"Nim przyjdę jako Sędzia sprawiedliwy, otwieram wpierw na oścież drzwi miłosierdzia Mojego. Kto nie chce przejść przez drzwi miłosierdzia, ten musi przejść przez drzwi sprawiedliwości Mojej..." św. Faustyna Kowalska, Dzienniczek. Miłosierdzie Boże w duszy mojej
Znam ludzi tak jak ja nic nie przeżyli oprócz nieświadomości więc sceptycznie do tematu podchodze! raz byłem po wstrząsie anafilaktycznym,innym razem po wypadku samochodowym,nie było nic,po dojściu do siebie byłem tak samo jak po narkozie,nic nie widziałem,nie słyszałem,nie czułem,nie wiedziałem o niczym!
Miałam dwójkę dzieci i w wieku 38 lat miałam operację na tarczycę która wśród wszystkich operowanych była czymś normalnym``Wszyscy wracali na salę i było ok`Mylilam się bo znalazłam się w w tunelu,czułam przejście na 2gą stronę.Widzialam niebo i szczęśliwych ludzi,nie chciałam wracać,byłam uduchowiona i szczesliwa`.Wrocilam bo tak chcial Bóg!Miałam dzieci i wiem,ze tego było im trzeba. h
W 2011 roku miałem ablacje serca. Wszystko szło ok do czasu przepalenia miejsca dodatkowego przewodzenia. Aparatura ekg, którą byłem przyłączony nagle zaczęła piszczeć jednostajnym dzwiękiem. W tym momencie poczułem się lekko, ale tak lekko jak nigdy dotąd. Unosiłem się powoli i pamiętam że pierwszą fascynacją było to że nie muszę oddychać. To było fantastyczne uczucie, byłem taki wyzwolony. Widziałem ( z perspektywy jakby obok mnie) jak lekarz zaczyna reanimacje i twierdzi " Cholera, tracimy go". Przyglądałem się ze zdziwieniem jak podjeżdża aparatura do elektro wstrząsów. Pierwszy strzał - nic, drugi strzał - rytm zaczął wracać. Nagle poczułem jakby coś mnie wciągnęło do ciała. Poczułem straszliwy ciężar i irytacje że znów muszę pamiętać o oddychaniu. Jedni uwierzą w moje słowa a inni nie. Mam to gdzieś. Ważne ze ja wiem co mnie czeka po śmierci i od tamtej pory patrzę na śmierć inaczej. Drugi przypadek to jak w 2022 zmarł mój tato. Zanim zadzwoniła mama z tą wiadomością poczułem obecność taty, który powiedział żebym zajął się wszystkim i nie martwił się o niego. Że będzie czekał jak przyjdzie czas na mnie. Mama bardzo się zdziwiła że to ja pierwszy stwierdziłem ze tata nie żyje. Obecność taty czułem jeszcze przez trzy dni od śmierci, później odszedł.
Pierwszy raz oglądałem ten program wiele lat temu, teraz oglądam go ponownie i zarówno za pierwszym razem jak i teraz myślę, że to "miłujące światło" to największy oszust, o jakim często słyszę. Dużo medytowałem. Interesowałem się magią, religiami i myślę, że szkoda, że nie ma tutaj Hindusów, Indian, Afrykanerów i innych.
Słowa autorów , piorunów i wysokich tonów muzyki , sprawiają , że aby zrozumieć co mówi lektor , trzeba film co jakiś czas cofać . Odpuściłam . To nie na moje nerwy . Za duży hałas .
Moje dzieciństwo - ten film mieliśmy na kasecie wideo. Ale dużo głębiej się zainteresowałem dokumentem kilka lat temu. Nie żałuję, bo jest bardzo dobry. Opowiada o tym, jak miłość jest w stanie przezwyciężyć największe przeszkody i że nawet śmierć nie może rozdzielić ludzi, a ewentualnie brak miłości.
Kiedyś nie zdziwiło mnie , to , że ludzie nie rozumieją, lub nie chcą wierzyć w życie po życiu. Natomiast dziś , dziwię się , że wciąż odrzucają ( nie wszyscy ) myśl o życiu wiecznym naszej świadomości. Naszej duszy, naszego ,,ja". Jesteśmy częścią czegoś Boskiego, częścią wszechświata, energią niekończącego się istnienia. Czegoś, czego jeszcze nie pojmujemy . Życia na wyższych poziomach poza ciałem fizycznym , i życiem fizycznym tu na ziemi. Mamy swoje religie , w które wierzymy , że żyjemy wiecznie , ale , i tak ciężko nam uwierzyć w naszą nieśmiertelność. Jest mnóstwo udokumentowanych przypadków śmierci klinicznej , po których pacjenci z różnych stron świata mówią o tym samym . Hipnozy z nad świadomości , gdzie ludzie pamiętają co się z nimi działo po śmierci ( to przykłady osób ,u których przypadkowo podczas hipnozy odkryto doświadczenia reinkarnacji ) i co ciekawe, są niemal identyczne , jak opowieści przypadków śmierci klinicznych ( polecam książkę dr. Michael Newton ,, Wędrówka dusz " ) . Myślę, że jesteśmy tu w jednym celu na ziemi, by zgłębiać swoją duchowość , ewoluować jako dusza i szerzyć miłość, o czym zapomnieliśmy ,a co jest najważniejsze w naszej egzystencji. Musi być coś więcej po śmierci , bo inaczej nasze krótkie życie w ciele fizycznym, nie miałoby żadnego sensu istnienia ... To jest tylko moje zdanie Pozdrawiam
Byłam wtedy nastolatką. Wracałam z praktyk zarodowych tramwajem z koleżankami. Nagle straciłam przytomność. Znalazłam się w miejscu którego nie umiem opisać. Było pięknie, błogo, bezpiecznie. Obudziłam się na siedzeniu, panika, ktoś mnie podnosił. Pamiętam tylko jak bardzo byłam zła że mnie obudzono.Moj tata po śmierci przyszedł nad ranem i przywitał się. Słyszałam jego głos. Gdy moja mama byla bardzo chora miałam dziwny sen. Jakas siła porwała mnie i trzymała na suficie kościoła. Byłam przerażona. Mamę wtedy uratowano w szpitalu ja ją zawiozłam. I jeszcze śnił mi się brat po śmierci. Wiedzialam ze nie żyje, nie bałam się, bardzo się ucieszyłam. Zapytałam go jak mu tam jest. Odpowiedział mi smutno że dobrze. Tak jakby nie chciał mnie martwić. Miał zapaść po wypiciu wódki. Był wcześniej na detoksie. Nie potrafił przestać pić. Tak więc ja wierzę że się po śmierci spotkamy i że spotkam Pana Jezusa. Trzeba być dobrym. Trzeba pomimo wszystko być dobrym człowiekiem.
Excellent video. I have seen the close-up of the window in the UFO in another video a couple of years ago. It makes you think Are they appearing more often now and want to, make sure that we Definitely know their here.
szkoda ze nie potrafię kochać zastanawiam się co się ze mna stanie gdy popełnie samobójstwo ok ci wszyscy ludzie mieli po co wracac ktos na nich czekał
Skoro potrzebujesz doświadczać, że ktoś na Ciebie czeka, to znaczy, że jednak potrafisz kochać. I że jesteś kochany przez Kogoś, kto Ci daje to pragnienie. ❤️❤️❤️
Potwierdzam. Doświadczyłam. To było cudowne. Nie chce się wracać na Ziemię. Jest we mnie olbrzymia tęsknota do tego miejsca każdego dnia. To jest jak magnes w klatce piersiowej. Nie da się opisać. Wiem, ze tam wrócę, zapewnił mnie o tym głos, kiedy byłam w tej cudownej przestrzeni, patrząc na wspaniały ogród. To było 3 lata temu, leżałam na OiOMie.
Nauka to podstawa czyli fakty. Czyli wierze w to co widzę. Każdy się dowie jak to wygląda. A religia jest dla słabych, którzy nie umieją sobie poradzić ze świadomością, że opuszczają ich osoby najbliższe i łudzą się, że kiedyś się z nimi spotkają. Podsumowując. RELIGIA JEST DLA SŁABYCH !
Życie po śmierci istnieje ciało umiera A dusza żyje ci co zmarli lub zgineli to będą zmartwychwstanie będzie na pewno ci co nie żyją to śpią aż do przyjścia Jezusa Chrystusa aż do sądu ostatecznego
Wszystko musi być oparte o biblię. Nie wierzę że z dobrych uczynków człowiek będzie zbawiony, tylko przez wiarę w Jezusa, uwierzenie że Jezus oddał swoje życie za nas. Przyjęcie Go jako swojego osobistego Pana i Boga, wyznając mu swoje grzechy, odbywając chrzest wodny jako świadoma decyzja, nie ta którą rodzice bez mojej zgody zrobili kiedy byłem niemowlakiem w katolicyzmie. Dalej przyjmując wiarą że jak wyznałem swoje grzechy Bóg mi przebaczył, przyjmując Ducha Św i jego dar mówienia innymi językami. Dalej żyć w posłuszeństwie Duchiwi Św, i być mu posłusznymi, pozwolić się prowadzić Duchowi Św. Codziennie czytać biblię modlić się w swoim języku i w językach Ducha Św. To jest pełnia tego co na tej ziemi możemy zrobić. Takie przeżycia po śmierci nie są wiarygodne. Tym bardziej jak ludzie którzy nigdy nie poznali osobiście Jezusa, piszą że byli gdzieś gdzie jest tak pięknie i chcieli by tam wrócić. Jak by tak było, to wszyscy dobrzy ludzie poszli by po śmierci do nieba. Biblia wyraźnie mówi, jeżeli się nie narodzisz z wody i Ducha nie możesz tam wejść. Wszystko musi być po parte słowem Bożym. Szatan też przyjmuje postać anioła światłości. Nie dajmy się zwieść.
Wiem .. że coś istnieje...ale każdy trzyma się życia... rękoma i nogami,,...bo my ludzie kochamy życie...ale teraz gdy jestem już sama i stara chciałabym odejść z tej obłudnej ziemi...
myślałem, że to będzie lepszy film!! miałem nadzieję, że każda z tych osób opowie swoją historię od początku do końca, po tej pierwszej następna i.t.d., a nie opowiadanie po fragmencie!! ten film bym porównał do stosunku przerywanego, ledwo się człowiek wciągnie w jakąś opowieść, to przerywają i opowieda następna osoba, zupełnie bez sensu!! po prostu tandeta, oglądałem przez pół godziny i wyłączyłem, nie dało się dłużej oglądać tych fragmentów!!
Doznali coś w stylu DMT każdy kto śni organizm sam dawkuje microdawki DMT tzw. Szyszynka. Częste medytacje pozwolą rozwijać nie które części mózgu pamięć, koncentrację itp. Przy dłuższych medytacji mnisi miewają wizje i zrozumienie bardziej świata, życia itd.
Piękne historie i wiarygodne na miliony procent To że nasze życie nie kończy sie nigdy tylko żyjemy w innym wymiarze jest prawdą Przekonałam sie o tym kiedy doświadczyłam spotkania z moim zmarłym synem ❤️❤️❤️
Film jest bodajże z 1992. Oczywiście nie trzeba dodawać, że większość wypowiadających się w tym filmie osób zdążyła już na stałe wyprowadzić się w zaświaty :)
Komentarze, komentarze! To, że nauka czegoś nie może potwierdzić nie znaczy, że to nie istnieje. Musi udowodnić że nie istnieje. Jest wiele poszlak, które to potwierdzają. Teorie naukowe też istnieją już od ponad 100 lat.
Świat duchowy istnieje, osoby wierzące w Boga wiedzą, że tak jest, natomiast dla osób niewierzących niech dowodem będzie równanie Einsteina E=mc2 które pokazuje równoważność masy i energii.
Zapewniam na milion procent,że Ci ludzie nie kłamią.Sama bowiem przeżyłam śmierć kliniczną.Miałam krwotok wewnętrzy.Moje serce stanęło.Ordynator powiedział mi,że to były sekundowe sprawy.Każdy przypadek jest inny.Jedno je wiąże.Uczucie miłości nie do opisania i żal,że trzeba wracać
Po ukończeniu 1 klasy szkoły podstawowej, w wakacje miałam wypadek , sąsiad parę lat starszy ode mnie rzucił (zakrzywionym prętem w kształcie litery P, grubości średniego śrubokręta, który na końcówce był spłaszczony jak śrubokręt) w budkę drewnianą, taką w której robotnicy zamykali swoje narzędzia do pracy (łopaty itp) ,na tej budce była narysowana tarcza strzelnica, ale na tej budce ja byłam - nie pamiętam jak tam weszłam i po co. Tak więc jak ten sąsiad rzucił to ten pręt wbił się we mnie, 2cm od serca. Wyciągnęłam sobie sama ten pręt jeszcze na tej budce i zaczęła wyciekac ze mnie krew. Słaba ledwo z pomocą brata ściągnęli mnie z niej. Najpierw chcieli obyć mnie z krwi w pobliskiej fontannie, ale woda była brudna i chyba to ( albo KTOŚ ) ich powstrzymał, potem zaniesli mnie do domu od tej fontanny przez podwórze, do mieszkania na 1szym piętrze, od zejścia z budki traciłam co trochę przytomność, tak jak i w domu, zanim przyjechała po mnie karetka pogotowia (to było dawno temu , lata 60 te) . Gdy wsadzili mnie do karetki ruszyli na sygnale do szpitala. Musiałam stracić znów przytomność , odzyskałam na moment jak ktoś mnie wnosił na rękach do szpitala, ostatni ( a raczej przedostatni raz) odzyskałam świadomość w windzie szpitalnej. Potem była ciemność. I obudziłam się będąc w izolatce przy której była dyżurka lekarska. Obudziłam się i zobaczyłam pielęgniarkę, która coś tam robiła, powiedziałam cichutko do niej, że jestem głodna. Pielęgniarka zawołała lekarzy mówiąc :" wybudzila się" ,lekarze najpierw mnie zbadali i powiedzieli, że mogę coś zjeść - oczywiście że to musiała być zupka mleczna (😭) , a ja myślałam, że schabowego mi dadzą 😉. Leżałam miesiąc w szpitalu ponieważ dostałam zapalenia płuc, woda mi się tam pojawiła. Przez ten wypadek musiałam pauzować z w-fu , na początek przez rok. Ten wypadek mam do dziś dolegliwości. Ale najważniejsze jest to, że "dręczylo " mnie dziwne wspomnienie : widzę się jakby z góry - siedzę z boku kolan mężczyzny w białej szacie- długiej do stóp, jestem jakby pół leżąca na tych kolanach i wstaję z nakazu tej postaci, której twarzy nie widzę, muszę odejść i robię to z wielką niechęcią (tak to czuję ) , odchodzę jakby w ciemność .... i potem jak sądzę było to moje przebudzenie się w szpitalnej izolatce. Teraz jestem przekonana, że to było moje spotkanie z Jezusem po raz pierwszy ale po tamtej stronie. Drugi raz wierzę, że Jezus mnie ( ok.11 latkę) uratował od utonięcia w Bałtyku. Poszłam pływać w morzu sama( siostra wraz ze szwagrem pozostali na plaży ) nie zdając sobie sprawę z tego, że płynąc w głąb morza nieduże fale oddalają mnie od brzegu. Od kiedy nauczyłam się pływać -uwielbiałam to robić. Wokół mnie nie było nikogo, nagle od mojej prawej strony "pojawił się " mężczyzna o kolorze skóry ciemnooliwkowej, włosy ciemne , od wody były skręcone w delikatne loki, zdziwiona przypatrywalam mu się przez jakiś czas, zwróciłam uwagę, że ma rzadką niedużą brodę , a przez Jego delikatny uśmiech do mnie widać było zęby, które teraz kojarzą mi się tymi na wizerunku JEZUSA CHRYSTUSA z chusty, na którą patrząc pod odpowiednim kątem widać jak usta JCH się rozchylaja i widać zęby jakby. ... " starte "(?? ) , jeśli się nie mylę to jest chusta z ...Manopello, o ile nie przekrecilam nazwy. Gdy tak przez jakąś dłuższą chwilę przypatrywalam się "Temu" mężczyźnie - On patrzył się na mnie z delikatnym uśmiechem i nic nie mówił, i tak na przeciw siebie unosilismy się w morzu jakaś chwilę, gdy pomyślałam sobie a może mnie utopić w morzu, przyszło mi też wtedy do głowy , że tu zaraz jest spad pionowy ziemi w morzu i mogę utonąc - zrobiłam szybki obrót w tył i PRZERAZIŁAM SIĘ ! Zobaczyłam jak daleko jestem od brzegu, wokół mnie nikogo nie ma, tylko blisko brzegu ludzie są w wodzie. Płynęłam szybko ile miałam sił w rękach i nogach, ale Mężczyzna, który mi zagrodził dalsze płyniecie nie płynął ze mną, w ogóle Go już nie widziałam, a co dziwne : gdyby płynął od kogoś z brzegu to inni ludzie pewnie by na nas czekali, jakaś mała "sensacja " , dziewczynka wypłynęła w morze i " gościu " poszedł ją ratować. .. tak ? A tu nic takiego , płynąc do brzegu dwa razy próbowałam palcami stóp szukać dna, ale zaraz cała się zanurzalam się w morzu, dopiero po tym jak upłynęłam spory kawałek spróbowałam ponownie i ledwo unosząc brodę bad wodą dotknęłam palcami stóp piasek w wodzie. Gdy wyszłam z morza to padam na plaży jak to w filmach pokazują o rozbitkach. I poczułam się strasznie rozczarowana i przestraszona, że nikt dosłownie nie miał pojęcia, że ja byłam tak daleko w morzu i że mogłam się utopić i pewnie by mnie nie znaleźli :( Gdy wróciłam na koc dostałam bure od siostry " gdzie ty chodzisz?!" Wiem, że Jezus Chrystus czuwa nade mną. Bo to nie tylko te wypadki mnie spotkały , gdzie mogłam stracić życie. ..ale plan Boży musi się wypełnić w każdym z nas. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! ❤🙏
@@weronikaorenczak102 PIĘKNE.DZIĘKI.SZKODA,ŻE TAK DUŻO SOBIE Z TYCH ZJAWISK KPI.LUDZIE SĄ TACY UBODZY W DUCHOWOŚCI.MÓJ MĄŻ W TYM MIESIĄCU DOSŁOWNIE UMIERAŁ.PODOEJRZEWANO SEPSĘ.ZACZĄŁ SIĘ MODLIĆ,PROSZĄC BOGA O PRZEŻYCIE.POWIEDZIAŁ MI, ŻE JAK SKOŃCZYŁ,TO PRZEZ NIEGO PRZESZŁA TAKA MIŁA ENERGIA.MYŚMY Z KOLEŻANKAMI TEŻ SIĘ MODLIŁYŚMY.JA CHODZIŁAM NA CHORYCH KOLANACH PO PODŁODZE.MÓJ MĄŻ,CUDOWNY CZŁOWIEK,DOSTAŁ OD JEZUSA BOGA DRUGIE ŻYCIE.BOGU NIECH BĘDĄ DZIĘKI.AMEN. POZDRAWIAM SERDECZNIE
@@RedmiNote-ho2si oni wszyscy sa przy tobie. Bog istnieje i syn Bozy. Wiem to Na miliony procent. Z reka Na sercu On jest i Kocha nas. Spotkamy sie wszyscy kiedys. Kazdy ma swoj czas 🙏🏻🙏🏻🙏🏻szczesc Boze wszystkim 🕊️ 🙏🏻 ♥️
Znam osobiście Panią Teresę z mojej miejscowości, która przeżyła tzw.: "śmierć kliniczną" jako młoda dziewczyna. Póżniej wychowała jeszcze 2 synów - jednego wyciągając z ciężkiego stanu NOP powstałego po OBOWIĄZKOWYCH szczepieniach ! dziś ma "swoje lata" - bardzo dobry stan zdrowia duchowego i fizycznego, jest bardzo dobrą i pomagającą innym osobą, można by powiedzieć , że życie jej nie oszczędzało ale Opatrzność zwana przez wielu Bogiem miała w swoim ręku Obecnie opowiadała o tym wydarzeniu jakby się stało to wczoraj , a jako "z natury" ścisłowiec- przyszły inżynier nauk ścisłych wszystko co widziała i słyszała w czasie "bycia w stanie śmierci klinicznej" sprawdziła sobie później dokładnie , szczegół po szczególe, .. WSZYSTKO co widziała w szpitalu, gdzie się to wydarzyło SIĘ ZGADZAŁO.... KAŻDY NAJMNIEJSZY SZCZEGÓŁ ! nawet pajęczyny w rogu wysokiego pomieszczenia sali operacyjnej miejscowego szpitala... Jak nie spotkasz osobiście kogoś kto tego stanu doświadczył to rozumiem, iż nie uwierzysz. Jeśli Ci zależy to poszukaj - tacy ludzie żyją wokół nas ale się z tym nie obnoszą .. - Dlaczego? - Bo ludzie bardzo "mocno krytycznie" o nich się wypowiadają, żeby nie powiedzieć... wyśmiewają. Mi było dane poznać Prawdę - za co podziękowanie i chwała Duchowi Świętemu !!! no i p. Teresie :-) PS. Film ten widzę pierwszy raz ale to co mówi p. Teresa o tym "stanie" to... jakby jego kolejna nienakręcona część...
