مرتیکه ی اوسگل فاز ادب گرفته تو لندن کونشو گذاشته نشسته برا من از بزرگیه حسین مادر جنده صحبت میکنه بیا اینججا تو ایران زجر بکش خدا رو میکنی تو چاهه فاضلاب از فلاکتو فقرو گرفتاریو مریضی یه عده پیرمردو جووونه حمال سال 56 57 گوهه اضافی خوردن بخاطر جنده ی زینب سادات بخاطره سوراخه کونه حسین قیام کردن مارو به این روز انداختن
همچنین پوتین بیاد بمب اتم بزنه همه فلجو کسخلو مریضو سرطانی بشید کسکشا جر بخورید کیریا اون قرانو میبینید قرانو لاش عن گذاشتم معجزه ی خدارو اخه اون کتاب تحریف شده ی پرر از دروغ از کجا معلوم از تو دهنه خدا در اومده باشه بابا کسکشای بی خاصیت شاشیدین به زندگیه ما ایرانیا ولمون کنید حسین چیه حسین سگ بوده یزید سگو کشته
اختلاف عقیده را شاید با دیالوگ بتوان حل کرد و یا کمرنگ . اما این اسلحه بدست گیری ها بیشتر بخاطر منافع ناشی حرص و طمع و زیاده‌خواهی است . آیا راه حل این هم دیالوگ است ؟
جای آنکه بگویید اگر فلانی نبود هلاک شده بودم یا ... بگویید اگر خدا بر من منت نگذاشته بود و فلانی را نفرستاده بود هلاک میشدم یا ضرر میکردم یا ... یعنی دیگران را اسباب خدا بدانید چه کنیم که همیشه به یاد خدا باشیم: بداند همه نعمتها در نزد حق است چون نعمت سبب محبت منعم میشود تا نخوانی لا اله الا الله را در نیابی منهج این راه را پیدا کردن پیامبر و امام را و نفی خود و اثبات ایشان و در نزد ایشان مثل کوری که دست خود را در دست بینایی گذاشته نفی خود کند و سمعنا و اطعنا گوید معنی موتوا قبل ان تموتوا این است که در نزد پیامبر ما مثل مرده که از خود رایی ندارد باشید
مداومت بر قرائت سوره الرحمن بسیار تاکید شده است پیامبر اکرم (ص) فرمودند: کسی که این سوره را قرائت کند خداوند ضعف و ناتوانی او را برطرف می کند و نسبتا شکر نعمتهای خداوند را به جا آورده عروس قرآن، سوره الرحمن است ۲ چیز در قلب منافق قرار نمی گیرد: اول، دوستی حضرت علی علیه السلام و دوم، سوره الرحمن پس از هر بار قرائت آیات فبای آلاء ربکما تکذبان بگوئید لابشیء من آلاء ربنا نکذب
هرگز نگویید ما شیعه هستیم بلکه بگویید محب و دوستدار اهل بیت هستیم و دشمن دشمنان ایشان. اگر بگویید شیعه ایم امتحانات سختی میشوید و هم در این دنیا و هم در اخرت عذاب می شوید زیرا دروغ بسیار بزرگی گفته اید و امام از این موضوع خبر دارد و این گناه بسیار بزرگی است
سه عامل بدبختی ملت ایران تو کل تاریخ صوفیگری شیعه گری و بهاییگریه و چه زیبا استاد کسروی صد سال پیش اعلام کرد وقتی کیر تو درس باشه و فکر تو کوص نتیجش میشه عقب ماندگی و فقر جوامع جهان سوم
این بنده حقیر تمام ادیان و فرق مختلفو مطالعه کردم و به این نتیجه وحشتناک رسیدم که راه در جهان یکیست و همگی میخان انسانو به خدا برسونن منتها از جاده مخصوص خودشون که تمام سوپر مارکتها و پمب بزنینهاشون تو جاده مخصوص خودشونه و سودشون تو اینه که از جاده خودشون مردمو ببرن و دایل جنگ هزاران ساله این ادیان و فرق شیطانی که بر پایه فریب مردم هست همینه و همگی شیطانین و در راستای بردگی و برده داری از زرتشت گرفته تا ادیان ابراهیمی و دیگر فرق بی منتها
نادانی جهل تا که ما را کیش است بدبختی ما همیشه بیش از پیش است گر چند ادارات خرابند همه بی شبهه خرابی معارف بیش استایا چین ژاپن و اذوپاییها هم صوفی گری و شیعه گری که عامل بدبختی ملت هست دارن
در شب قدر همه امور تقدیر میشود ولی ممکن است با امور خیر یا شری که کسی انجام می‌دهد مقدراتش تغییر کند پس هر روز ولو به مقدار اندک صدقه دهید که صدقه و کار خیر مقدرات را برمیگرداند منظور از حم که در کتاب حضرت هود نیز آمده است(کتاب هود با حروف رمزی است)، حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم است منظور از و هو کتب مبین حضرت علی علیه السلام است انا انزلناه فی لیله مبارکه منظور از آن شب حضرت فاطمه زهرا علیها سلام است فیها یفرق کل امر حکیم خارج میشود از فاطمه زهرا خیر بسیار یعنی ائمه از نسل او
روز ازل کآدم و عالم نبود جلوه ای از روی علی کم نبود آدم اگر چهره نسودی بخاک بر در پیرم علی ، آدم نبود مرغ گل ار یافت به تن جان ودل از دم عیسی به جز این دم نبود نخلۀ مریم نشدی بار ور سایه اش ار بر سر مریم نبود ای که نه گَر کِلک تو دادی نظام دفتر ایجاد منظّم نبود کعبه ز میلاد تواین رتبه یافت ورنه بدین پایه مُعَظَّم نبود در شب معراج که حق با رسول گفت سخن ، غیر تو محرم نبود کیستی ای آنکه همه عالمی گر تو نبودی همه عالم نبود گر ننهادی تو به هستی قدم نام و نشان ز ادم و خاتم نبود در ره دل کی بُدی این پیچ و تاب کر شکن زلف تو را خم نبود فاش بگو کاوّل و آخر علیست در دو جهان باطن و ظاهر علیست حاج میرزا حبیب خراسانی
یا من هو مظهر العجائب یا من هو مظهر الغرائب یا من هو قادر و قاهر یا من هو طالب و غالب یا من هو حاضر و ناظر یا من هو شاهد و غائب یا من هو سائر و دائر یا من هو طالع و غارب یا من هو منجز المواعید یا من هو منجح المطالب یا من هو قاتل الطواغیت یا من هو قامع الکتائب ای تیغ تو همچو برق لامع وی تیر تو چون شهاب ثاقب من هو عالم العواقب جانم بلب آمد از اعادی روزم بشب آمد از نواصب قدا ذاق من العدی الاحباء فی غیبته سبطک المصائب قد عاد من العد العوادی قد ناب من النوی النوائب بر جان ضعیف ما ببخشا یا من هو طالب و غالب برگیر بدست تیغ و بگذار در دست مهین امیر صاحب پور تو که در همه عوالم بر مسند امر تو است نائب یک بوسه بزن بچشم مستش وان تیغ دو سر بده بدستش بر بند میان بذوالفقارش بگشا گره از میان کارش هر آیت و منقبت که داری در پیش بنه بیادگارش
یکرویه بدین سلیح و لشگر ملک دو جهان بکام گیریم امروز که عیش قدسیان است ما نیز قدح مدام گیریم خورشید می و هلال ساغر از دست مه تمام گیریم یک ره بحرم یکی بدیر است ما زین دو بگو کدام گیریم زهاد قدح ز حور و غلمان ما از کف تو غلام گیریم دستار کنیم رهن و جامی از باده کشان بوام گیریم هم باده علی الروس نوشیم هم بوسه علی الدوام گیریم جبریل صفت بیا در این بزم ساغر بدهیم و جام گیریم این نغمه بروز و شب سرائیم وین زمزمه صبح و شام گیریم از خلق جهان علی غرض بود او جوهر و ما سوی عرض بود بودند علی و ذات احمد یکنور ببارگاه سرمد چون عهد وجود گشت معهود چون مهد شهود شد ممهد آئینه شکافت از تجلی یک جلوه بتافت در دو مشهد یک شمع فروخت در دو روزن یکروح شد از دو تن مجسد عین هم و غیر هم چه حرفی کش خوانی مد غم و مشدد این نکته نه من ز خود سرایم کش خوانده خدای نفس احمد ای کائینه تحیر افزا وی آئینه جمال سر مد اسلام بنام تو است بر پا ایمان بحسام تو مشید ای وصف رخ تو بی تناهی وی مدح لبت فزونتر از حد تا روز ازل اگر بتکرار تضعیف کنم حروف ابجد از مدح تو یک ز صد نگویم کاوصاف تو را نمیتوان عد هرگز نکند خدا قبولش آنرا که تو از نظر کنی رد مهر تو اگر نبود در خلد هرگز نشدی کسی مخلد قهر تو اگر نبود در نار هرگز نشدی کسی موبد زاهد همه ساله مست نامت عارف همه روزه مست جامت
امروز بخلق گردد اظهار آن سر نهان که در ضمیر است آن پادشه ممالک جود در ملک وجود بر سریر است چندانکه بمدح او سرودیم یک نکته ز صد نگفته بودیم در دیده زباده خواب داری بر چهره ز طره تاب داری چون زلف پریش خویش بر خویش پیچیده و اضطراب داری در سر هوس قتال داری در کف قدح شراب داری با غم زدگان جدال داری با دل شدگان عتاب داری از عیش مگر نخفته ای دوش کامروز بدیده خواب داری دوشینه چه خورده ای که امروز چشمان خوش خراب داری حرفی ز لبت سوال کردم از چشم دو صد جواب داری بر نقطه خال از خط زلف صد دائره مشگ ناب داری چرخی که گهی شب و گهی روز گه ماه و گه آفتاب داری از زلف پریش و خط مشکین صد دفتر و صد کتاب داری ای ترک ختا مگر تو امروز آهنگ ره صواب داری یکبوسه ز وام ما ادا کن اکنونکه که سر ثواب داری تا کی ندهی زکاه این حسن کافزون ز حد نصاب داری مرغ دل ما نمود بسمل گویا هوس کباب داری امروز پیاله بی حساب آر اندیشه گر از حساب داری عالم همه هر چه بود و هستند امروز بیک پیاله مستند وقت است که باز جام گیریم از لعل لب تو کام گیریم آهوی رمیده دو چشمت رام ار نشود، بدام گیریم یکبوسه حلال وار از آن لب گر میندهی، حرام گیریم چشم تو بعشوه خون ماریخت از لعل تو انتقام گیریم از گیسوی تو گمند سازیم از ابروی تو حسام گیریم از صف زده خیل مژگانت فوجی سپه نظام گیریم
نوشد زلب تو کوثر آنکس کز خط تو در کفش برات است الله و محمد و علی بود بانص جلی علی ولی بود ای گلرخ دلفریب خود کام وی دلبر دلکش دل آرام شد وقت که باز دور ایام گامی بزند موافق کام برخیز تو نیز آسمان وار یکروز بکام ما بزن گام بستان و بده بگو سرودی برخیز و برو بیا بزن جام چون خرمن گل بعشوه بنشین چون سرو روان بجلوه بخرام از شام بعیش کوش تا صبح وز صبح بطیش باش تا شام امروز بگو مگر چه روز است تا گویمت این سخن باکرام موجود شد از برای امروز آغاز وجود تا بانجام امروز ز روی نص قرآن بگرفت کمال دین اسلام امروز بامر حضرت حق شد نعمت حق بخلق اتمام امروز وجود پرده بر داشت رخساره خویش جلوه گر داشت امروز که روز دار و گیر است می ده که پیاله دلپذیر است چون جام دهی بما جوانان اول بفلک بده که پیر است از جام و سبو گذشت کارم وقت خم و نوبت غدیر است برد از نگهی دل همه خلق آهوی تو سخت شیرگیر است در عشوه آن دو آهوی چشم گر شیر فلک بود، اسیر است در چنبر آن دو هندوی زلف خورشید سپهر دستگیر است می نوش که چرخ پیر امروز از ساغر خور پیاله گیر است امروز بامر حضرت حق بر خلق جهان علی امیر است
از خلق جهان علی غرض بود او جوهر و ما سوی عرض بود در مدح تو سوره ایست یس در وصف تو آیتی است طه مداح نبی مدیح قرآن گوینده جناب حق تعالی عالم همه صورت و تو معنی در کاخ دوئی تو بودی اول این است بیان نقطه با از نقطه حروف یافت ترکیب وز حرف خطوط شد هویدا زین نقطه که بود قطب ایجاد هرچ از کم و بیش گشت پیدا زین بیش سخن نمیتوان گفت اینست کمال عقل دانا این سر نهان نگفته خوشتر وین راز درون نگفته اولی جبریل بریخت پر در این کوی گنجشگ کجا و صید عنقا آنجا که عقاب پر بریزد از پشه لاغری چه خیزد روی تو که قبله صلوه است مجموعه عالم صفات است سوی تو عروه نجات است لعل لب تو که خود معما است حلال جمیع مشکلات است زلف کج تو که خود پریشان بی شائبه جامع الشتات است بر لعل لبت مگر خط سبز خضر از پی چشمه حیات است عهدی ز الست با تو بستیم آنعهد همیشه با ثبات است
نقش بر دیوار مثل آدم است / بنگر از صورت چه چیز او کم است ؟ جان کم است آن صورت باتاب را / رو ، بجو آن گوهر کم یاب شد سر شیران عالم جمله پست / چون سگ اصحاب را دادند دست چه زیانستش از آن نقش نفور / چونکه جانش غرق شد در بحر نور می زند بر تن ز سوی لامکان / می نگنجد در فلک ، خورشید جان
خداوند به وسیله اسم اعظمی که به ما عطا نموده است به ما آموخته و ما را بدان مختص ساخته است با وجود همه اینها می خوریم و می آشامیم ودر بازارها راه می رویم.و ما این کارها را به امر پروردگارمان انجام می دهیم. ما بندگان صاحب کرامت خداوندیم"آنان که در سخن بر خداوند پیشی نمی گیرند و سبقت نمی جویند و هم آنان به فرمان او کار می کنند"(انبیا27) خداوند ما را معصوم و پاک قرار داده وبر بسیاری از بندگان مومنش برتری بخشیده است پس ما می گوییم:"سپاس و حمد خدایی را که ما را به این هدایت نموده و اگر نبود که خداوند هدایتمان نمود ما کسی نبودیم که خود به هدایت دست یابیم"( سوره زمر71) و "کلمه عذاب بر کافران محقق و قطعی شد"(سوره اعراف 43) و مراد من از کافران منکران همه آنچه که خداوند از فضل و احسان به ما عطا فرموده است می باشد. ای سلمان و ای جندب! این معرفت من به نورانیت است. پس هدایت یافته و کامل بدان تمسک بجوی که هر آینه هیچ یک از شیعیان ما را به مرز نهایی بصیرت و روشن بینی نمی رسد مگر اینکه مرا به نورانیت بشناسد پس هنگامی که مرا به نورانیت شناخت فرد اهل بصیرت و روشن بین و به هدف رسیده و کاملی خواهد بود که دریای از دانش غوطه ور شد و به در جه ای از فضل رسیده و کاملی خواهد بود که دریای از دانش غوطه ور شده و به درجه ای از فضل رسیده و کاملی خواهد بود که دریایی از دانش غوطه ور شده و به دره ای از فضل رسیده و بر سری از اسرار الهی و بر گنجینه های پنهانش مطلع گشته است.
