Öncelikle güzel şarkı klip olmuş emeğinize sağlık. Umarım avukatınız vardır yoksada bu aralar avukata ihtiyacınız olabilir çünkü 40 haramiler bu şarkıyı dinledikleri zaman güzel bir soruşturma dosyayı açabilir, saygılar başarıların devamını dillerım
Sağolasın Pıno. Bitmeden başa alıp kaç kere baktım bilmiyorum. Gururumuzsun. Bu arada Kutsal Evcimen ve Sinan Güngör’e de teşekkürler. Hepinizin emeğine sağlık. 👏👏👏👏💐💐💐💐✌️✌️✌️🔥🔥🙏🙏🙏
Merhaba Pınar arkadaş yazdığım beste ve şiirleri okuyup değerlendirme umudu ile şimdilik bu kadarını paylaşıyorum tekrardan belirtmek isterim ki hiç bir maddi talebim yoktur size çok değer veriyorum duruşunuza büyük saygı duyuyorum ve bu yüzden yazdıklarımı size hibe ediyorum değerlendirmenizi umut ediyorum tekrardan selamlar saygılar… İbrahim Not: Yazdıklarımı hep aynı türkünün yorum kısmına bırakmamın tek sebebi dikkatinizi çekmek için bende beste var şiir de var hâlâ bana ulaşmanızı rica ediyorum
Yarına Gülen Kadınlar (NAKARAT) Gel ey kadın, baş eğme, durma, Yüreğinle diren, sazınla vur duvara, Kürdistan’ın dağlarında, Dersim’in yollarında, Sözün haktır, gücün direnir her yara. Bir seher vakti doğar umut, Ellerinde meşale, yüzünde ışık, Kerbela’dan bu yana, direnç akar kanında, Seyit Rıza’dan yadigâr, isyan var avucunda. (NAKARAT) Gel ey kadın, baş eğme, durma, Yüreğinle diren, sazınla vur duvara, Kürdistan’ın dağlarında, Dersim’in yollarında, Sözün haktır, gücün direnir her yara. Bir ses yankılanır, Zilan’dan Munzur’a, Alişer’in göğsünden, Zarife’nin duasına, Her çığlık bir direniş, her adım bir öfke, Bu toprakta yeşerir, kadının kalbinde ateşle. (NİDA) Ey kadınlar, omuz omuza, el ele, Aynı ateşle yürüyün, yol uzun, güneş sizde. Analar, bacılar, kız kardeşler, Birlikte sökeceğiz her zinciri, göğe yazılacak adımız, birer birer. (NAKARAT) Gel ey kadın, baş eğme, durma, Yüreğinle diren, sazınla vur duvara, Kürdistan’ın dağlarında, Dersim’in yollarında, Sözün haktır, gücün direnir her yara.
Madımak Ateşi I. Bölüm Bir hazan günü düşer toprağa, Acı duman bürür göğü, arş-ı âlâ, Elleri duaya kalkar analar, babalar, Diri diri yakılır evlatlar, canlar. Bir nefes eder dervişler, Kerbela’dan gelir ağıtlar, Sivas’ın ortasında, Ateşler sarar canları. Nakarat: Madımak ateşi yanar hâlâ, O günün çığlığı yankılanır dağlarda, Bir düş gibi acı, kan gibi kara, Sivas’ta yandık, adımız kaldı ağıtlarda. II. Bölüm Zulme direnen o canlar göğsünde, Bir ışık parlar, gider gökyüzüne, Ellerde sazlar, dillerde türkü, Bir daha dönülmez o vakit, o günkü. Ağıtlar düştü meydanlara, Seyit Rıza’nın sesi yankılandı, Dersim’in dağlarından, Sivas’ın sokaklarına, Diri diri yandı canlar, yanımızda. Nakarat: Madımak ateşi yanar hâlâ, O günün çığlığı yankılanır dağlarda, Bir düş gibi acı, kan gibi kara, Sivas’ta yandık, adımız kaldı ağıtlarda. III. Bölüm Şimdi ses olur da yükselir o canlar, Kerbela’dan getirdikleri direniş, Alev alev, kor kor, Bir ateş düştü gönüllere. Pınar’dan dökülsün, Bu türküyü söyleyen diller, Gözler yaşlı, yürekler yangın, Unutulmaz, o gün, o hazin an. Nakarat: Madımak ateşi yanar hâlâ, O günün çığlığı yankılanır dağlarda, Bir düş gibi acı, kan gibi kara, Sivas’ta yandık, adımız kaldı ağıtlarda.
Bir alev düştü toprağa, Savruldu kül gibi rüzgârla, Sivas’ın karanlığında kaldı, Göz göze bakışlar, umutlar… Bir söz vardı dillerde o gün, Bir yara açıldı gönüllerde, Ateşin sıcaklığı değil, İnsanın soğukluğu yaktı bizi en çok. Yakılan sadece bedenler miydi? Bir şehir mi, bir halk mı, bir inanç mı? Duman duman yükselirken sesler, Nefes alamadı vicdanlar, sustu. (Nakarat) Ah Madımak, yangının ortasında, Bir damla su yetişmez mi? Bu toprak bu kadar mı kurak, Bu yürekler bu kadar mı taş? Bir acı vardı o gün, Büyüdü, dağ oldu içimizde, Yaralarımıza tuz basan eller, Birbirini sıkarak döndü uzaklara. Zaman geçti, kül kaldı geride, Ama ne biz unuttuk ne yananlar, Her adımda anılarla doluyuz, Bu ülkenin vicdanı, hala yanık. Bir gök kubbe çöker üstümüze, Her gece bir ağıt gibi, Her sabah bir umut bekleriz, Belki döner döner de buluruz o ışığı. (Nakarat) Ah Madımak, yanmış canların türküsü, Hangi su söndürebilir bu ateşi? Hangi kelime, hangi gözyaşı, İnandırır bizi, bu yangın dindi diye? Bir çocuk sesi duyulur, Bir anne ağlayışında, Bir halkın özleminde, Her nefeste hissedilir, acı kalır. Biz, unutmayanlar, Biz, dilsiz çığlıklar taşıyanlar, Gözyaşlarımızda büyüyen, O yangının ortasında kalanlarız. (Nakarat) Ah Madımak, söndü mü sanırsın? Bu ateşin külleri, Her nefeste, her anıda, Yeniden yeniden yanar canlarımızda.
Dersim’in Kerbela’sı Kerbela’yı gördü bu topraklar, Yüzyıllar sonra bir kez daha, Seyit Rıza, Alişer, Zarife, El ele verdi, dağların gölgesinde, Dediler ki, bu zulme boyun eğilmez. Bir gece vakti toplandılar, Dersim’in karanlığında ışık aradılar, Gözlerinde umut, dillerinde aşk, Ali’nin yolundan gitmek ne demek, Anladılar, Kerbela’nın izinden yürüdüler. Nakarat: Dersim’in Kerbela’sında canlar düştü toprağa, Seyit Rıza’nın sözü, Alişer’in aşkı, Zarife’nin gözyaşı, hepsi bir oldu, O gün dağlar ağladı, Dersim’in yüreği sızladı. Gün doğarken bir çığlık duyuldu, Çocuklar, kadınlar, yaşlılar, Hepsi toprağa düştü, bir cümleyle, Ali’ye adanan, Kerbela’nın ruhuyla, Dersim’in bağrında bir ateş yandı. Bir ağıt yükseldi gecenin derinliğinden, Dediler ki “Zalimler geçer, hak kalır”, Seyit Rıza’nın yüreğinde aslan yattı, Zarife’nin bakışında, bir çocuk kadar masum, Alişer’in aşkında bir yol vardı, bu yol hakka. Nakarat: Dersim’in Kerbela’sında canlar düştü toprağa, Seyit Rıza’nın sözü, Alişer’in aşkı, Zarife’nin gözyaşı, hepsi bir oldu, O gün dağlar ağladı, Dersim’in yüreği sızladı. Gözümde bir resim var, bugünün gölgesinde, Geçmişin acısıyla yoğrulmuş, Bir nefes kadar yakın, bir cihan kadar uzak, Yine bugün, yine yarın, Kerbela’nın izinden yürür canlar, hak arar. O gün ne yaşandıysa, Bugün de yürekler bilmez mi, Seyit Rıza’nın sesi hâlâ dağlarda yankılanır, Alişer ve Zarife, bir deyişle anılır, Bu topraklar hep hatırlatır, adaletle yanılır. Nakarat: Dersim’in Kerbela’sında canlar düştü toprağa, Seyit Rıza’nın sözü, Alişer’in aşkı, Zarife’nin gözyaşı, hepsi bir oldu, O gün dağlar ağladı, Dersim’in yüreği sızladı.
Dersim’in Yarası Dersim’in dağlarında ateş yandı, Bir ses yükseldi, Seyit Rıza’nın nefesi, Dedi ki yol haktır, zulme boyun eğilmez, Bir cümle can düştü toprağa, Dersim’in rüzgarı şahittir her damlaya. Kan aktı, diz çöktü çocuklar, Bir umut arandı, bir gölgeye sığınıldı, Yürekler dağlandı, diller kilitlendi, Ali’nin aşkıyla yürüdü canlar, O gün toprak bile ağıt yaktı. Nakarat: Dersim’in yarasında, çığlıklar yankılanır, Bir gün ağlar, bir gün isyan eder canlar, Seyit Rıza’nın sözü kalpte taşınır, Oğul der ki, yiğitlik kolay değil bu yolda. Göçüp giden canlar, kalpte bir sızı, Toprağa düşen her damla, her can, Bir seher vakti geldi mi anılarına, Dersim’in yüzü, her gün bir başka ağlar, Bir umudun peşinde, yolda dökülenler var. O vakit, rüzgar hırçın esti, Seyit Rıza’nın göğsünde bir dağ vardı, Dedi ki “Ser verip sır vermem” canım, Dedi ki “Bu zulüm bitmezse, canlar tükenir.” Nakarat: Dersim’in yarasında, çığlıklar yankılanır, Bir gün ağlar, bir gün isyan eder canlar, Seyit Rıza’nın sözü kalpte taşınır, Oğul der ki, yiğitlik kolay değil bu yolda. Her nefeste, her adımda hatıralar, Sazımda, sözümde yakarış var, Dersim’in isyanında eriyen bedenler, Ali’nin ışığına bakar, yine yürür bu canlar, Bir gün bu yol biterse, hakka varırız, serin.
Kerbela’nın Gölgesinde Yol düştü Kerbela’ya, kanla sulandı toprak, Hasan’ın gözlerinde umut, Hüseyin’in ellerinde sancak, Bir cümle aşk, bir cümle yas, Dediler ki bu yol çetin, Dediler ki hak yoludur, ey can, yürürsen yanacaksın. Su aradı mazlum canlar, çölün ortasında serinlik, Güneş yaktı, kavurdu yürekleri, Hüseyin’in adını anarak, susuz kaldı çocuklar, Ali’nin gölgesinde, bir adım atsan alevde yanarsın. Nakarat: Dersim’in derin yollarında, canlar dile gelir, Ali’nin adıyla çağırdım, Kerbela’da kan döküldü, Bir nefeslik huzur aradık, bulduk mu bilemedik, Yaralı yüreklerde, hep Hüseyin’in sesi yankılanır. Bir alev düştü o topraklara, Hasan’ın gülüşünde direndi umut, Hüseyin’in bağrında taşıdı sancısını, Ali’nin ışığına bakarak, canlar hakka yürüdü, O gün bir cihan yandı, bir cihan dirildi. Gördüm ki bu yol uzun, Gözler dolu, diller susar, Bir ateş var ki sönmez bağrımda, Kerbela’nın izinde yürürüm her nefeste, Düşersem kalkarım, Ali’nin gölgesine sığınıp. Nakarat: Dersim’in derin yollarında, canlar dile gelir, Ali’nin adıyla çağırdım, Kerbela’da kan döküldü, Bir nefeslik huzur aradık, bulduk mu bilemedik, Yaralı yüreklerde, hep Hüseyin’in sesi yankılanır. Seher vakti, yürek yanar, Sazımda acı, sözümde aşk, Duyar mısın Ali’m, yüreğimde yerin, Bir gün sana ersek de, Ölsek de senin yolunda, serin.
Yaralı Yürekler İçin Bir sabah uyandım dağlara, Ellerimde yok bir umut, yok hüzün, Bir ses duydum, içimde yanan, Dediler ki yolun hak, Dediler ki Ali’den yana. Yolum düştü, darda kaldım, Bir avuç suya hasretim, Gözümde yaş, içimde dert, Ali, seninle yürüdüm bu yolda, Bir nefes ki serinlik versin diye. Nakarat: Dersim’in dağları, yolumun başı, Ali diye çağırdım, duydu mu beni? Yaralı yürekle, dillerde adın, İsyan ederim, gönlümde sızı. Göçüp giden canlar, düştü yerlere, Kırk kapının ardında bekledik, Bir damla nur aradık geceye, Ali’nin ışığıyla erdik hakka, Bir cümle sevdik, bir cümle yandık. Gördüm ki yollar uzun, Eller uzanmaz, diller susar, Bir ateş ki bağrımda sönmez, Ali’nin adını söylerim her nefeste, Düşersem de kalkarım, ona sığınıp. Nakarat: Dersim’in dağları, yolumun başı, Ali diye çağırdım, duydu mu beni? Yaralı yürekle, dillerde adın, İsyan ederim, gönlümde sızı. Bir seher vakti gelirse gönlüm, Sazımda, sözümde bulurum onu, Duyar mısın Ali’m, yüreğimde yerin, Bir gün sana ersek de, Ölsek de senin yolunda, serin.
Yara Dağı Gönül dağım yandı, döndü dumanla, Bir ses gelir öteden, o yanık kemanla, Dilimde bir ah, gözlerim nemle dolu, Gidenlerin izi var, kalır her solukla. Bir yürek vardı, yandı kül olup savruldu, Bir türkü söyledi, dağlara vuruldu, Dersim’den esen rüzgar, hüzünle savrulur, Bir yol var uzakta, ışığı hep kaybolur. Nakarat: Duy beni, gör beni, ey yolun sevdası, Dağlarda kalan bir canın, yakar feryadı, Sönmeyen bir ateştir, bağrımda yarası, Bir türküdür bu, ah, dillerde yası. Geceler uzar, gündüzler küser hale, Bir damla düşer toprağa, dönerse çileye, Semah dönerken, gölgeler uzar, susar, Bir ağıttır bu, yüzyıllardır her nefeste var. Yolcusu olur mu bu kavganın, bu aşkın? Bir umut yeşerir mi bu kırgın, yaslı taşın? Bir ses kalır yankısız, bir iz kalır silinmez, Dünya döner, bizden kalan hep bir sızı, bir ezgi. Nakarat: Duy beni, gör beni, ey yolun sevdası, Dağlarda kalan bir canın, yakar feryadı, Sönmeyen bir ateştir, bağrımda yarası, Bir türküdür bu, ah, dillerde yası. Gözlerimde yaş, dilimde bir dua, Bir nefes çekerken, döner içime veda, Yanan canların izi, döner kül olup savrulur, Yara Dağı bu, hiç bitmeyen bir yangınla kavrulur.
Dersim’in Elleri Giriş: Karanlığın göğsüne, sessizce doğan bir ışık, Dağlar selam verirken, rüzgarla yürüyor bir kadın, Elleriyle dokunmuş yüreklere, kanadı kırık bir kuş gibi, Dersim’in yollarında, adımları ağır, gözü nemli… Nakarat: Dersim’in elleri, dağlar dile gelir, Bir türküde buluşur, tüm hüzünler, tüm sevdalar, Düşer yüreklere, bir damla gözyaşı gibi, Dersim’in yolları, taşlı, ince bir yaradır… Birinci Kıta: Sırtında bir tarih var, suskun, ama derin, Adını söyleyemeyenlerin, dillerinde dolanan, Buğday tarlalarında açar çiçekler, sarıya durur saçları, Dersim’in çocukları, göç yollarında yitik… Nakarat: Dersim’in elleri, dağlar dile gelir, Bir türküde buluşur, tüm hüzünler, tüm sevdalar, Düşer yüreklere, bir damla gözyaşı gibi, Dersim’in yolları, taşlı, ince bir yaradır… İkinci Kıta: Ana dolu bir yürek var, sesinde yankılanan, Elleriyle ördüğü o sevdayı, bir ateşte yakar, Gecenin karanlığında, yıldızsız gökyüzü altında, Dersim’in ağıdı, sessizce yükselir toprağa… Nakarat: Dersim’in elleri, dağlar dile gelir, Bir türküde buluşur, tüm hüzünler, tüm sevdalar, Düşer yüreklere, bir damla gözyaşı gibi, Dersim’in yolları, taşlı, ince bir yaradır… Bir kadın yürürken, yüreğinde dağ gibi yükler, Sımsıcak bir türkü bırakır rüzgara, Elleriyle büyütür umudu, düşleri savurur Dersim’e, Ve türkü, zamansız bir sevdaya döner…
Gurbetin Sırrı I Gözlerin dağ yollarında, yüreğim su misali, Gidenin ardı durmaz, teni soğuk, söz yaralı. Düşer yere tütün dumanı, hasret yakar içimi, Her mevsim kış olur da, kavuşmak bahar gibi. Nakarat Dersim’in yollarında, bir kızın sesi yankı, Gurbeti anlatır hep, tükenmez şu sevda. Bir çiçeğin dalında, bir ezgi düşer, ılık, Gönlümde yankılanır, sanki senin adın gibi. II Kara gece, ayaz yorgan, hıçkırıklar, sessiz ağıt, Diyar diyar savrulur mu yoldaşın, düşer mi vakit? Sürgün yeli vurdukça, dağların ötesine, Sarılırım toprağa, adın düşer dilime. Nakarat Dersim’in yollarında, bir kızın sesi yankı, Gurbeti anlatır hep, tükenmez şu sevda. Bir çiçeğin dalında, bir ezgi düşer, ılık, Gönlümde yankılanır, sanki senin adın gibi. III Yanar ten, tutuşur dert, o eski harman yerinde, Bir ağıt dolar ciğere, tüter gece, kör duman. Ellerin uzansa da, tutamaz ki, uzak eller, Bir sevdanın izinde, umutlarla akar günler. Nakarat Dersim’in yollarında, bir kızın sesi yankı, Gurbeti anlatır hep, tükenmez şu sevda. Bir çiçeğin dalında, bir ezgi düşer, ılık, Gönlümde yankılanır, sanki senin adın gibi. IV Göç yolları, hasret dolu, şarkılar, gözyaşıyla, Sürgünlere karışır, gün olur da bahar açar mı? Bir ses gelir ötelerden, yankı olur dağ taşında, Sözler kalır dudaklarda, türküler hep hatıranda. Nakarat Dersim’in yollarında, bir kızın sesi yankı, Gurbeti anlatır hep, tükenmez şu sevda. Bir çiçeğin dalında, bir ezgi düşer, ılık, Gönlümde yankılanır, sanki senin adın gibi.
Gönlümün Yolu Bir yanımda dumanlı dağlar, Bir yanımda sürgün yollar, Dersim’in serin sularında, Yaralı bir kuş gibi, dalar da, uçar da. Gönlümün yolu uzundur, yokuştur, Geceler kavuşmaz, günler soluktur, Bir mendil bırak bana, dertleri silsin, Ah, bu sevda, gönlümde bir hüzündür. Bir ağıt gibi yükselir sesim, Dağlardan yankılanır, duyar mı sesimi? Gönlü dağlı, yüreği yaralı, Bir sevda türkü olur da dilimde. Açılır kapılar, döner mi rüzgâr? Kürdistan’a varır mı bu nağmeler? Her dizesi hasret, her notası özlem, Bu türkü, senden bana, benden sana, derin bir elem.
Dersim’in Suları Dersim’in yollarında, ince bir iz bıraktım Ay ışığı vururken, serin sulara daldım Bir yanım hüzünle doldu, bir yanım kavruldu Ah, bu toprakta sevda, her gün yeniden doğdu Gönlümde bir hasret var, gözlerimde nem olur Bir yanım çiçek açar, bir yanım kül olur Munzur’un sularında, yıkandım arı duru Ah, bu yolda yürüyen, nice sevda soldu Nakarat: Dersim’in suları çağlar, dertleri taşır her gece Bir türküyle yanar gönlüm, sevdanın ateşiyle Yaralı bir yürek taşır, bu dağların sessizliği Ah, yolum uzun, derdim derin, umutlar kanat çırpar da Bir meşe dalı gibi, kök saldım bu toprakta Her yaprağıma bir anı, bir sevda dolandı da Zaman geçer, ay döner, ben hep aynı türküyüm Ah, bu dağlar, bu sular, sevdamla yoğrulur da Nakarat: Dersim’in suları çağlar, dertleri taşır her gece Bir türküyle yanar gönlüm, sevdanın ateşiyle Yaralı bir yürek taşır, bu dağların sessizliği Ah, yolum uzun, derdim derin, umutlar kanat çırpar da
