσταχτο είδος ΜΟΝΑΞΙΑΣ:η Υποχώρηση από τις (Ηθικές) Σου ΑΞΙΕΣ προκειμένου να 'βρεις παρέα'.'Αγαπάτε' Αλλήλους Όσοι είχατε τέτοιες 'αξιώσεις' από Μένα.
