Κάπου ξεχασμένο βρήκα αυτό το κομμάτι. Ένα κακόβουλο σχόλιο και μια ειδοποίηση, με πήραν από το χέρι και πάτησα το play. Και ξάφνου μία ύπουλη ανατριχίλα με αγκάλιασε, καθώς οι νότες του ξεπηδούσαν από τα ηχεία μου. Μνήμες μιας εποχής ,που αν και μοιάζει κοντά στον χρόνο, είναι τόσο μακριά στο ημερολόγιο του μυαλού μου. Ένας καιρός, που ο χειμώνας έγινε καλοκαίρι, και μια επικίνδυνη συντροφιά μας τραβούσε όλους από το χέρι, να ζήσουμε τα νιάτα μας για μία ακόμα φορά. Κάπου ανάμεσα σε αυτά, μια κοπέλα, ή καλύτερα ένα κορίτσι. Το βλέμμα της μυστήριο και σκοτεινό και το πρόσωπο της λευκό, απαλό και ήρεμο. Δεν ξέρω αν το όνομά της με οδήγησε στο τραγούδι ή το τραγούδι έφτιαξε το όνομά της, σίγουρα όμως ήταν μια όμορφη ανεξήγητη έμπνευση. Για μένα Άννα δεν είναι η Μάνα, όπως γράφει στα σχόλια ο δημιουργός. Για μένα Άννα είναι η λευκή νεράιδα του χειμώνα, ή ένα απλό κορίτσι, που την έντυσα με άπειρη φαντασία για να την κάνω αυτό που ήθελα να δω. Όπως και να χει, ότι ζήσαμε τώρα δεν υπάρχει πια, παρά μονάχα σαν ανάμνηση σε κάποιο νευρώνα του εγκεφάλου μας. Το κομμάτι όμως αυτό ,ευτυχώς, υπάρχει και θα υπάρχει, για να φέρνει πίσω την γεύση από κάτι που έχει χαθεί στον χρόνο. Από μια παλιά έκδοση του εαυτού μου, που έζησε με κάποιες παλαιές εκδόσεις των δικών σας εαυτών.
We kept the remaing pappies and NO this wasn't about money (stop projecting your self people!!!). It was about her knowing motherhood. We took under consideration her size and matted her with an even smaller male. (read previous comments)
Ευχαριστώ Κωνσταντίνε. Τι σημασία θα είχανε χιλιάδες views για τον έναν/μια που το ακούει και το αισθάνεται. Χαίρομαι πάντως που πιστεύεις πως πρέπει να ακούσουν κι άλλοι την μουσική μου. :-) Να 'σαι καλά.
