Fundacja Medycyny Prenatalnej im. Ernesta Wójcickiego, to organizacja non profit działająca na rzecz pomocy i wsparcia kobiet po stracie ciąży i ich rodzin oraz kobiet w trudnych sytuacjach okołoporodowych.
Ja jestem 3 lata po stracie i dalej ten ból czuję. Pamiętam to jak dziś. Jestem ciekawa jakby wyglądało moje życie gdyby moje dwie kruszynki były przy mnie.
Niektóre wady da się zoperować w trakcie ciąży. Poza tym takie dziecko może zostać zoperowane bezpośrednio po porodzie. W tym czasie można zebrać odpowiedni zespół lekarzy. Czasem warto zastanowić się zanim coś się napisze.
W Polsce dzielność będzie spadać...bo jak tu wyżywić rodzinę? Albo jesteś lekarzem, albo prawnikiem, albo bogata rodzina, albo w 1% dobrze zarabiających informatyków. Reszta to nędza I bieda. Wszystko drogie...nikogo nie stać na życie.
8 lat i dalej bardzo boli 7 tydzień a tak cierpię mąż pchną mnie i straciłam ciążę tyle lat starań tyle łez wylanych urodziłam jeszcze syna po 2 latach mam 3 dzieci ale w sercu i po objawach czułam że to 2 córeczka wyczekiwana będzie w ubiegłym roku też miałam poronienie ale samoistnie wieczorem zrobiłam test i był pozytywny a rano poroniłam choć czułam że znów jestem przy nadziei to testy wcześniejszej niż 4 czasami,5 nie wykryją ciąży aby muc ratować 😢😢😢
Znajoma poleciła mi monitor płodności MySense do wyznaczania dni płodnych, bo u mnie dość nieregularne cykle, zamówiłam, czekam aż przyjdzie i będę próbować
Paulina świetnie ujęła wszystko to co sama czuję i co jest tak bardzo nierozumiane w społeczeństwie. Ja też lubię cudze dzieci i realizuję się jako ciocia, też mam mnóstwo lęków i dlatego boje się mieć własne dziecko i też chciałabym podchodzić do tego inaczej, ale nie umiem. Świetna rozmowa!
Bardzo dziękuję Pani Paulinie za użycie słowa "niedzietność" zamiast "bezdzietność". Dzięki wyjaśnieniu znaczeń tych obydwu słów widzę wyraźną różnicę między nimi. To bardzo ważne dla mnie jako osoby niedzietnej.
Nieocenioną wartość ma dobra ciocia (niedzietna), czyli taka jaką Paulina jest dla dzieci swojej znajomej. Też miałam taką u ktorej spędzałam dwa tygodnie każdego roku, i wiele innych dni. Nie mogę powiedzieć że mojej cioci udało się życie prywatne lub zawodowe (ale może udało się skoro nigdy nie musiała być w związku z kimś kto ja nie interesował), ale mam nadzieję że czuła to jak dzieci jej sióstr i brata ja kochały. Ludzie o swoje dzieci zazwyczaj dbają, a innych już nie bo zwyczajnie nie mają na to już czasu i możliwości. Jest nawet taka perspektywa genetyczna dotycząca tego że to dobrze że niektórzy nie mają swoich biologicznych dzieci (wytłumaczenie na niepłodność i homoseksualizm, jak i inne powody), bo to wzmacnia ich rodzinne geny przez to że jest więcej dorosłych ktorzy mogą zadbać o dzieci które już się pojawiły w rodzinie. Dlatego jest to świetne i wzmacniające dla społeczeństwa (i rodziny) kiedy osoby które nie chcą lub nie mogą dzieci zachodzą inny sposób na spełnianie siebie w kontekście wychowania i nauczania dzieci. Dobrze byłoby poprostu wspierać takie ciocie, nie odrzucać ich i nie robić im przykrosci bo są nieocenionym darem.
Zdecydowanie za krotki wywiad.. mam nadzieję, że ktoś kiedyś jeszcze zrobi wywiad nieco dłuższy:) Temat niezwykle istotny, myślę że gadać o tym można długo. Ja jestem w grupie ludzi, które chcą mieć dzieci (mam 33 lata więc dla wszystkich już stoję nad grobem i kiedy w końcu?!) Ale sama sobie go przecież nie zrobię.. a mój partner jakoś ma czas.. j też temat ciężki, nikogo się nie zmusi.. sytuacja bez wyjścia.. ja chce.. On też chcę ale nie teraz.. On ma 31 lat.. a wiecie jakie teksty słyszę prócz "zegar tyka. Na co czekasz ?" Na przykład "weź go do łóżka i działaj.. " ... serio ? Takie to proste.. takie oczywiste? Takie ode mnie tylko zależne? Ludzie.. coraz bardziej staram się olewać te pytania.. albo odsyłać tych ludzi do partnera, bo dlaczego to ja mam się tłumaczyć a nie On?! Ciężki temat..
Mam podobnie jak Paulina. Nie chcę rzucić niewinnego dziecka w ten beznadziejny świat: wojen, chorób, przemocy, nienawiści, zła... Tak jak i nie mam ochoty organizować przedstawienia pod tytułem: "ślub i wesele" tylko po to żeby zaspokoić oczekiwania rodziny i znajomych... Tak mam i już 🤷
Myślę, że po prostu chodzi o to, żeby żyć w zgodzie ze sobą, oraz nie wpieprzać się w życie innych ludzi. Weźmy poprawkę na to, że jesteśmy różni i nie każdy musi żyć tak jak my, według tego samego schematu. Żyj i pozwól żyć.
A sprobuj się wytlumaczyć dlaczego chcesz mieć tylko jedno dziecko. Ludzie są po prostu zszokowani, a następnie zaczynają obrażać nasze dziecko ( ma dopiero 4 mce) określając je jako przyszłego " egoistę, bufona, narcyza, psychopatę" i dodając, ze w przyszłości " będzie samo" ....
Odnoszę wrażenie, że współcześni Polacy zrobili się strasznie czepialscy i zawsze mają rację😉 Sama jestem jedynaczką i mam syna, który przez 22 był jedynakiem i nikt nigdy tego nie komentował… może trzeba wtedy odpowiedzieć: to będzie taki i taki, no i? Powodzenia😊
Tak sobie ostatnio do męża mówiłam (mamy roczne dziecko, długo i ciężko wystarane), że dlaczego człowiek tak prze do posiadania dziecka? Dlaczego tak mu zależy? I w tym chceniu nie ma żadnej wiedzy o tym, jak wygląda rodzicielstwo. O tym, jak jest pięknie i jak wiele (dużo więcej niż nam się wydawało) radości wnosi. Mniemam, że tak samo jest z brakiem chęci posiadania dziecka. Po prostu nie czujesz tego, tak jak po prostu to czujesz. Ciężko to argumentować - w jedną i drugą stronę.
Fantastyczna rozmowa, Pauliny się świetnie słucha, a dodatkowo czuje że podzielam większość jej doświadczeń - z szarpaniem się z podjęciem tej decyzji, poczuciem że jest ze mną coś nie tak, lękami o kondycję świata, brakiem umiejętności odczuwania szczęścia, czy w końcu z decyzją o dzierganiu siebie na nowo. Dziękuję ❤
Powinna być normalizowana, ale w mądry sposób. Młodzi ludzie powinni być edukowani, że owszem, może być fajnie bez dziecka, ale w granicach 35-45 może pojawić się nagle spora pustka i problemy egzystencjonalne. Nieposiadanie dzieci przez całe życie jest dla nielicznych jednostek. Gdy jest się młodym, nie rozumie się tego, a wmawianie młodej osobie, że nieposiadanie dzieci przez całe życie jest zupełnie normalne bez przedstawienia złożoności sytuacji jest czymś bardzo niewłaściwym.
Ja mam ochotę się wypowiedzieć, ponieważ się z Panią nie zgadzam. Temat pustki podsumował jednym zdaniem Karol w ostatnich imponderabiliach z Pauliną. Tutaj cytat "nie mówisz sobie wprost, że zachodzisz w ciążę po to by mieć cel życia w postaci dzieci", w ogóle bardzo polecam całą rozmowę. Na prawdę dziwnie mi się czyta Pani komentarz który rozumiem tak, że kobieta bez dziecka może czuć pustkę. Z góry narzuconą "pasją" kobiety ma być wychowanie dzieci. Smutne jest Pani podejście, jest tyle możliwości żeby się spełniać w życiu. Ma Pani Psa? Domyślam się że albo jest przywiązany do budy, albo jest psem domowym, którego Pani nauczyła tylko "siad, łapa, leżeć" i uważa Pani że jest to szczyt posłuszeństwa. Życzę troszkę szerszego spojrzenia na świat
@@Chlewelina lol, to było do mnie? Po pierwsze, nie jestem "panią". Po drugie, domysl z psem kompletnie nietrafiony i tego rodzaju pudlo stawia pod znakiem zapytania cala reszte. Widac w tobie duza chec agresywnej obrony swojej pozycji - pytanie dlaczego, moze podswiadomie czujesz, ze mozesz zyc w bledzie? Ile masz lat?
Mam 39lat i właśnie jestem w 7 msc ciązy. Pierwszej ciąży. Długo nie miałam odpowiedniego partnera, potem mój partner długo też się wahał ale koniec końców była to przemyślana i konkretna decyzja. Ale tyle co ja się nasłuchałam od współpracowników, od rodziny, od znajomych.. niby nic takiego ale "latka lecą" , " zobaczysz jak sama będziesz mieć swoje" . Presja była ogromna. Ale to już nawet kit z tym, bo jakoś byłam na tyle silna psychicznie, że mnie to nie ruszało. Z partnerem mieliśmy cudowne przygody, dużo podróżowaliśmy, niczego sobie nie odmawialiśmy, koncerty, teatry, musikale. W koncu nadszedł ten moment, że obydwoje się zdecydowaliśmy na dziecko jednocześnie :). Udało się! I co na to nasze okoliczne "społeczeństwo"? najczęstsze komentarze : " O! To już się wolność skończyła!" " O! To nici juz z podróżowania! " " O to teraz się nie wyśpicie!". Niby to wszystko w żarcie ale widać to o czym Paulina czytasz w internecie. I zaznaczam, że obracam się w środowisku ludzi liberalnych, wolnościowych, tolerancyjnych, wykształconych z dużego miasta na zachodzie Polski :) Cieszę się zatem, że moja decyzja byla tylko MOJA a nie społeczna i życzę wszystkim by takie decyzje podejmować dla SIEBIE i świadomie :) I bądźmy dla siebie milsi! Po prostu!
Też się tego nasłuchałam i nic z tego się nie sprawdziło. Noce przespane, wszystko można robić z brzdącem tylko jest trochę więcej gratów w aucie. Pie*dolenie o szopenie. Każde dziecko jest inne i każdy ma swoje doświadczenia. Gratuluję - decyzji i ciąży 😊
A co z ojcem? Straciłem córkę... Po latach to boli... Wyć mi się chciało gdy po pogrzebie (dla niektórych płodu) w pracy byłem... Faceta nikt nie zapyta co czuje...
Bardzo mi przykro z powodu Pana straty. Proszę pamiętać, że jeśli potrzebuje Pan wsparcia - nasi psychologowie są dla Pana na czacie: fundacjaernesta.pl/, linii wsparcia: 22 350 00 50 (wew. 1) oraz mailu pomocowym: pomoc.psychologiczna@fundacjaernesta.pl Nasze materiały kierujemy zarówno do kobiet, jak i do mężczyzn, poniżej załączam link do wywiadu, które opublikowaliśmy w Dzień Ojca: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-I8jNXw4MTxc.html Na naszej stronie znajduje się m.in. artykuł kierowany do ojców: fundacjaernesta.pl/mezczyzno-zadbaj-tez-o-siebie/, a także ebook dedykowany rodzicom po stracie. W imieniu Fundacji Nina
Przykro mi, że stracił Pan córkę... przykro mi też, że czuje sie Pan w tej tragedii pominięty, mniej ważny, jakby Pańskie uczucia mniej znaczyły... to ogromny ból dla obojga rodziców... dla każdego z osobna jest inny... pozdrawiam.
Straszna znieczulica panuje w społeczeństwie. Płód... jaki płód? Od samego poczęcia to jest człowiek. Widziałem urodzone 11 tygodniowe dziecko. Głowa uszy, oczy, ręce, nogi, pupcia. Kto to jest, jak nie człowiek? Córka w 7 tygodniu od poczęcia, podczas usg, tańczyła wokół pępowiny. Obracała się wiele razy. Taka jest prawda. Nie dajmy sobie wmówić, że człowiek nienarodzony to płód, komórka, jakiś byt. To człowiek z duszą. Jeśli umrze, musimy pochować tak sami, jakby był urodzony w normalnym terminie.
W dobie pandemi również nie ma przeciwwskazań do kangurowania? Czy lekarz powinien sam zasugerować taka metode terapii? O co pytac lekarzy? Właśnie urodzilam wcześniaka i nie wiem co i jak :(
