sene 2002 o zaman akıllı telefonlar yok yüreğum senilendur yüreğim ellere bakar parçasını nokıa telefondan açar açar dinlerdik .. olmuş 22 sene hala dinliyoruz .. tanışmak isterdim karadenizin güzel insanıyla
Bazen düşünüyorum da biz ne büyük nimetlerin içinde büyümüşüz de farkında olmamışız 💚💙💚 Bazen düşünüyorum da biz ne büyük nimetlerin içinde büyümüşüz de farkında olmamışız sabah erken kakıp davarın peşinden o güzelim doğada kırda bayırda dolaşıp o güzel otların ağaçların arasında kekik kokusu çam kokusu eşliğinde el değmemiş topraklarda soğuk suların başında verdiğimiz molalarda köy ekmeği eşliğinde mis gibi keçi peyniri ve soğan kana kana içtiğimiz su ve çay bu günleri bir daha yaşar mıyız acaba her birimiz bir tarafa savrulduk...... Köyden çocuk yaşta çıkmanın üzüntüsünü her daim yüreğimde hissettim ve ilk bulduğum fırsatta fırsat diyorum çünkü o zamana kadar ancak doğdu. Eskişehir de Orta okul 3. sınıfı bitirdikten sonra eniştemin lokantasında çalışmaya başladım ( Boğaziçi Restoran ) komi garson derken mutfak kısmına geçtim Aşçı yardımcısı olarak eniştem lokantayı devredince orda kala kaldım fakat yeni sahipleri maaşımı istediğim oranda zam yapmadı bende yıllarca özlemini çektiğim köyüme gitmeye karar verdim Eskişehir den kaçar gibi aileme söylemeden Erzurum'a bilet aldım yıl 1979 Erzurum da bir kaç gün kaldıktan sonra Zor köyüne doğru yola çıktım köyde yaklaşık üç ay kaldım köye geldiğimde kirazlar daha yeni olmaya başlamıştı inek otarmaktan tutun da bağ bahçe işleri evlek ve duvar her konuda işe koyuldum Vanat Gedevnet Mantagara her tarafı karış karış gezdim kâh amcamların davarla Düzla Saburta Saçolat kâhta Mahmutgilin davarla Büyük Kort Nahnep her tarafı gezdim Dağa malları bile çıkardık O sene Dağda malların çobanlığı Sefer emmide idi yıllarca yapma fırsatı bulamadığım köy işlerini büyük bir özlemle yapıyordum rahmetli Hidayet bibi bir gün bana sordu oğul sen İstanbul larda bu işlerimi yapıyordun diye çünkü hiç bir işten yılmadan yorulmadan zevkle çalışıyordum bu benim genlerimde vardı zaten orada doğmuştum fakat çocuk yaşta gurbete çıkmıştık ailem nerede ben de orada olmam sebebi ile.... Hiç tatmadığım tatlar doğal lezzetler hele Gedevnet de babannemin elinden çay çiçeği ile demlenmiş çayından köy manzarası eşliğinde içtiğimiz çay bütün yorgunluğumuzu alıyordu ( Çay çiçeği Gedevnet de dikenli bir çiçek ) anlatmakla bitmez bu yaşanmışlıklar hayat yaşamaya değer kırmadan kırılmadan tadına varın zamanı ederine verin pişman olmazsınız kalın sağlıcakla 💚💙💚 Bu Benim Hikâyem Bölgeyi bilmeyenler için hikaye Artvin Yusufeli Esenyaka Zor köyü'nde geçiyor
SAYIN GÖKHAN BİRBEN MERHABA YÜREĞİ GÜZEL İNSANSIN SEN İYİKİ VARSIN YÜREĞİN DERT GÖRMESİN SESİNE NEFESİNE YORUMUNA SAĞLIK VERSİN ALLAH YOLUNU AÇIK ETSİN İNŞALLAH AMİN BU MUHTEŞEM YORUMUN İÇİN CANI GÖNÜLDEN TEŞEKKÜR EDERİM SANA BAŞARILARIN DEVAMINI DİNLİYORUM ALLAH TAN SANA İNŞALLAH AMİN LÜTFEN KENDİNE ÇOK İYİ BAKIN OLURMU DEĞERLİ İNSAN SAYGILARIMLA LONDON ZEYNEL ŞANLI SPECİAL THANKS 🙏🙏🙏 OLDE BEST ALWAYS THANKS
Küçükken Büyük Abilerimiz Ablalarımız Kuzenim İle Bana Sürekli Söyletirdi Ne Güzel Günlerdi Baba Tarafından Adana Anne Tarafından Rizeliyim Çok Küçük Yaşımda Gitmiştim En Son Lise 2 Öğrencisi 15 Yaşında Bir Genç Olarak Toprağımı Köyümü Çocukken Gezdiğimiz Derelerin Dağların Güzel Ülkemin Güzel Karadenizine Gitmeyi Çok Özledim Beni Oraya Çeken Oraya İten Eşsiz Doğa Huzur Mükemmel Ötesi Bir Şey İnşallah Yakın Zamanda Gideceğim
