Ben Ali Kırgız. Geçmişte soygunu beraber yaptık Cengiz'le. Ama tetiği ben çektim. Güvenlik görevlisini ben öldürdüm. Payıma düşen parayı alıp çok uzaklara gittim. Ama tüm paramı kaybettim. Cengiz'in yanına döndüm, güvenlik şefi olarak. Çünkü Bahar'a aşık oldum! Diğer suç ortağımın, Eyşan'ın kardeşine... Bahar sevmiyor beni ama arkadaşı olmamı kabul etti. Birkaç kez silahı bırakıp yeni bir hayata başlamak istedim izin vermediler. Önce benim yüzümden Eren öldü. Öldürdüğüm güvenlik görevlisinin oğlu. Bugünse derdim daha büyük.
Ramiz Karaeski. Dayı. Ömer'in intikamını almak istiyor benden. Kaçırdım, tehdit ettim, araya adam soktum bana mısın demedi. Sonunda ondan kurtulmak için Ezel'le iş birliği yaptım. Eyşan, ben ve Ezel Cengiz'i çıkaracağız aradan. Ezel de Dayı'yı halledecek şartım bu. Ama Ezel boş durmamış. Dayı ile anlaşmış. Cengiz'i hapse attırırsam dayı bırakacak peşimi. Artık başka çarem yok. Öyle ya da böyle Cengiz'i hapse göndereceğim.
Bu sahnede inanilmaz bir detay var. Hassan Sabbah'in hikayesinde elci hukumdara herkesi odadan cikarmasini soyluyor. Hukumdar herkesi cikariyor ama en son yaninda 2 adam kaliyor, ve diyor ki "Bu iki adama her seyden cok guvenirim, ne soyleyeceksen onlarin yaninda soyle". Bu sahnede dayi hikayenin tamamini anlatmiyor ve "herkesi" yanina cagiriyor, ama esas 2 adami Ali'nin yaninda durarak Ali'ye sahte bir guven veriyorlar, yani aslinda o hikayenin sonundaki 2 adam Ezel ve Tefo. Inanilmaz bir kurgu.
