Δεν ξέρω ρε παιδιά μου αρέσει να ακούω πιάνο αλλα οχι να παιζω,καταρχας μπραβο στο παιδι και φαινεται οτι το αγαπά πολύ,του εύχομαι οτι καλύτερο,εγώ ομως είχα μπλέξει με μία παλιο δασκάλα που ενω δεν ηθελα να μαθω καθε φορα με μαλωνε που δε διαβαζα αντι να πει στους γονεις μου,το παιδι σας δεν το γουσταρει το άθλημα και δεν γίνεται να συνεχίσουμε...αυτή εκεί να με πιέζει το τι κλαμα ειχα ρίξει δεν λέγεται,πριν καποια χρονια την ειχα δει στο δρομο αν ηταν αλλος θα την σαπιζε στα μπουκετα εγω ομως στη ζωη μου που δεν εχω πειραξει γενικα κανέναν ανθρωπο απλά την αγνόησα,που θελω να καταληξω και σας χάλασα ισως αυτή την εικόνα? Αφήστε τα παιδιά σας ελεύθερα να κάνουν αυτό που λέει η καρδια τους και μην τα πιέζετε αφήστε τα να βγάλουν τα δικά τους φτερά μην τους φερεστε σαν να είναι ιδιοκτησία σας και οχι δεν κατηγορώ τους δικούς μου οτι και να έχει γίνει κατηγορώ όμως κάποιους δήθεν "ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ" σαν αυτή που είχα εγώ που και στα σκουπίδια να την πέταγες θα αηδίαζε ο κάδος και θα την επέστρεφε πίσω.Αυτά και πραγματικά συγνώμη σε όλους.Και πάλι μπράβο και μεγάλο ΣΕΒΑΣΜΟ στο παλικάρι.
Πόσο φοβερό άτομο η ιδιοκτήτρια και μονο ο τρόπος που μιλάει θες να την αγκαλιάσεις και αυτήν και όλο το μαγαζί.Να είστε καλά θέλω κάποια στιγμή σίγουρα να σας επισκευθώ.Είστε ΤΥΠΑΡΕΣ.
Δεν εγκλωβίζονται οι ελεύθερες ψυχές.... Δεν εγκλωβίζεται το φως!!!!! Μπράβο σου ρε μάγκα!!!!!!!!! Αυτό θα πει καλλιτέχνης!!!!! Να είσαι αυτοδίδακτος και να ξέρεις τι σου γίνεται!!!! Εύγε!!!!
στο μαγαζι μας οταν εχουμε παραγγειλει καφε και παιζει στο πιανο μας και το δημοσιευουμε στο καναλι μας μιλαμε-σε μπαρακια οταν παιζει μουσικη επισης μιλανε- στο Μεγαρο και σε αντιστοιχους χωρους ναι δε μιλανε-εμεις στο μαγαζι μας μεσα μιλαμε-στο χωρο εργασιας σας καντε εσειςμοτι νομιζετε
@@Lefteris74 κριτικη για κατι που καναμε τυχαια στο καταστημα μας και βοηθησε τον ανθρωπο να προχωρησει σε αυτο που αγαπουσε χρόνια? κριτικη γιατι μιλαμε λεγοντας τιμη μας που παιζει πιανο ο ανθρωπος που εφερε τον καφε? ε ναι συγνωμη αλλα αυτου του ειδους οι κριτικες περισσευουν πια...
Μπραβο ρε μαγκα μπραβο και μπαινεις καπακι το"για τα ματια του κοσμου".....ωραιος!!γιατι η παιδεια δεν ειναι προνομιο καποιον τσιτσιφιογκων...βρισκετε πρωτα μεσα στην ψυχη.εδωσες φωνη σε κατι παλιο...το ξαναζωντανεψες και παλι ΜΠΡΑΒΟ
ΓΕΜΙΣΑΤΕ ΤΟ ΥΤ ΜΕ Μ@..ΚΙΕΣ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΟΠΙΑΝΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΝΤΕΛΙΒΕΡΑΣ ΜΕ ΤΑΤΟΥΑΖ ΜΑΝΙΚΙ... ΤΙΜΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΜΑΣ...ΑΡΓΟΣΧΟΛΗ ΚΙ ΕΣΥ ΞΕΣΚΟΝΙΣΕ ΤΙΣ ΠΑΛΙΑΤΖΟΥΡΕΣ ΣΟΥ ΚΙ ΑΣΕ ΤΟΥΣ ΕΣΠΡΕΣΣΟ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΟΡΙΖ...
Δεν ειναι δυνατον αυτο το παλικαρι να παραδιδει καφεδες για να ζησει, δεν ειναι αυτος ο προορισμος του. Δεν ειναι η δουλεια η ντροπη, ειναι η σπαταλη του ταλεντου ομως!!!!!!!!! Το παλικαρι επαιζε απο την ψυχη του, εβλεπες την ενταση στα δαχτυλα του, το ζουσε!! Καποιος πρεπει να προσφερει σε αυτο το παλικαρι μια θεση σε μια ορχηστρα σε καποιο μαγαζι. ΕΙναι αμαρτια να αναλωνεται σε οτιδηποτε αλλο.
Ό,τι και να πεις λίγο!!!! Τρομέρό βιντεάκι, κατάφερε και άγγιξε την ψυχή μου!!τόσα συναισθήματα που μου έβγαλε!!! Έυγε αδελφέ μου!! Δεν θα πας χαμένος, όσο και να προσπαθούν σε αυτή την χώρα να μας πλασάρουν ότι ακαλαίσθητο υπάρχει σαν φυσιολογικό!! Προσπάθησε να κυνηγήσεις το όνειρο σου, αν δεν τα καταφέρεις επαγγελματικά, παίζε για σένα και τους δικούς σου ανθρώπους, το δώρο που προσφέρεις απλόχερα, τα συναισθήματα που ξεθάβεις μέσα από τις κατεσταλμένες ψυχές, θα σου επιστραφούν διπλά και τριπλά σε σένα! Σε ευχαριστώ και πάλι για τον υπέροχο τρόπο που ξεκίνησε η μέρα μου βλέποντας και ακούγοντας σε να παίζεις!! :) :) :)
" - Μια παραγγελία θα ήθελα να κάνω Δύο φρεντο εσπρέσο μέτρια με μαύρη στις Παλιοσυνηθειες στον Ταύρο . - Μαλιστα..σε δέκα λεπτά φεύγει "το παιδί" - Ευχαριστώ! Σταματάει το παπάκι του, μπαίνει με τα καφεδάκια στο παλαιόπωλείο,τα παραδίδει & ξαφνικά η μέρα του παίρνει νόημα & όχι μονο η δική του αλλά & της ιδιοκτήτριας & των υπαλληλων. - Τι όμορφο πιάνο,δε το θέλανε ε? Mε τι καρδιά το έδωσαν.. Μπορώ να κάτσω λίγο να παίξω? - Ναι αγόρι μου τι ρωτάς...δικά σου τα πλήκτρα! - Ξέρετε ήμουν μουσικός...αναστεναγμός βαθύς...δεν έβρισκα πουθενά δουλειά & έπιασα δουλειά σε συνεργείο μετά διανομέας...ξέρετε.. τα γνωστά... Μια ευγενική φυσιογνωμία, ένα γλυκύτατο παλικάρι,κάθεται & ξεκινάει να παίζει για εκείνον,για τη ψυχούλα του, για όλα εκείνα τα χαμένα βραδιά που θα 'πρεπε να ήταν σε ένα μπαρ, ρεστοράν & να παίζει τζαζ, σόουλ, Κραουνάκη, Πάριο, Ξαρχάκο & εκείνος δεν ήταν Γιατϊ κάποιος του 'χε πει δεν έχω θέση για σένα φίλε λυπάμαι.. & εκείνος τι να κάνει, στα πόσα ΌΧΙ αντέχει ένας άνθρωπος στα 10; Στα 20; Αποφασίζει να εγκαταλείψει, να θάψει την μουσικότητα του, το ταλέντο του, το χάρισμα του, το πάθος του & να κάνει μια δουλειά για την οποία δεν ήταν πλασμένος, αλλά θα του καλυπτε το ενοίκιο του, τη δόση της μηχανής του, το σουπερμάρκετ του, τη βόλτα με το κορίτσι του να την κεράσει έρωτα, κρασί & όνειρα. Η δουλειά δεν είναι ντροπή επουδενί. Ντροπή ομως είναι να ρημάζει η κοινωνία, το κράτος, οι κυβερνήσεις, φωτισμένα πλάσματα με ευαισθησίες, λυρισμό, έφεση στις τέχνες & να τους επιβάλλει μια δουλειά "λιγη" ^ στενή για εκείνους. Δε θα μπορούσε το μετρό του Συντάγματος από όπου περνάει όλη η Αθήνα, ντόπιοι & τουρίστες να έχει ένα πιάνο στην είσοδο & να παίζει αυτό το σεμνό παιδί τις μελωδίες της ζωής του με ένα μεροκάματο αξιοπρέπειας, με ένσημα, να ξυπνάει αισθήματα απ' το πρωί στον περαστικό, να τον συγκινεί, να τον ανακουφίζει, να ξεχνάει τα προβλήματα του στα 2 λεπτά που θα κοντοσταθει να τον ακούσει; 3 βάρδιες,3 μουσικοί,3 άνθρωποι που θα γεμίσουν το μετρό με μι φα σολ. Ναι θα μπορούσε, αλλά κάποιοι αντιμετωπίζουν τους καλλιτέχνες σαν περιττά όντα που κάνουν το χόμπι τους & δε χρειάζεται αμοιβή, αλίμονο. Θα τρώνε χειροκρότημα. Θα πληρώνουν με "συγχαρητήρια ήσουν πολύ καλός". & όταν δε θα βρίσκει δουλειά θα πηγαίνει να παρακαλάει τον νοικοκυραίο μαγαζάτορα να γίνει ντελιβερας χωρίς ασφάλεια, χωρίς δώρα, όλα χωρίς.. Να του ευχηθούμε ολόκαρδα να ακούσει το σύμπαν την προσευχή του & τα ΑΧ του & να ξαναγυρίσει εκεί που ανήκει Εκεί για το οποίο γεννήθηκε. Στο πιάνο του,στις νότες του & όχι στους δρόμους να τρέχει να φτάσει στην ώρα του, μη τάχα ^ παραπονεθεί ο πελάτης. Ίσως ΑΥΤΗ η παραγγελία να του αλλάξει τη ζωή.. Γιατί όχι.. Ίσως κάποιος επιχειρηματίας τον δει & του πει "αγόρι μου βγαλε το γιλέκο του διανομέα. Το υπηρέτησες & μπράβο σου. Τώρα φόρα το λευκό σου το πουκάμισο, γυάλισε τα παπούτσια σου, σήκωσε τα μάτια σου ψηλά & παίξε.. Παίξε ρε μπαγάσα μέχρι να πονέσουν τα δάχτυλα σου.." "Σκέψου την ώρα τη στιγμή που τη ρεβάνς θα πάρεις.. & ενα παιδί που μοναχό το δρόμο του γυρεύει.." ΝΑΙ ΤΙΜΗ ΜΑΣ...🎼🎹💎 " (όπως λέει & η κυρία στο βίντεο) #via Fotini Kalpaki
Συγχαρητήρια πολλά! Στον διανομέα-πιανίστα! Στην ιδιοκτήτρια του πιάνου! Έπιασε τόπο ή παραγγελία της!!! Μακάρι να βρει το δρόμο του, έχει όλων τις ευχές.
