Hiç bir yerde yazmadım ama nedense buraya yazmak istiyorum doğum günümde çocukluk aşkım evlendi hemde evimin dibinde oldu düğünü benim en büyük derdim oydu şimdi yok bir daha hiç gelmeyecek ve hayatındaki kadın en çok onu kendi sevdiğini düşünüyor sadece merak ediyorum benim gibi kaç yılını heba etti sayflarca şiir yazdımı ona sarılırken giydiği gömleğine sinmiş kokusu gidecek diye hiç yıkamaktan kaçtımı ? kaç gece uykusuz kaldı yada benim gibi çocuk yaşta aşkından ağır hastalık geçirdimi ve benim de bütün hislere rağmen hayat deyip 3-4 ay sonra başka biri ile düğünüm olucak kader yada nasip bilmiyorum ama her şey geçiyor
Sevdiğin ve sevildiğini zannettiğin insan tarafından ailen bile senin karakterine katlanamıyorken ben niye katlanayım demesi ve seni telefonuma adından başka bir şekilde kaydetmekten utanıyorum demesi kadar hiçbir şey canımı yakmamıştı
Okul Bahçesi Yağmurlu bir Kasım günü, Cebimde ıslanmış bir mektup, Zar zor toparlamışım kendimi, Sol yanım alev, alev, Seni bekliyorum okul bahçesinde, İçimde deli bir cesaretle, Hayatım boyunca unutamayacağım O ses yankılanıyor uzaklardan ve gittikçe yaklaşıyor, Merdivenlerde bir koşuşturmaca, Acı siren sesleriyle bir ambulans geliyor okulun bahçesine, Bilinmez bir korku kaplıyor içimi, Ve sedyede görüyorum seni rengin soluk bembeyaz, bir melek gibi, Koşuyorum hiç durmak sızın boş sokaklarda yağmura karışan göz yaşlarımla, mezarlıkta alıyorum soluğu Annemin başucunda, Bir yandan dua ediyorum, bir yandan kendime, kaderime kızı yorum, ben sevdiğim için mi ölüyor insanlar önce Annem şimdi sen, Sevmem bir daha kimseyi, Mezarlıkta biraz ağladıktan sonra eve gidiyorum, dua ediyorum sabaha dek, Ve ertesi sabah okulda alıyorum acı haberi küçük kalbin hayata dayanamayıp durmuş kalp krizi geçirmiş sin ve melek olmuşsun. Şimdi yıllar geçti hala aynı mahalledeyim, evlendim çocuklarım oldu, hatta kızım bizim okulda okuyor o bahçede geziyor, seni son gördüğüm yerde, Annemi her ziyaretimde, senin yanında uğruyorum, her seferinde iki gülle gidiyorum mezara, biri sana biri Anneme iki beyaz gül, hayatıma giren iki meleğe. Birde o mektup var senden kalan, Sana vermek için beklediğim o ıslak mektup hala saklıyorum onu, Merak ediyorsundur ne yazıyor diye, Şöyle başlıyor; Bunları yazı yorum çünkü seninle konuşacak cesaretim yok, sana saçma gelebilir ama öyle işte, Annemi kaybettikten sonra fazla çevrem olmadı yalnız gezdim hep, sessiz yalnız bir çocuk oldum , bu yüzden okulda deli diyende oldu bir sürü şey zırvalayanda oldu, ama sen, sen başkaydın benim için, Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın, seni her gördüğümde boğazım düğümleniyor konuşamıyordum bu yüzden bu mektubu yazma kararı aldım bilmiyorum cesaret bulup da vere bilir miyim sana, ha birde ricam var senden tek sen okursan sevinirim, sana olan hislerime karşılık vermesen bile aşkıma saygı duymanı isterim... Sen hatırlar mısın bilmiyorum ama, benim hiç unutamadığım bir gün var. Hani okul gezisine çıkmıştık ya, sıcak bir haziran günüydü, okulların kapanmasına sayılı günler kala, hayatımda ilk defa uzun bir yolculuğa çıkacaktım çok korkuyordum. Cam kenarında oturuyordum, korkularım epilepsi nöbetlerimi tetiklemişti, kriz geçiriyordum ve sen yaklaştın o an, gözlerinden süzülen bir iki damla yaşa inat, güçlü gözüküyordun. Elini saçlarıma atıp kulağıma fısıldadın " ölmek için çok küçüksün lütfen yaşa" dedin . Boynuma , yüzüme kolonya sürüyordun. Öğretmenler dahi panik olmuşken, sen o minicik kalbinle, minnacık ellerimle bana şifa olmuştun. O gün aşık olmuştum sana, evet sana aşığım...... Yazıyordu o mektupta, bak ben hâlâ yaşıyorum, bak hâlâ ölmedim. O gün, o minik ellerini tutup sana şifa olamadım, " ölmek için çok küçüksün" diyemedim. Sanki sen doğa üstü güçlere sahiptin, sanki orada bütün gücünü bana verip beni hayata döndürdün, sanki bu yüzden, benim yüzümden yorgun düştün... Sen, sen öldün. Maalesef ben hâlâ yaşıyorum... (Sana Adanmış Şiirler - Cem BOSTAN ).
Seni yerlerde göklerde bulamazlarken Bende gizli olduğunu sezenler olmuş Umudummuymuşsun yüreğimde Kımıl kımılmışsın bileklerimde? Tomur tomur ter ışıl ışıl fer Ellerimde gözbebeğimde Aramızda dağlar yollar yıllar var iken Beni sana sımsıkı sarılı görenler olmuş Sargın yaprakmışım dallarına Yangın toprakmışım yağmurlarına Türkü olmuşsun umudummuşsun Sevdama yarınlarıma
"Senden sonra 23 şehir gezdim. 3 kilo aldım. saçlarımı 6 kez boyadım. Dünya bilmem kaç dönümünü tamamladı. Darbe oldu, ihtilal oldu. Barış geldi savaş bitmedi. Seni özledim Gittiğim her yerde senden bir nefes bıraktım. Belki yürürsün aynı sokakta. Ayak izime denk düşer ayak izin. Belki saçına değer nefes. Belki sen de bir gün beni özlersin diye, Seni uzakta bıraktım. Seni uğurladım, sana kavuştum, seni kaybettim. Bilmem kaç kilometre yol gittim. Evren kaydı. Sen göğüs kafesimden bir milim kaymadın."
sevmek yalandan ibaretmis kalansa sadece cefa hatiralari zulm kendimi kaybettim nefret ettim ya zoruma giden elimde kalan yegane utanctir sevmek...bir adam var sadakatsiz bir kiz ise ucurumda ufacik umuda bağlı yasayan....ve o adam hic umarsiz dusse bile kendine mutlu olsun kiz kimin umurundaymis!? yalan kaldi sevgiden yegane bana....ben usandim kandim ya en cok zoruma giden bu iste...sevgiden uzaktim ne vardi ki renki mi kattin yalandan dolandan baska be adam!??😢k.khraman
''ümitsizliğin ardında nice ümitler var, karanlığın ardında nice güneşler var.'' benim inancım var, elbet bir gün, bizlerde güzel günleri göreceğiz. göremesek bile. başkalarının görmesine yardımcı olacağız. elbet bir gün...
01.06.2024 Barış Uçar- Emir Can Kara oturduğumuz yerin önemi olmaksızın, yine aynı gecelerden biri... neyi dert edeceğimizi şaşırıyoruz. şaşırıyor muyuz? sanmam... arıyoruz bir şeyleri. neyi aradığımızı biliyor muyuz? sanmam... bulacağız sanırım o şeyleri. bulacak mıyız? sanırım... Hiç bağlanır mıydım çocuklar gibi? Bağlanırdım, buna imkanım olması şımarttı beni. Dostluk böyle olmalı. Şımarmalı insan vakitlice ve bulmuşsa yerini. Yerim burası dediği her an şımarmalı. Çokça bu anları yaşadık ve alıştık. Hayat bizi şımartmasa da biz birbirimizi şımarttık. Güzel dostum. Hep iyi bakalım kendimize bakalım ki görelim izlerimizi. Unutulmak mümkün mü seni tanıdıktan sonra yahut unutmak ne büyük günah bu günleri. Teşekkür ederim, senleyken kazandıklarım sensizken yaşamak için gerekli olanlar. tekrar tanışmak ümidiyle, yolun açık vicdanın rahat olsun.
