Iedereen die dit hoort is begenadigd met een zegen, want iedereen die dit hoort heeft onderwijs gekregen. Staat je bedje in dit land, dan zit je sowieso geramd, want hier in Nederland ligt naar school gaan voor de hand. Er zijn wat leraren te kort, maar de overheid is rijk. Dus gaat hier iemand niet naar school, dan is dat zeer uitzonderlijk. En iedereen kan het maken, want je kan hier gaan studeren. Je bent verzekerd van een baan, je hoeft alleen maar hard te leren. Van een dubbeltje een kwartje, het kan hier allemaal. Want je VWO advies wordt door je Citotoets bepaald. Of zou het misschien kunnen, ik speel gewoon met de gedachte. Dat de mogelijkheden van een kind worden verward met het verwachte? Want elke weg is even lang, ze moeten elk van A naar B, maar op de ene weg staat file en de ander is privé. Ligt de ene vol met drempels, is de ander geplaveid. Is het voor ene lekker spelen, is het voor de ander steeds een strijd. De één moet harder lopen, terwijl de ander wordt gedragen. Maar op de toetsen die ze krijgen, staan toch echt dezelfde vragen. En het gaat niet om die vragen, al zijn die vast niet onomstreden, maar ze krijgen wel dezelfde toetsen, niet dezelfde mogelijkheden. ’t Is niet je geld, ’t is je netwerk, ’t is je meegekregen taal. ’t Is je cultuur en je milieu, ’t is niet de som, maar het totaal. Voor de één staan deuren open, die voor de ander zijn gesloten. Ze gaan allebei naar binnen, maar slechts eentje onverdroten. Want je hoeft bepaald niet rijk te zijn om op school te kunnen leren, maar als al die opties van die ene bij de ander juist ontberen. Kun je dan wel stellen, kunnen we dan wel openhartig zeggen. Dat de gang van zaken eerlijk is om je bij neer te leggen? Of is er dan een leegte een rol om te vervullen. Om te kijken naar die kansen, maar het verschil niet te verhullen? Want als je toekomst wordt bepaald op basis van een cijferlijst, maar je stug dezelfde opties van die achtergrond vereist. Dan denk je vanuit privilege en zo houd je dat in stand. Zo heeft de ene straks een voorsprong en de ander achterstand. Je hebt je klas dus op de dansvloer, maar ze dansen niet dezelfde dans. Hoe bied jij een kind zonder dat voorrecht dan evengoed diezelfde kans?
