Και αλλά…. Τις αγάπης ταστρα είναι σβησμένα …Βοσκόπουλος, δεν υπάρχει πια λαλον ύδωρ…Πυθία, Δελφοί… Περασμένα ξεχασμένα….Πολυμερης… Quand l’amour s’en va Aznavour, όταν ο έρωτας φεύγει… Που νασαι τώρα αγαπημένη….Γουναρης… Avec le temps il faut tout oublier, με τον καιρό πρέπει όλα να τα ξεχνά κανείς….Leo Ferre
Έτσι για την αλήθεια.Πολλοι καθώς πρέπει κύριοι και κυρίες ,αφού σου κόψουν τα πόδια, μετά σου δίνουν και τον χαιρετισμό ,να και καλά. Πώς να μην υπάρχει και το κερασάκι στην τούρτα.
1978 Σεπτέμβριος, αγοράζουμε ποδιές για την σχολική χρονιά 1978 1979, θα πήγαινα στην τελευταία τάξη του εξατάξιου γυμνασίου.Μεχρι τότε άκουγα μανιωδώς τα τραγούδια της Βίκυς.Αγορασα λοιπόν πόδια,αλλά όταν ήρθα στο σπίτι μέσα στην τσάντα είχε δώρο το δισκάκι της Λύρας με αυτό το τραγούδι. Από τότε άκουσα κι ακούω νέο κύμα θανατηφόρα.
Πιστεύω πως ο Στέλιος δέ χρειάστηκε ποτέ να βάλει τό 100τις 100 της φωνής του σέ κανένα τραγούδι φαντάζομαι πόσο βάθος είχε η φωνή του λέει τα τραγούδια στο ρελαντί στό πολύ χαλαρω
