Kitaplar, başka bir yerde olmak isteyen insanlar içindir. Mark Twain. Kitaplar rafları değil, zihnimizi doldurmalı. Her insan vücudunu egzersizlerle güzel görünüme sokmaya çalıştığı gibi,kitaplarla da bunu zihni için kendisi için yapmalıdır. Kitap seni yarı yolda bırakmaz daima ulaşmak istediğin hedefe sürükler…
Okuduğumuz kitaplar bizi bambaşka kılmıyorsa değiştirmiyorsa sırf desinler diye kitap okuyorsak hiç okumamak daha iyi okudukça cahilleşen insanlarda var maalesef.
ülkemizdeki 90 milyon insan ne kadar kitap okursa okusun hükümetimiz bir şekilde gene 15 milyon kişiyi tekstilci yapacak kuralar getirecektir 5 milyon kişiyi fırıncı 5 milyon kişiyi kasiyer vs. vs yerlere konumlandırmak için çeşitli çüküşler yaratacaktır.....
Başarılı olmak kişinin hedefi değildir, kişinin bulunduğu kültür, çevresi ve ailesi zaten hedefleri koymuştur. Bu hedefler arasında başarılı olmak da vardır. Ama kimse özgür yaşamayı hedeflemiyor. Özgürlük ile beraber mutluluk da gelir hayatta başarılı olmadan da mutlu olunabilir. Ne kadar kendi hedeflerimizi yapıyoruz kişi bulunduğu kültür aile ve çevresinin koyduğu hedeflerden ayrılabilirse işte o zaman başarılı olabilir.
Bu hayattan ne öğrendimle ilgili size birkaç özet geçeyim.Öncelikle merakın bir insanın başarılı ,varlıklı ,mutlu ve sağlıklı olması için ruhen ve bedenen tek başına yeterli olduğunu öğrendim.Sadece meraklı olarak bu hayatta yırtmanız mümkün .Size çok sevdiğim bir yazarın pasajını okumak istiyorum.Puslu Kıtalar Atlası ,İhsay Onay Aktarın kitabından bir pasaj bu.Diyor ki:Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti.Acıyı,susuzluğu ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor.Bu yüzden daha rahat döşeklere daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı.Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazen o kertiğe varıyordu ki kendilerine altın ve gümüşten ,zevk ve sefadan ,lezzet ve şehvetten bir alem kurup keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmelerine izin vermiyorlardı.İşte yaşadığımız hayatın özeti budur.O kadar tatlı alternatiflerimiz var ki çekmemiz gereken çilelerin karşısında,ve bize daha yakın.Bütün günahlar böyle değil midir ya.Siz hangi brokoliden cevizli baklavanın tadını alabilirsiniz? Değil mi.Bütün meyletmemizin kolay olduğu şeylerin zararlı veya faydasız olması boşuna değil.Yani her anlamıyla imtihandayız.Her gün sınanıyoruz.Her durumda her vesileyle.Bunu unutmamamızda fayda var.Bir diğer öğrendiğim şeyde sınırlar.Zaman sınırı,enerji sınırı ve zihin sınırı.Onunla ilgili size şöyle bir şey söyleyeyim.Diyorki:İki tavşanı kovalarsan ikisi birden kaçar.İki tavşanı kovalamayın birisini seçin.Yakalayabileceğiniz tavşanla başlayın işe.Sonra karnınızı doyurun güçlenin ve sonrasında ikinci tavşana niyetlenin.Belgesellerde yırtıcılar nasıl avlanıyor.Koskoca sürünün içerisine dalıp Allah ne verdiyse girişiyorlar mı? Hayır.En baştan seçiyorlar bir tanesini.Nerede olursa olsun etrafını çeviriyorlar ve ne olursa olsun onun peşinden koşuyorlar.Onun peşinden koşarken yanı başından başkası geçiyor.Bakıyor mu ona bakmıyor hayır.Hayatta böyledir işte.Yanlış olabilir.Koştunuz ama yetişemeyebilirsiniz.O zaman durursunuz.Mesela karada koşabilen en hızlı hayvan kim?:Çita Ama ne kadar koşabiliyor.15-20 sn.Biraz daha koşarsa ne oluyor.Kalp krizinden ölüyor.Vücut ısısıda yükseliyor nabzıda yükseliyor çünkü.Dolayısıyla hepimiz limitlerimizi bilelim hedeflerimizi koyalım ve yolumuzda ilerleyelim.Ne olursa olsun ilerleyelim,ne olursa olsun yürüyelim. İbn-i Haldunun dediği gibi coğrafya kader dostlar.Düşünün Endonezya’nın bir köyünde doğmuş olabilirdik.Bulunduğumuz yerin adını bile bilmiyor olabilirdik.Ama burada doğduk burada doğmamız uygun görülmüş.Bizim burada doğmuş olamamızın mutlaka bir anlamı var.Bizde o anlamı arıyoruz.Birde seçemediğimiz şeylerle övünmeyelim lütfen.Biz burayı seçmedik buraya doğduk.Dolayısıyla buraya ait olmamız bizim övünebileceğimiz bir şey değil.Buraya layık olup olmayacağımızla övünebiliriz.Yani ben buraya laik bir insan oldum demekle övünün.Ben Türkiye’ye hayırlı bir vatandaş oldum.İyi bir türküm ben .Bununla övünebilirsiniz.Ama Türküm diye övünemessiniz.Bu biraz krediden keseden yemek olur.Bu tercih edemediğiniz her şey ile ilgili.Nedir mesela.Cinsel kimliğiniz,etnik kökeniniz,aileniz bunları seçemiyoruz.Bunlar bizim adımıza seçilmiş bunlar fabrika ayarlarımız.Övünmemiz için başka şeyler bulmamız lazım kendimize.Dolayısıyla bunun tek ezberini bozacak şey internet.Siz o kadar şanslısınız ki siz doğduğunuzda internet diye bir şey vardı.Bugün hala nimetlerini sunmaya devam ediyor.Coğrafyanın kader olduğu eskisi kadar geçerli bir önerme değil.Siz bu üniversitede aldığınız eğitime muhtaç değilsiniz.Belki diplomasına sahip olamayacaksınız ama dünyanın en seçkin üniversitelerinin eğitimlerinede şahitlik edebilme onlardan nasiplenebilme fırsatına sahipsiniz. Anladım ki herkesin hayatı yorumla şekli,yaşam şekli ve mutluluk tanımları,başarı tanımları farklı.Size Alemdo Batu’nun Görmek ve Farketmek adlı kitabından bir pasaj aktarmak istiyorum.Diyorki:Yaptığımız işin kimliğimizi tanımlamasına izin veren tarihte ilk toplum biziz.Yeni tanıştığımız birine ilk sorduğumuz soru nereli olduğu,yada anne babasının adı değil.Ne iş yaptığıdır.Sanki bir insanı ötekilerden ayıran niteliği öğrenebilmek için ne iş yaptığını sormamız yeterlidir.Biz sıfatlarla birbirimizi tanımlaya başladığımız bir dünyadayız. Ve şunu öğrendim ki okul hiçbir şeyin garantisi değil.Eğitim demiyorum bak.Okul diyorum.Ama eğitim bir çok şeyin garantisi.Okullarınızın en başarılı öğrencilerinin gerçek hayatta bir şey olamamasına şahitlik etmiş olmalısınız.Bunlar işte tesadüf değil.Sevdiğim bir söz var Ahmet Şerif İzgörenin bir kitabından alıntı yapıyorum:İnsanlara belirli bilgileri empoze etmenin adı prokobandadır.İnsanların hayal güçlerini büyüleyerek bilgi halinde aktarmanın yolu ise eğitimdir.Ne olur eğitimi okulların içine hapsetmeyin.Hayatta her bilgi her an işinize yarayabilecek bir akçe,bir kredi.Sadece ne zaman işinize yarayacağını henüz bilmiyorsunuz.Yada mevcut hayatınızın içerisinde nereye oturtacağınızı henüz keşfedemediniz.Ama dünyada her şey birbiriyle bağlantılı. İnsan ilkeleri ve uyum yeteneği ile varlığını koruyor.Kürk mantolu madonna romanında Sabahattin Ali’nin çok sevdiğim bir sözü var.’’Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür? Değildir demi.İşte hayata böyle bakmamız gerekiyor.Yani ilke sahibi olup uyum sağlamamız gerekiyor.Uyum sağlayamasak yok oluruz.Biz insanoğlu kainatın en aciz varlıklarıyız.Dünyaya bir başına bırakıldıktan sonra şüphesiz ölecek tek canlı türü biziz.Kakalaklar nükleer bombada bile yaşıyorlar.İnsanoğlu göbeğini kesmedimi gidiyor.Süt emmedimi duramıyor.İki ayak üstüne kalkması 2 sene sürüyor.Düşünebiliyor musunuz acziyeti.Üstüne kıyafet giymek zorunda olan tek canlı türü biziz.Sadece teolojik ve ahlaki sebeplerden değil.Hayatta kalbilmek için ,üşümemek ,donmamak için.Biz ne güzel kokarız,ne süt veririz ne çiçek açarız,ne karbondioksiti oksijene çeviririz,çevreye hiçbir hayrı dokunmayan tek canlı türü biziz.İnsanı dünyadan kaldırın 50 sene içinde dünya bir cennete döner.Bir coğrafyaya insanı koyun 50 sene sonra bitirir orayı.Kendi türüne bile ,hiçbir mecburiyeti yokken zarar verebilen ve hınç duyan tek canlı türüdür insanoğlu.Bütün bu acziyetimize rağmen nasıl geldik buralara.Şu kurduğumuz medeniyete bakın ait olmadığımız dünyada.Nasıl geldik uyum yeteneğimizle geldik tabikide.Adaptasyon gücümüzle geldik.Ama ne doğrultusunda:ilkelerimiz doğrultusunda.Yani uyum sağlayalım diyede dansöz gibi dönelim,rüzgar ne taraftan eserse kendimizi oraya verelim demiyorum elbette.İlkelerimiz olsun ama uyum gücümüzüde yitirmeyelim. İnsan hep eleştirilere odaklanır.Mesela bir televizyon programı yaparsınız yorumlarda yazarlar bu haftaki konuklarda pek iyi değildi yazarlar ve sizin bütün moraliniz çöker acemiyken.Oysa zannedersiniz ki herkes öyle düşünüyor.Ama sadece 3-5 kişi öyle düşünüyordur.Neden böyle oluyor biliyor musunuz?Çünkü bizim coğrafyamız nefretini kusmakta mahirdir.Övgüyü esirgeriz biz.Kendimizden bile esirgeriz.Bunuda tevazu başlığı altına koyarız lanetleriz onu egosu yüksek falan filan diye. İnsanların büyük bir kısmı sizden değil hayattan nefret ediyor.Benim bunu anlamam çok uzun zaman sürdü. Dilenciler zenginleri değil,kendisinden daha fazla para toplayan diğer dilencileri kıskanırmış.
Çok güzel cümleler,çok güzel konuşma.Türkçe’de “ vay anasını” şeklinde bir ifade var; şaşkınlık,hayret….vb anlamlar ifade ediyor.Serdar Kuzuloğlu da konuşma sonunda bu iki kelimeyi kullanarak bitirmiş.Beni rahatsız ediyor bu ifade,bir olumsuzluğu,küfrü,erkek otoriter baskısını anımsatıyor,sakil duruyor.
Hocam küfür yiyince kızıyorsun çok bilgili faydalı birisin ama.yüzde sekseni Müslüman olan bir ülkede konuşuyorsun Allahın bizi neden yarattığını çok ucuz bir mezu gibi anlatıyorsun arkadaşıyla bahse girdi falan iddiayı kim kazanacak bakalım şeytanmı allahmı,düşün 35 dakikalık konuşmanı dinledim son 3 dakika kala saçmaladın.
Arkadaşlar, Biyografi-otobiyografi ve gerçek yaşam öykülerinin anlatıldığı hangi kitapları tavsiye edersiniz? Cevaplarınızı bu mesaj altına yazarsanız çok sevinirim.
Hayatını algısını böyle salak herifleri dinleyerek yönlendiren insanlara sesleniyorum gercek hayatla karşı karsiya kaldığınızda işler hiç yolunda gitmiycek
Kitap okuma konusunda ders veriyorsun ama bir söyleşinde Hz Ademle Havva vâlidemiz hakkındaki sözlerin bütün itibarini yok etti. Kitap okuma konusu kişiliğinin gelişmesine pek yardımcı olmamış
