İnsanlığın beş para etmez çünkü hep laftasınız Dünya denen çukur bir pezevenk ve siz raftasınız Haklısınız bu çöplükte bi dirhem fazlasınız Egonuz dostunuzsa eğer şeytan olur hep atlasınız İnsanların sahte yüzleri beni artık delirtmekte Onur ve şeref yerine artık güç ve para sevilmekte Odamda bir karartı var ve zihnimde çığlık sesi Tam yeniden tutunmuşken bir görüntü belirmekte Dostlarını kandırırken kullanırsın al iyi niyet Gereksiz münasebetler ve yalandan samimiyet Uğraşcak gücüm var fakat bu sizlerle son periyot Yoruldum lan yüzlerinizi ayırt etmek zor geliyo Sen mazlumu soy onlarda ceketlerini iliklesin Bi kaç gerçek var ve geriye kalanlarda silik resim Sıyrılıp ezberinden kurtul artık şu karanlıktan Etrafta güneş varsa bak yanına çünkü bizimlesi Nakarat (Şiirbaz): Essin deli rüzgar. Zaten aldı herşeyimi benden Kaybedecegim neyim var? Bırak essin deli rüzgar. Zaten aldı herşeyimi benden Kaybedecegim neyim var? Şiirbaz: Tutkuların yokken nefes almak; zaman kaybı. Zihnini kemiriyorken onbinlerce sanal kaygı. Korkuya maglup olup tüm ruhunu yalan saydın. Oysa korktugun herşey; basit bi palavraydı. Tüm bu karmaşadan uzak, denize yakın olsam. Bir ben, bir Neşet Ertaş türküsü,bi rakı sofram. Çocuklugum kokan bi kadın, adı noksan. (Eylül olsun!) Sevdigim herşeyin tadı 90! Çizgi filmler ve plak dükkanları. O günler daha az kazanıyordu silah tüccarları. Biraz hüsran kalır gözlerinde ve çirkin şanssızlık. Herkes esirken özgürlük eşittir yalnızlık. Gerçekler dibinde,hayallerin; onlar ırak. Onlara varmak için yürüyecegin yollar ırak. Güzel başlangıçlar tamam, mutlu sonlar ırak. Biliyorum, o yüzden korkma, bırak! Nakarat (Şiirbaz): Essin deli rüzgar. Zaten aldı herşeyimi benden Kaybedecegim neyim var? Bırak essin deli rüzgar. Zaten aldı herşeyimi benden Kaybedecegim neyim var?
Niye kaldırıldığını bilmiyorum ama bu emeğe sözler benden İnsanlığın beş para etmez çünkü hep laftasınız Dünya denen çukur bir pezevenk ve siz raftasınız Haklısınız bu çöplükte bi dirhem fazlasınız Egonuz dostunuzsa eğer şeytan olur hep atlasınız İnsanların sahte yüzleri beni artık delirtmekte Onur ve şeref yerine artık güç ve para sevilmekte Odamda bir karartı var ve zihnimde çığlık sesi Tam yeniden tutunmuşken bir görüntü belirmekte Dostlarını kandırırken kullanırsın al iyi niyet Gereksiz münasebetler ve yalandan samimiyet Uğraşcak gücüm var fakat bu sizlerle son periyot Yoruldum lan yüzlerinizi ayırt etmek zor geliyo Sen mazlumu soy onlarda ceketlerini iliklesin Bi kaç gerçek var ve geriye kalanlarda silik resim Sıyrılıp ezberinden kurtul artık şu karanlıktan Etrafta güneş varsa bak yanına çünkü bizimlesi Nakarat (Şiirbaz): Essin deli rüzgar. Zaten aldı herşeyimi benden Kaybedecegim neyim var? Bırak essin deli rüzgar. Zaten aldı herşeyimi benden Kaybedecegim neyim var? Tutkuların yokken nefes almak; zaman kaybı. Zihnini kemiriyorken onbinlerce sanal kaygı. Korkuya maglup olup tüm ruhunu yalan saydın. Oysa korktugun herşey; basit bi palavraydı. Tüm bu karmaşadan uzak, denize yakın olsam. Bir ben, bir Neşet Ertaş türküsü,bi rakı sofram. Çocuklugum kokan bi kadın, adı noksan. (Eylül olsun!) Sevdigim herşeyin tadı 90! Çizgi filmler ve plak dükkanları. O günler daha az kazanıyordu silah tüccarları. Biraz hüsran kalır gözlerinde ve çirkin şanssızlık. Herkes esirken özgürlük eşittir yalnızlık. Gerçekler dibinde,hayallerin; onlar ırak. Onlara varmak için yürüyecegin yollar ırak. Güzel başlangıçlar tamam, mutlu sonlar ırak. Biliyorum, o yüzden korkma, bırak!
