Μικρά που ήταν τα παιδιάου συζητούσαμε ώρες με θέμα τα γιατί και τα πως.Ετσι έμαθαν τι είναι ο διάλογος και για τον κόσμο.Τι είναι αυτό και τι εκείνο.Τωρα τους δίνουν ένα βιβλίο με εικόνες.
Σαν ήμουν 20 και εγώ τα έκαμα όλα αυτά εκεί που τώρα τα κάνετε και εσείς .Τώρα 78 σας βλέπω σας καμαρώνω και τα μάτια μου τρέχουν από χαρά και υπερηφάνεια ,ένας ΟΥΚΑΣ.
Politik hayallere kapilip bu ulkeye ihanet etmeselerdi bu kadar aciyi ne onlar nede biz Turkler cekecektik.. Umarim bundan diger etnik kokenlere ait olan niyeti kotu olanlara bu videolar ders olurda bundan sonra kardesce yasariz
Αν κάποτε γεράσεις… αν κάποτε γίνεις ανήμπορος, αν νιώσεις ότι είσαι εσύ το βάρος στους άλλους σκέψου ότι όλο αυτό είναι η φυσική κατάληξη της ανθρώπινης φύσης! Γι αυτό φρόντισε τώρα που είσαι νέος και υγιής να προσφέρεις στους ηλικιωμένους όσα και ότι μπορείς. Πάντα μας επιστρέφεται ότι δίνουμε… Τα μωρά δίνουν χαρά στην οικογένεια όταν γεννιούνται… οι ηλικιωμένοι γιατί να δίνουν λύπη; Μεγάλα μωρά είναι και αυτοί που, πάνω από όλα, έχουν ανάγκη τη στοργή και την αγάπη μας! Έχετε σκεφτεί τι θα μπορούσε να μας πει ένας ηλικιωμένος αλλά συνήθως δεν το λέει.. απλά μας κοιτά και περιμένει να τον νιώσουμε να καταλάβουμε από μόνοι μας. Αν λοιπόν μπορούσαμε να αποκωδικοποιήσουμε τα μελαγχολικά μάτια και τα τρεμάμενα χείλη του θα τον ακούγαμε να μας ψιθυρίζει και να λέει Εάν με βλέπεις «γέρο»… εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ… έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω… Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μη με διακόπτεις, άκουσε με. Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν δε θέλω να πλυθώ μη με μαλώνεις και μη με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή… Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά, εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον ειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο για να θυμηθώ και εάν δεν τα καταφέρνω μην θυμώνεις… Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω, αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου και να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω, μη μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν «βάρος», έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω πως θα ήθελα να «πεθάνω»… μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δε ζεις, επιβιώνεις. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρόλα τα λάθη μου πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω, βοήθησέ με να τελειώσω τις ημέρες μου με αγάπη και υπομονή. Σε αγαπώ παιδί μου…» Εσείς, λοιπόν, που δεν ανέχεστε τους δικούς σας ηλικιωμένους που έχετε μέσα ή δίπλα στο σπίτι σας. Εσείς που αγανακτείτε με το ένα πιάτο φαγητό που τους προσφέρετε… Εσείς που θέλετε πολλές φορές, όντως, να τους ξεφορτωθείτε έτσι απλά με μια κουβέρτα… μην ξεχάσετε πετώντας τους από τη ζωή σας, να κρατήσετε την κουβέρτα! Σίγουρα θα σας χρειαστεί όταν και οι ίδιοι φτάσετε στη δική τους θέση
Όχι φίλε μου κάνεις λάθος. Ο κεμετζες είναι ελληνικό όργανο το οποίο το κληρονομισατε από τους Έλληνες. Ζούσαμε πριν από εσάς εκεί.αυτα που ονομάζεται τουρκικα (φαγητά γλυκα)είναι μια μεγάλη κληρονομιά από τους Έλληνες. Αν γνωρίζατε ιστορία θα το γνωρίζατε 😊
0.46´daki ev ekrana bakinca tam soldaki ev bizim evimiz.Köyümüzün adi eski adi ile "Mazara" yeni adi ise Akmescit..Oyanki Mazara-) Tam kr$imiz Hizarli köyü..
Τι σιγκινητικο Μπραβο σας ευχαριστουμε !!! Ειδα και γω λιγο το χωριο της γιαγια μου Δανειαχα η γιαγια ητανε Παπαδοπουλου Παρεσσα παπαδοκορη , ενας αγας την εβαλε στο ματι να την παντρευτει,και ετσι αρον αρον μικρη την παντρεψαν πανω στην αναμπομπουλα των γεγονοτων πριν την ανταλλαγη ... Πηρε τον παππου μου πατερας του πατερα μου που του ειπανε οτι η γυναικα του πεθανε ενω ειχε φυγαδευτει εκεινη στην Ρωσια.... Δεν ειδα ποτε ουτε φωτογραφια , 27 χρονων πεθανε στην Ελλαδα αρρωστησε ειπανε βαριαπνευμονια ,εγω βαζω υποψια μηπως εφυγε απο τον παππου αλλα ειχε και μωρο παιδι ... δεν ξερω κουτουρου το σκεφτηκα ... Ακουσα ητανε κοντουλα αλλα πολυ Ομορφη ητανε και ευκατασταση στην Δανειαχα αρχοντοκορη ... ΜΑΚΑΡΙ να εβρισκα φωτογραφια επιθυμουμε εγω και τα αδερφια μου
Εμένα μικρό ο πατέρας μου συνήθως με έκανε μπλε από το ξύλο,δεν τολμούσα να τον ρωτήσω τίποτα,χωρίς να υπάρχει λόγος όποτε είχε νεύρα από την δουλειά του ή από οτιδήποτε,έτσι οπότε τον έβλεπα τον απέφευγα,τώρα στα 40 μου έχω να τον μιλήσω 6 χρόνια και δεν πιστεύω να τον ξαναμιλήσω ούτε στην άλλη ζωή γιατί είναι ο ίδιος που ήταν όταν ήμουν μικρός, ένα αναίσθητο τομάρι που δεν μου στάθηκε ποτέ στην ζωή μου.
Πιάσε να του μιλήσεις να τον ρωτήσεις για την συμπεριφορά του ίσως να είχε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, εννοείται πως είναι ασυγχώρητες οι πράξεις του αλλά τουλάχιστον αν γνωρίζεις γιατί το έκανε να είσαι εσύ πιο ήρεμος μέσα σου.
Επάμεν σην πατρίδαν εμας να προσκυνήσουμε τους προγόνους μας διάτι στην αλβανική ελλάδα είμαστε τρεις γενιές, άμα στον πόντον είμαστε τρεις χιλιάδες γενιές εε πουλιμ
