Τα τραγούδια μια σταλιά μα οι γλώσσες τους ροδάνια, μου ‘παν τόσα μυστικά που γεμίζουν δυο ποτάμια. Αν απόψε στη γιορτή δε θα βρω να πω δυο λέξεις, τι να πεις για μια ζωή, πόσους φίλους να χωρέσεις. Κερασμένα τα ποτά, κερασμένα τα τραγούδια, μου το έμαθαν καλά τα μικρά μου αγγελούδια. Να αφήνεις τη στεριά πάνω στο νερό δεμένος, και να φτάνεις πιο μακριά απ’ αυτό που ‘σαι φτιαγμένος. Μπήκα μέσα στους καημούς μπήκα μέσα στις χαρές σας και σας άκουγα διπλούς, Τη φωνή μου στις φωνές σας. Κερασμένα τα ποτά, κερασμένα τα τραγούδια, μου το έμαθαν καλά τα μικρά μου αγγελούδια. Να αφήνεις τη στεριά πάνω στο νερό δεμένος και να φτάνεις πιο μακριά απ’ αυτό που ‘σαι φτιαγμένος.
Με χάδια τρομαγμένα, με διψασμένα χάδια του νου μου τα σκοτάδια απόψε ντύνομαι Λευκό πανί υψώνω και πάω όπου με πάει αυτό που με σκορπάει, σου παραδίνομαι Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας Τη φλόγα σου δώσ' μου και γίνε μου φως μου χρυσόμαλλο δέρας Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας Το γέλιο σου δώσ' μου και γίνε του κόσμου το πέρας Μονάχη μες τους ξένους και μες τους φίλους μόνη να 'ξερα τι σε σώνει στον πόνο στη χαρά Γυαλί που δεν ραγίζει θα 'βρισκα να σου τάξω Πες μου πως να πετάξω με δανεικά φτερά Φωτιά μου εσύ κι αέρας στο σύνορο τούτης της μέρας Τη φλόγα σου δώσ' μου και γίνε…
