DZIECIUKI - фольк-панк гурт заснаваны ў 2012 ў Горадні. Тэматыка песень, пераважна, гістарычна-патрыятычная.
DZIECIUKI is a folk-punk band from Harodnia, Belarus. Formed in 2012. Basic songs theme - patriotism, belarusian history and belarusian heroes destiny.
Рэйтан. Беларускі Дон Кіхот. Над белым краем навіслі чорныя хмары, З усіх кутоў павылазілі пачвары. Мэту мелі яны толькі адну - Падзяліць на кавалкі нашую зямлю. Пасол ад Наваградка - рыцар сумлення, Адзіны шукаў шляхі вызвалення. “Тапчыце мяне, не тапчыце Айчыну, Зганьбім сябе страцім краіну!” Тапчыце мяне, не тапчыце Айчыну, Зганьбім сябе страцім краіну! На словы ягоныя ўсміхалася хмяльная шляхта, Усе былі з Кароны, а гэты вар’ят з Княства. Меўшы ад роду прускія карані, На вернасьць прысягаў ліцьвінскай крыві. Пад гербам “Рэйтан” - вершнік з дзідаю, Ад падзелу ратаваць хацеў Рэч Паспалітую. Гатовы быў памерці за свае ідэалы, Стаяў за праўду не чакаючы пахвалы. Тапчыце мяне, не тапчыце Айчыну, Зганьбім сябе страцім краіну! Шляхта здрадзіла - паслоў купілі, Краіну пасля гэтага не раз яшчэ краілі. Тадэуш прадбачыў гісторыі ход, У памяці застаўся беларускі Дон Кіхот. Усяслаў Чарадзей Ён шэрым воўкам бег праз нашы пушчы, Ён ясным сокалам над сінявокаю лятучы. Князь-чараўнік - Усяслаў Чарадзей, Асілак і вядзьмак, што перакідваўся ў звярэй. Пры ім Сафія званамі заспявала, Зямля на берагах Нямігі застагнала - Засеяна была белымі касцямі, Ваяроў, што ў сечы славу шукалі. Людзі склалі лягенды пра яго далягляд: Займаў ён кіеўскі астрог, займаў ён Кіеўскі Пасад. На ворагаў скаліў іклы, тачыў кіпцюры, Ў дружыне яго былі звяры-ваяры. Мацаваў Полацак - горад гарадоў, Каб памяць жыла ад веку вякоў. Слаўных нашчадкаў пакінуў роднаму краю, Вядомы застаўся ад пекла да раю. (2018) Зялёныя палі маёй зямлі Ля кратаў уначы Чуў голас я жанчыны: “Любы, каб дзіця і я жылі, Скраў ты ўчора ў ката хлеб, Сёння - суд і цёмны склеп, Заўтра - пекла ў арыштанцкім караблі. Там, дзе галеча рэй вядзе, Мы кахалі і свабоднымі былі, Каб надзея з вышыні - Ураджаем дабрыні На зялёныя палі маёй зямлі!” Ля кратаў уначы Я чуў адказ мужчыны: “Што мне іх імперская турма? Ратаваў сваю сям’ю - І на катарзе згнію, А дзіця свабодным вырасціш сама. Там, дзе галеча рэй вядзе, Мы кахалі і свабоднымі былі, Каб надзея з вышыні - Ураджаем дабрыні На зялёныя палі маёй зямлі!” Ля берага ўначы Глядзела ў далячыні, Услед таму, хто плыў ад родных ніў. І ляцеў бязгучны крык На далёкі мацярык, Дзе зялёныя палі каханы сніў. “Там, дзе галеча рэй вядзе, Мы кахалі і свабоднымі былі, Каб надзея з вышыні - Ураджаем дабрыні На зялёныя палі маёй зямлі!”
Рэйтан. Беларускі Дон Кіхот. Над белым краем навіслі чорныя хмары, З усіх кутоў павылазілі пачвары. Мэту мелі яны толькі адну - Падзяліць на кавалкі нашую зямлю. Пасол ад Наваградка - рыцар сумлення, Адзіны шукаў шляхі вызвалення. “Тапчыце мяне, не тапчыце Айчыну, Зганьбім сябе страцім краіну!” Тапчыце мяне, не тапчыце Айчыну, Зганьбім сябе страцім краіну! На словы ягоныя ўсміхалася хмяльная шляхта, Усе былі з Кароны, а гэты вар’ят з Княства. Меўшы ад роду прускія карані, На вернасьць прысягаў ліцьвінскай крыві. Пад гербам “Рэйтан” - вершнік з дзідаю, Ад падзелу ратаваць хацеў Рэч Паспалітую. Гатовы быў памерці за свае ідэалы, Стаяў за праўду не чакаючы пахвалы. Тапчыце мяне, не тапчыце Айчыну, Зганьбім сябе страцім краіну! Шляхта здрадзіла - паслоў купілі, Краіну пасля гэтага не раз яшчэ краілі. Тадэуш прадбачыў гісторыі ход, У памяці застаўся беларускі Дон Кіхот. Усяслаў Чарадзей Ён шэрым воўкам бег праз нашы пушчы, Ён ясным сокалам над сінявокаю лятучы. Князь-чараўнік - Усяслаў Чарадзей, Асілак і вядзьмак, што перакідваўся ў звярэй. Пры ім Сафія званамі заспявала, Зямля на берагах Нямігі застагнала - Засеяна была белымі касцямі, Ваяроў, што ў сечы славу шукалі. Людзі склалі лягенды пра яго далягляд: Займаў ён кіеўскі астрог, займаў ён Кіеўскі Пасад. На ворагаў скаліў іклы, тачыў кіпцюры, Ў дружыне яго былі звяры-ваяры. Мацаваў Полацак - горад гарадоў, Каб памяць жыла ад веку вякоў. Слаўных нашчадкаў пакінуў роднаму краю, Вядомы застаўся ад пекла да раю. (2018) Зялёныя палі маёй зямлі Ля кратаў уначы Чуў голас я жанчыны: “Любы, каб дзіця і я жылі, Скраў ты ўчора ў ката хлеб, Сёння - суд і цёмны склеп, Заўтра - пекла ў арыштанцкім караблі. Там, дзе галеча рэй вядзе, Мы кахалі і свабоднымі былі, Каб надзея з вышыні - Ураджаем дабрыні На зялёныя палі маёй зямлі!” Ля кратаў уначы Я чуў адказ мужчыны: “Што мне іх імперская турма? Ратаваў сваю сям’ю - І на катарзе згнію, А дзіця свабодным вырасціш сама. Там, дзе галеча рэй вядзе, Мы кахалі і свабоднымі былі, Каб надзея з вышыні - Ураджаем дабрыні На зялёныя палі маёй зямлі!” Ля берага ўначы Глядзела ў далячыні, Услед таму, хто плыў ад родных ніў. І ляцеў бязгучны крык На далёкі мацярык, Дзе зялёныя палі каханы сніў. “Там, дзе галеча рэй вядзе, Мы кахалі і свабоднымі былі, Каб надзея з вышыні - Ураджаем дабрыні На зялёныя палі маёй зямлі!”
