Նորից կարդում եմ թերթերի առաջին էջը, ինձ վախեցնում է՝ թե արդեն գալիս է վերջը, երկու օրից կկործանվի ամբողջ աշխարհը, միայն ափսոս մշակույթի մեր նախարարը: Էլ չի լինի մեր ազգային հմուտ ժողովը, ու չի լցվի նպաստների նիհար կողովը, չի քննարկվի մեր ապագա եվրախորհուրդը, ու վերջապես կխաղաղվի հայ ժողովուրդը: Բայց երկնքում էլ միամիտ չեն մեր հայերը, այն աշխարհում արդեն զավթում են լավ տեղերը, շուտով տղերքը քփորեն լուսնի եզերքը, բարգավաճում է հայերով ողջ տիեզերքը: Ոմանք զգում են՝ այն աշխարհն էլ մեծ խոպան է, դրախտի ճամփան հյուսիսային նոր պողոտան է, նոր աշտարակ է տեղադրում դրախտում Նարեկը, դրա մասին կանխատեսել էր Ադիբեկը: Դրախտի դռան դեմ սկսվել է առևտուրը, հերթական Սթարը կբացի շուտով իր դուռը, այստեղ ամեն ինչ շատ էժան է ու առատ է, հենց դրանից է որ հայերս միշտ հպարտ ենք: Բայց դողացնում է դժոխքում սարսափից նեռը, նրան սպառնում է հայկական հարկային բեռը, եթե չտա դժոխք մտնող հային կտրոնը, կհասկանա թե ում ձեռքում է այս թատրոնը: Այն աշխարհում արդեն հաշված է ամեն իրը, դրա մասին մեզ կերգի հաջորդ Տաշիրը, ու կպայթի հիացմունքից տիրոջ փուչիկը, երբ բեմ ելնեն Խաչիկ Վաչիկն ու Հրաչիկը: Երևանյան լճի ափի անառակները կցուցադրեն իրենց դիմակն ու դմակները ու հերթական բնորդուհին ցույց կտա ջանը բայց այս հարցում աբգոն արեց ադր․․ջանը Ընդդիմությունը կսկսի հանրահավաքը, կընկերանան ռամկավարները ու դաշնակը, կիսալուսնից կպահանջեն մեր հին հողերը, ու տատիկի խնայբանկում պահված փողերը: Ինչ էլ լինի՝ չեն հանձնվի երբեք հայերը, չէ որ նրանց կողքին մեր ժիր ոստիկաններն են, ու դրանից մեր ճանապարհը ԱՊՊԱ-հով է, հուլիս ամսին հայի համար դժոխքում հով է: Ինչ էլ լինի, ուր էլ գնանք՝ այստեղ մենք տանն ենք, լավից-վատից, դժոխք թե դրախտ՝ մեր Հայաստանն է, որքան էլ նոր ժամանակները շուռ տան էջերը, չի երևում զարմանալի մեր ազգի վերջը: Ո՞րն է այստեղ սոսկ իրականն ու կարևորը... սերն է միակ մեր պահապանն ու թագավորը, երբ սերը կա, ու դուք իմ մեջ իսկ ես ձեր մեջ եմ, այ հենց այստեղ է սկսվում աշխարհի վերջը...
Какое счастье любить и быть любимыми .Я В восторге счастья,здоровья,любви и всех благ этим прекрасным людям их деткам,внукам и правнукам👪❤❤❤.Какой хороший пример они подают для окружающих
