KADROLU YALNIZLAR İÇİN unuttuklarınızı soruyorum hiç hatırlamak istemediklerinizi teninize iz bırakanları ve izinizi taşıyan tenleri görmesenizde sezdikleriniz var mı sizin unutmasanız da unutur gibi yaptıklarınız dualarınız var mı ya duvarlarınız gidenleriniz çekip gidenleriniz oldu mu sizin hiç beklemeden bir şey söylemeden elinizde kalan gidişleri soruyorum yüreğinizde ki bitişleri kimin hayali kaldı gözlerinizde o kalp o yarayı kimden aldı aşkı en son kime hapsettiniz ya da kime terkettiniz aşkı siz siz birinin sonu oldunuz mu hiç ya da bir şiire konu oldunuz mu yoksa siz hep terk mi edildiniz unutmayı kim öğretti size söyleyin ihaneti kim ezberletti artık sevmesenizde hala rüyalarınızda gördükleriniz var mı sizin söyleyin bilmem hangi sokakta ve banklar üstünde kimin ismini yana yana karaladınız bir kenara ya da unutulduğunuz o caddede ve yine yağmur altında kimi buruşturup attınız bir tarafa söyleyin yıllar sonra döndükleriniz oldu mu sizin yollar aldıklarını geri verdi mi peki değer miydi bir hiç için söyleyin yalnızlığı size kilitlediklerinden beri artık geceler hiç bitmiyor değil mi şimdi her sabah uyandığınızda yanınızda olmayan o kişiden artık nefret ediyorsunuz değil mi biteceğini bile bile başladığınız aşkları soruyorum ben demiştim dediğiniz o anları hep yanındayım diyenlerin yokluğunda ve yüzlerce ölü varken yüzünüzde ne yapacağınızı bilmeden dolaştınız mı sokaklarda söyleyin iyi ki yapmışım dediğiniz hatalarınız var mı bu hayatta onu hatırlarım diye dinlemediğiniz şarkılar yine ağlarım diye izleyemediğiniz filmler kafanızın karıştığı durumları soruyorum okuyup okuyup anlamadığınız kitapları gözlerinizin boşluğa daldığı anları uzaklara hani çok uzaklara başınızı bir omuza yaslamayalı çok oldu değil mi ya da kalkıp gitmeyeli birinden bir kalp yangınından arta kalan duygularınızla siz gitmek istediniz mi hiç iyi niyetinizi kaybettiğiniz anları soruyorum kara kaplıya kaydettiklerinizi sizi kandırdığını zannedenlere inanmış gibi yapıp belki bir gün düzelir diye sabrettiniz mi hiç ama bazılarının büyüdüklerini hiç göremediniz değil mi hatıralar baş ucunuzda nöbet tuttu hep çünkü o sizi hep unuttu unuttu değil mi hani bazen bir sigara yakıp bir şarkı açarsın ve susarsın hani o şarkı senin söylemek istediklerini söyler ya hani işte anlaşılmak tam da böyle bir şey değil mi bilirim hala kokladığınız elbiseler vardır elbet ya da unutabilmek için hiç gitmediğiniz yerler söyleyin birine kendine iyi bak dediniz mi hiç hoşçakal diyebildiniz mi kendine iyi bakabildi mi peki hoşçakalabildi mi her yeni aşkta hep aynı ezberi yaşıyorsunuz değil mi söyleyin en başa dönüp te yeniden yaşanmak isteyen hayat mıdır peki yaşadıklarını inkar eden adam mıdır adam mıdır söyleyin içinizde öldürdükleriniz oldu mu sizin tarihe gömdükleriniz inkar etmeyin kalbiniz mezarlık gibi değil mi ve bu mezarlıkta artık bir ölü için dahi boş yer yok değil mi lafı ağzınızdan alan şarkılarınız mı sizin hayallerinizi erteleyip masadan kalktıklarınız yalan duymamak için soru sormadığınız kişileri soruyorum hani burda öpmüştü sizi hani şurda çiçek vermişti şimdi aynı kişi binlerce kez çoğaltıp hüzünleri size milyon kere öldürüyor değil mi göğsünüzün daraldığı anları soruyorum kalbinizin sıkıştığı söyleyin firar etti mi aklınız hiç peşin uçup gitti mi lanet olası usulca yaklaşan uğursuzluk size de uğradı mı hiç ya gözleriniz kimi görmezden geldi geçenlerde ya o denildiği zaman aklınıza kim geldi en önemlisi siz beklediniz mi hiç hiç gelmeyeceğini bile bile gözlerinizi tavana çakıp onun yattığı tarafı boş bırakıp ve resimlere bakıp bakıp kahretsin beklediniz mi hiç uyku tutmayan anlarınızı kime anlattınız en çok ve kim gerçekten anladı sizi söyleyin suç benim dediniz mi hiç kendinize suç benim kırılgan mektuplar yazardınız ya hani hani katiyen gönderememek için adresi yoktu ve kokusu ve teni sizi sizden habersizce alıp götüren o kişiden artık nefret ediyorsunuz değil mi yüreğinizin sızladığı anları soruyorum göz bebeğinizin titrediği ne varsa birden bire koyar ya hani yıkar geçer ya herşey yıllar geçmiş olsa da üstünden ardından hala garip garip el salladıklarınız var mı sizin gitme kal dediğiniz oldu mu bu hayatta ya kimin imzası var gülücüklerinizin altında hıçkıra hıçkıra ağladığınız anları soruyorum artık uyku uyutulduğunuzu anladığınızdan beri hiç hiç değil mi hiç sevmemiş gibi yaptınız ya hani hani kaybetmemek için ne oldu peki söyleyin (ben söyleyeyim) yine o şarkıyla gözleriniz doldu aptal aptal yani böyle her gece konuştuğunuz insanla konuşamayıp çektiğiniz resimleri ona gönderememek garip oluyor değil mi uyanamam diye uyumadığınız geceleriniz var mı sizin hani gözleriniz yine o imkansız resme bakarken mezarlıklara bıraktığınız duvakları soruyorum durupta inmediğiniz durakları hayalini kurduğunuz dudakları yani tuzakları yani elini her gün biraz daha bıraktıklarınızı soruyorum hesaplarken gidişlerle bitişleri artık durulur gibi değil değil mi yani siz zorundayım zorundasın derken bir yolun sonuna geldiniz mi hiç İnsanlık bende kalsın dediğinizde İnsanlık sizde kaldımı hiç söyleyin hani gözlerine bakardınız ya en çok hani derin bir uçuruma bakar gibi ben gitmem diye hep söz veren o insandan artık nefret ediyorsunuz değil mi siz dinleyerek eskittiğiniz ve hep yarım kalan hayallerinizin üstüne yemin etmediniz mi bir daha sevmeyeceğim bir daha sevmeyeceğim bir daha sevmeyeceğim diye hani o sahile gitmeyecektiniz bir daha hani o yolda bir daha yürümeyecektiniz oysa siz dua ederken hep ondan önce ölmeyi dilerdiniz avuç içinizin hiç kapanmadığı anlarınız oldu mu bu hayatta aşkı temiz tutmak isterken kirlendiğinizi hissettiniz mi acaba şimdi ne yapıyor dediklerinizden nefret ettiniz mi hiç söyleyin son pişmanlığın işe yaradığını gören var mı aramızda ve hiç af etmeyeceğiniz insanlar var mı benim var #TurgutSakin
Kadın habire iş yapıyor adama hayat güzel ata erkil toplum işte kimse bunda bi tuhaflikta gormuyor yazik. Kadın olmak zor bu filmden anladigjm tek bu oldu
kendinizi asla yalnız hissetmeyin bizi yoktan var eden ,bizi her an koruyup kollayan gözeten kainatin yaratıcısı rabbimiz var.hasbün Allahu ve nimel vekil,nimel mevla , venimel nasir.vekil olarakAllah bize yeter o en güzel vekildir.Allaha emanet olun,selametle.🙏
Kadına yazık sürekli çalışıyor işin ucundan tutayım diyen yok. Şahsen yanlızlığı tercih ederim.
3 года назад
Merhabalar..Adam herşeyden emekli olmuş ama kadın yazık hâlâ çalışıyor.Sabah hayvanları adam yemleseymiş bari.Kadın da ineği sağar, kahvaltıyı hazırlar.Yalnızlık, boş boş durunca daha da çok hissedilir elbet.Film güzel yansıtmış.Eleştirim bizdeki bu aile profillerine.İkisi de evde ise işbölümü yapılmalı..😊
4 yıl önce yüklenmiş şimdi izlerken sıradan bir yaşamın ne kadar imkansizlastigini hissettim. Yalnızlık çağı koronavirusle daha bir ete kemiğe büründü. Köyümde bu şekilde geçen sıradan bir gün gecirebilmeyi ne kadar isterdim maskesiz mesafesiz....
Gerçeklerin uzağında, naylon bir dünyadan sesleniyorum. Amaçlarımızın ve hedeflerimizin rayından çıktığı bir düzen içinde, yaşıyor gibiyiz. Yaşam bu mu, sorguluyorum. Doğuyoruz ve öleceğiz. Ölmeden önce de yerimize geçebilecek birilerini bırakıp gideceğiz. Kusursuz kurgu ve daimi döngü. Belgeseli çok beğendim. Tebrik ederim. 21.12.19 02.45
Emeginize saglik,..sanirim kendi ailesinizi cekmissiniz..10 numara olmus..Aileden olmaniz Natur bakimdan büyuk avantaj olarak yansimis filme..tesekkürler.
Yanliz degil ordakiler kimse yanliz degil...unutmayin insanlara ,eşyalara .mala mulke bel baglamayin.insan asla yanliz degildir onun sahibi ALLAH vardir...lutfen boyle bakin herseyde...
Hasta adam ne kadar guzel anlamli konusmussunuz duygulanlim iste hayatin aci gercekleri biz farkindayiz ama bazilarina hayat laylaylom hep boyle okalacakmis gibi
Hayatın anlamşızlaştığı an galiba yalnızlık, manasız , hedefsiz bir yolculuk yalnızlık Bir zamanlar çoluk çocuk sesinden gürül gürül eden kapılar evler şimdi çekirge sesine mahkum ıssız ocaklarda öter çekirge , ya da sessiz ortamlarda daha çok çıkar sesi neyseki teyze ve amca yine kendilerine bir uğraş bulmuşlar hayvanlarla haşır neşir olup, toprakla yoğruluyorlar bu onlara yalnızlıklarını unutturacak en büyük terapi en azından kendilerini dinleyip , psikolojik bunalıma girmiyorlar izlerken empati kurdum da hiç çekilecek şey deği yalnızlık kahrolası yalnızlık bana göre değil ... hüzünlü bir belgesel ve gerçeklerin aynası bir belgesel görene , alabilene çok şey ifade ediyor
Son 30 senede okul, sanayi ve medyanın desteklediği modernlik ve şehirleşme den dolayı geride kalan "yaşlılar ve YALNIZLIK". Büyük aile kavramından küçük aileye geçiş de yaşlıların geride kalışı, unutulması, bayramdam bayrama BİR günlüğüne hatırlanması ... Araba, çamaşır makinesi, onun, bunun, aslında "gereksiz ihtiyaçların KÖLELİĞİ" olarak nitelendirebileceğimiz, yani çabuk(!) para için geçmişimizin ve yaşlıların satılmışlığı. Aslında KÖYDE herşey var, ama tantana, cümbüş ... yok, görmedin mi kendi çocukları bile orada, babaocağı'nda sıkılıyorlardı, İstanbul dan arayan gelmeye tenezül etmiyor diyebiliriz, mezarlığa gittiler, olası bağlantı(lar) çok çok çok uzaklarda idi ... Şehirlerde, ve de çok kere köy kaçkınlarından duydum, toprak ve çamur pislik olarak algılanıyor, hele birde hayvan, al sana bok. tabii ki çocukların da haklı gerekçeleri, kendi çocuklarının ihtiyaçları, o bu derken, geçim savaşının içinde kaybolmuşluğu var ... artık yeter galiba, bana yetti, hadi eyvallah :)
Murtaza Kardeş sevindirdin, ağlattın, teşekkürler. BOŞVER GÜLÜMSE kardeş yazdıkların bana Yunus Emre'nin 4lüğünü hatırlattı, onuda yazayım bari: Niceleri geldi, neler istediler, Bırakıp dünyayı, sonra gittiler. Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi? İnan, o gidenler de hep senin gibiydiler. Sevgi ve saygılar ile.
