I love this work. The group of players play it beautifully, emphasize the religious Character of the piece, and the clarinet and strings sections are in perfect unison. They find the grace of the piece. The brandis quartet are also grand but recorded. Badly but find interesting lines. The tok yo quartet have a very Symphonic approach, so that the clarinet quintet sounds like Brahms s 5th symphony. This essemble imbue t h e Work with the grace of the playing so that It S inward and delicate a grace-like.
Ο Σοστακόβιτς έκανε μέσα στο 1959 αρκετά ταξίδια στο εξωτερικό. Παρακολούθησε μια σύνοδο του Παγκόσμιου Συμβούλιου Ειρήνης στη Σουηδία, το Ανοιξιάτικο Φεστιβάλ της Πράγας και το φθινοπωρινό της Βαρσοβίας. Τον Οχτώβρη μαζί με τους Τίχον Χρένικοφ, Ντμίτρι Καπαλέφσκι, Φικρέτ Αμίροφ, Κονσταντίν Ντάνκεβιτς και Μπορίς Γιαρουστόφσκι έκαναν μια εκτεταμένη περιοδεία στις ΗΠΑ. Η αντιπροσωπεία των σοβιετικών μουσικών επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον, το Σαν Φραντσίσκο, το Λός Άντζελες, το Λούισβιλ, τη Φιλαδέλφεια και τη Νέα Υόρκη. Στις 24 του Οχτώβρη η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα υπό τον Γκ. Μίτσελ έπαιξε τη Δέκατη Συμφωνία, παρουσία του συνθέτη, στο Κονστιτιούσιον Χολ της Ουάσιγκτον. Οι σοβιετικοί μουσικοί έδωσαν συνέντευξη τύπου στο ξενοδοχείο Σέρατον Πάρκ στην οποία ο Σοστακόβιτς απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου είπε τα παρακάτω: «Θεωρώ ΤΟ Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης σαν την πιο προοδευτική δύναμη του κόσμου. Πάντοτε έπαιρνα υπόψη μου τις συμβουλές του και θα συνεχίσω να το κάνω ως το τέλος της ζωής μου». ΝΤΜΙΤΡΙ ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ για τον ίδιο και την εποχή του σελ. 243-244 εκδ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ-----Ντμίτρι Σοστακόβιτς - «Κουαρτέτο εγχόρδων Νο 8», μεταγραφή για ορχήστρα εγχόρδων. Το συγκεκριμένο έργο είναι αφιερωμένο στα θύματα του πολέμου και του φασισμού και γράφτηκε το 1960, ενώ ο συνθέτης βρισκόταν στη Δρέσδη μαζί με κινηματογραφικό συνεργείο, για την πραγματοποίηση των γυρισμάτων της ταινίας «Πέντε μέρες - Πέντε νύχτες». Η σύνθεση του έργου έγινε κάτω από το βάρος των εντυπώσεων του συνθέτη τόσο από τα γυρίσματα της ταινίας, όσο και από τις αφηγήσεις των κατοίκων της περιοχής για τις θηριωδίες των ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και για τη φρίκη του βομβαρδισμού της Δρέσδης, από τα βρετανικά και αμερικανικά αεροπλάνα στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
