Τα τραγούδια που μ αρέσουν σε μία προσπάθεια να μαζευτούν διάφορα είδη Μουσικής & έκφρασης. Υπάρχουν playlist με πολλά τραγούδια με Ελληνικές και Ξένες χορωδίες που ενημερώνονται σχεδόν κάθε μέρα .
Αν είμαστε έτσι καλά Μ' αυτή την αγάπη Που πότε σωπαίνει και πότε μιλά Μπορούμε να μπούμε, σε πλοία και τρένα Να δούμε πολλά ή κανένα Να δούμε πολλά ή κανένα Αν είμαστε έτσι γεροί και νιώθουμε ωραία Που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί Υπάρχει ένας χρόνος, στ' αλήθεια μεγάλος Να ζει για τον έναν ο άλλος Να ζει για τον έναν ο άλλος Αν είμαστε έτσι ζεστά και κάνουμε αστεία Στη μέση του δρόμου, στον κόσμο μπροστά Δεν ξέρω τι άλλο, μπορούσα να ελπίζω Θα χάσω είχα πει μα κερδίζω Θα χάσω είχα πει μα κερδίζω
Το φως στο παραθύριν σου τζι ούλλη δροσιά στο στόμαν τζι ο ήλιος σαν τον τζύρην σου πον σου χαλά χαττήριν σου δικιά σου ζωήν τζιαι χρώμαν. Τριαντάφυλλα τζ' αρώματα τα σιείλη τζι η αγκαλιά σου τζι εσούνι ούλλον αππώματα της ομορκιάς καμώματα σκορπίζεις τα φιλιά σου. Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά τζι έρκομαι 'γιω ξοπίσω μαράζιν τρώει με αρσενικόν που τα φιλιά σου μερτικόν δος μου τζι εμέν να ζήσω . Καμοί τζι αναστενάματα που δίπλα σου όπκοιος ρέξει κόμα τζι ο αγέρας σταματά -άκου Θεγέ μου πράματα- φιλιά ζητά πεντέξι. Τα σιείλη μου δακκάννω τα μ' αναπαμόν εν βρίσκουν γιατί ομπρός σου χάννω τα τζιαι διψασμένα τζι άποτα δίχα φιλίν μεινίσκουν. Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά τζι έρκομαι 'γιω ξοπίσω μαράζιν τρώει με αρσενικόν που τα φιλιά σου μερτικόν δος μου τζι εμέν να ζήσω. Συνάχτου πκιον τριανταφυλλιά μεν τα ξοδεύκεις τα φιλιά δος μου τζι εμέν να ζήσω.
Στίχοι: Ανδρέας Γρηγορίου Μουσική: Μιχάλης Βιολάρης Από την ταινία "Στον ίσκιο του Θεού" (1969) Arkis Tzai pethana - Mihalis Violaris Εψές τωρά τζαι πόψε, γυρεύκω να σε δω, που τα μαλλιά σου κόψε σημάδι να κρατώ. Αρκείς τζαι πέθανα, τες στράτες έπιανα που τον πολύ καημό, αρκείς τζαι πέθανα τες στράτες έπιανα μα ακόμα καρτερώ. Σαν ήλιος έλα φέξε, εψέμαν η ζωή, ένα φιλί σου πέψε να αντέξω ως το πρωί. Αρκείς τζαι πέθανα, τες στράτες έπιανα που τον πολύ καημό, αρκείς τζαι πέθανα τες στράτες έπιανα μα ακόμα καρτερώ.
Γιγάντιες σκέψεις, σαν νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα, άναβαν στο νου μου, τι όλη μου καίονταν μονομιά η ζωή στην έγνοια της καινούργιας Λευτεριάς Σου, Ελλάδα! Γι’ αυτό δεν είπα: Τούτο είναι το φως της νεκρικής πυράς μου… Δαυλός της Ιστορίας Σου, έκραξα, είμαι, και να, ας καεί σα δάδα το έρμο μου κουφάρι, καταβολαδα του Εμπυραίου, με τη δάδα τούτην ορθός πορεύοντας ώσμε την ύστερη ώρα, όλες να φέξω τέλος τις γωνιές της Οικουμένης, ν’ ανοίξω δρόμο στην ψυχή, στο πνεύμα, στο κορμί Σου, Ελλάδα!
Εξαίσιο άσμα! Έχω ανεβάσει μία διασκευή του με ακουστική κιθάρα στο κανάλι μου υπό την λίστα "My Guitar Covers". Θα με χαροποιούσε ιδιαίτερα εάν την άκουγε κανείς και μού έλεγε την γνώμη του.
