Устод медонем бузургонамон бисёр хизматхо карданд. Ягон рохе хаст,ки мо аз ин бухрони иктисоди, ва ин наберагони Синоро аз гуломиву пасти баргардонем ба ватан аз Руссияе, ки имруз мора чиркак бе фархангу бе савод кишлоки хар чизе хоханд монанди гулом тахкир мекунанд,.
Ба ҳамон нафаре,ки мегӯяд афсона мехмони ягон ароба соз! Эй тиҳимағз! Пеш аз ароба сохтан авал истифодабарандаи онро сохтан лозим. Авал одам ва ақл бояд сохт масалан аз ту баринҳо баъд давлату амниятро, дар дохили ин аробасозу тубарин аробасаворон пайдо мешаванд! Дигар инки устод Абдуллоҳи Раҳнамо аз рӯи ихтисос аробасоз не ақлсоз аст барои ту барин беақлҳо! Агар дар гузашта ва ҳозир ин миллат чунин фарзонагонро намедошт ту баринҳо бо тамғаи бардаги дар кадом биёбоне шутурбон ва ё таҳпӯши кадом аҷнабиро шуста мегаштию аз тоҷик будан бӯе намебурди акнун, афсонаи гуфтагиатро худат эҷод карди намаш (дар ҳасрати ароба )! Он тиҳимағзро чи илму хабар, Ки бар ӯ ҳезум аст ё дафтар! Устод Абдуллоҳи Раҳнамо дар ҳар ҳолат бо шумоем ба суханони ҳар нохалаф аҳамият надиҳед!