Aynı eziyeti çekiyorum, İstiklal caddesine yıllardır gitmedim. Zaten artık girişinde "buraya girme, artık burası senin değil" diyen yapılar var. Yazık. Gençliğimin en güzel, en yürek yakıcı anıları tarihe gömüldü...
bu grubu yıllar önce de biliyordum, hala ilgi aşağı yukarı aynı. Böyle güzel bir sanata işine ilginin azlığı ve çoğunluk kitlenin ilgisinin popüler pazarlamaya yönelik olması , böyle grupların/sanatçıların yok sayılması ve unutulması beni bi yandan üzüyor, bi yandan ise bunları keşfetmiş olmanın verdiği özel hissi yaşamak mutlu ediyor. Siz gidin stres çarkı videosu filan izleyin andavallar.
Evden çok çok uzakta, çok çok eski zamanlarda bozkıra dağılmış ruhların çığlıkları.... Birgün tekrar birleşip evlerinde, mutlu şarkılar söyleyebilmeleri umuduyla! E y vah ki, ne e y vah! ⏳🤘🏼🤘🏼🤘🏼😔
