Ένα βίντεο υπερηφάνειας για τον ελληνισμό. Δε χάνω την ευκαιρία να το στέλνω σε ξένους φίλους μου όταν γίνεται κουβέντα για παράδοση, μουσική και πολιτισμό. Μακάρι να ήμουν κι εγώ εκεί, κι ας μην ξέρω να χορεύω.
Γειά σου Σέα Γκίκα με τα ωραία σου. Αιντέεεεεεεεεεεεεεεεεε. Να ζήσει η Ηπειρος η Λεβεντογέννα. Η πατρίδα μου η αθάνατη. Που εδοξάστικε είς τα βάθοι της ανθρωπότητας. Που έγραψε ιστορία και έμεινε στην ιστορία. 🌿🌿🇬🇷🌿🌿😀🌹🌷🌷
Στην καλλονή Λέσβου, στην μονή Λειμώνος, πριν πολλά χρόνια. Πριν τρεις μήνες.. Αθήνα. Τον θέλω... Πάλι στην Λέσβο και Μάλιστα στην Πέτρα, κάτω από την Παναγιά.
αγαπημένη μου πατρίδα χώματα θεραπεία ιερά ευλογημένη Ήπειρος σε νοσταλγώ και κλαίω εδώ στη ξενιτιά της Γερμανίας 😢😥😢😥😿😇😊😇🩵🩶💦💫✌🏻✌🏻✊🏻🤲🏻👐🏼🫶👍🏽👆🏼☝🏻☝🏻☝🏻🙏🏻🙏🏻✍️🏽🙏🏻🙏🏻
..Διαχρονικός ο θεσμός της ξενιτιάς, το ίδιο και το νόημά της. Όποιος βιώνει την ξενιτιά, σε οιαδήποτε έκφανσή της, κατανοεί τον πόνο που εσωκλείει αλλά και το πνεύμα της γενικότερα. Μία ανάδρομη θεώρηση αυτής, με σχετική μουσική υπόκρουση, δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που κατανοείς το πνεύμα της ξενιτιάς. Όσο σκληρός και να είσαι, όσο και να θέλεις να αποσιωπήσεις το είναι σου, σε ένα ταξίδι που γνωρίζεις τον προορισμό του αλλά όχι το γυρισμό του, η καρδιά δεν πειθαρχεί· χτυπάει στο ρυθμό της ξενιτιάς, καθώς αντιδρά στη νέα πραγματικότητα που δρομολογεί το ταξίδι σου. Εγκάθειρκτη πλέον η καρδιά, σε ένα σώμα που ο μισεμός του έχει πλέον δρομολογηθεί, αρχίζει το τραγούδι της, με πρώτη αναφορά στη μάνα και την αγαπημένη της καρδιάς. Γνωρίζει ο νέος τη μάνα του, όσο κανείς άλλος αλλά και τις αντιδράσεις της, τις οποίες και εξωτερικεύει με τον πιο παραστατικό τρόπο το ίδιο το κλάμα της. Λιτός, καθόλα απέριττος, λαγαρός, παρρησιαστικός ο λόγος του νέου, φιλόστοργος, ηπειρώτικος· είναι εμποτισμένος με τη συναισθηματική φόρτιση που έχει συσσωρευτεί από τη στιγμή που αποφασίζεται το ταξίδι. Ο υπολογισμός του χρόνου αλλά και της απόστασης σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα προσφιλή πρόσωπα που καλείται να αποχωριστεί ο νέος επιβαρύνουν το θλίψη και επιτείνουν την αγωνία για το τι επιφυλάσσει η ξενιτιά. Η εναντιολογία προς την ξενιτιά είναι προφανής, αλλά επιβεβλημένη- η τελευταία- από την αναγκαιότητα της ζωής. Ενωτίζεται το γιο της άναυδη η μάνα, χωρίς να αντιδρά, να βαττολογεί για τον επικείμενο μισεμό του γιου της. Παρατηρούμε όμως πως ο νέος εμμένει ιδιαίτερα στην αγαπημένη της καρδιάς του, καθώς την αναφέρει και στη δεύτερη στροφή του τραγουδιού σε συνδυασμό με τους φίλους του. Μάνα, αγαπημένη, φίλοι και συγγενείς είναι τα πρόσωπα στα οποία διοχετεύεται όλο το συναισθηματικό σκεπτικό του νέου, καθώς είναι τα πρόσωπα που θα του λείπουν στην ξενιτιά αλλά και τα ίδια που θα συγκρατεί στη θύμησή του, για να πορεύεται σε έναν άδηλο τόπο και ατέκμαρτο χρόνο. Αναντίρρητα, ο νέος παρρησιάζεται· δεν ανταναπληρώνονται τα προσφιλή πρόσωπα στην ξενιτιά, για τον Ηπειρώτη με εσωτερικότητα, με ευπρέπεια και μία ηθολογία που την πιστοποιεί ο ανθρωποκεντρικός του λόγος αλλά και το διαχρονικό είναι του Ηπειρώτη όπου γης... Απόσπασμα από σχετικό δοκίμιο- 15 σελίδων περίπου- των βιβλίων ¨ΔΟΚΙΜΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ ΓΛΕΝΤΙΑ¨¨, τόμοι 1, 2, 3, 4, 5, 6..7, 8 .Κάθε τόμος αριθμεί 450 σελίδες περίπου.Επαμεινώνδας Σκανδάλης: Φιλόλογος- δοκιμιογράφος.
Θυμάμαι σάν παιδί τούς παππούδες και τους μπαρμπαδες παρέα με τίς θείες να τραγουδάνε και να κυλάνε δάκρυα από τα μάτια τούς!!! Τότε δεν καταλάβαινα, τώρα στα 35 μου μετανιώνω πού αναλώθηκα στην υπόκρουση τής μουσικής βιομηχανίας και ΧΑΊΡΟΜΑΙ ΠΟΎ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΕΠΈΣΤΡΕΨΑ ΣΤΙΣ ΡΊΖΕΣ ΜΟΥ!!! ΤΗΝ ΑΓΆΠΗ ΚΑΊ ΤΑ ΦΙΛΙΆ ΜΟΥ ΣΕ ΌΛΗ ΤΗΝ ΉΠΕΙΡΟ ΤΗ ΛΕΒΕΝΤΟΓΕΝΝΑ ΜΆΝΑ!!!
Μοναδική και αξεπέραστη εκτέλεση. απόδοση από ορχήστρα , λογια, τραγουδια συγκινησιακά. Μπράβο. Αποτυπωνει με μοναδικιό τρόπο τον πόνο του χωρισμού.!!!!!!!!!!!!!!!!
Πως "κενταει" με τέτοια φωνή η γιαγιά... Δεν αντέχω να την ακούω... κάθε φορά που το ακούω με διαλύει ... Σκέφτομαι πως θα είναι σολο τέτοια φωνή ,... η παρτης σε πολυφωνικά .. Τελειο .
Το αφιερώνω στον ξάδερφό μου τον Πέτρο που έφυγε πολύ μακριά και δεν γυρίζει πίσω. Τα μπλε του τα μάτια πέταξαν στον ουρανό και εμείς νομίζουμε ότι είναι στα ξένα 😢😢😢😢
