The Nowy Teatr International Cultural Centre in Warsaw showcases the best in European and Polish theatre. Our activities extend beyond performances and discussions with creators. It is crucial for us to present a broad context in which artists operate. We strive to build a deep understanding of the current state of European culture and its artistic expression. Therefore, in our endeavors, we place strong emphasis not only on the contemporary but also on presenting the most significant cultural phenomena.
Przepraszam ale wydaje mi się, że Pani Rottenberg nie ogarnia - była by lepszą bohaterką powieści Masłowskiej niż interlokutorką. Pytania zadawane jakby bez zrozumienia natury przedmiotu tych pytań. Brakowało tylko "Skąd czerpie Pani wenę?" i "Dlaczego autorka na bohaterów swojego tekstu wybrała ludzi?".
Wnikliwa, odważna, niestrudzona w pasji do obserwowania i chęci rozumienia. I wyrażająca to wszystko świeżym, przebogatym językiem. Uwielbiam jej osobowość, intelekt i twórczość, od pisarskiego debiutu. Świetna rozmowa i zestawienie rozmówczyń!
Tez nie bardzo rozumiem, dlaczego Anda prowad\i rozmowe. Ona zajmuje sie sztuka wizualna, nie ma nic wspolnego zze sztuka literatury. Jezyk polski jest caly czas gwalcony, wystarczy posluchac podcastow na YT, by sie przekonac, jak Polacy nie lubia swojego jezyka i nie chca mowic poprawnie.
Anda Rottenberg, choć znana głównie jako krytyczka i kuratorka sztuki współczesnej, ma również znaczący dorobek literacki. Jej działalność nie ogranicza się wyłącznie do wizualnej strony sztuki, ponieważ Rottenberg jest autorką wielu publikacji, które łączą sztukę z szeroko pojętą refleksją kulturową i społeczną. „Sztuka w Polsce 1945-2005” (2005) - jedna z najważniejszych książek Rottenberg, „Proszę bardzo” (2009) - autobiograficzna książka, „Rottenberg. Już trudno” (2011) - wywiad-rzeka przeprowadzony przez Dorotę Jarecką, „Berlińska depresja” (2015) to tylko kilka publikacji jej autorstwa. Książka „Rozrzut” Andy Rottenberg opublikowana w 2023 roku. Jest to zbiór esejów, w którym autorka podejmuje szeroki wachlarz tematów, ukazując jej charakterystyczną wielowątkowość i różnorodność zainteresowań. W „Rozrzucie” Rottenberg analizuje nie tylko sztukę współczesną, ale także kwestie związane z historią, polityką oraz własnymi doświadczeniami, co czyni ten tytuł kolejnym dowodem na jej wszechstronność jako intelektualistki.
Książki Masłowskiej są jednymi z niewielu, przy których odważam się czytać głośno, żywo i powoli (gestykulując, manipuląc tonem zmiennym, od okrzyków do cichych westchnięć) (ale tylko jak nikogo nie ma w pobliżu xD) . Mam tak samo jak Ty jest idealne pod tym względem. Z Innymi Ludźmi miałam lekki problem wynikły z natury specyfiki Jej rapu, (gubienie rytmu - zbyt często rozpędzałam prędkość odczytu i topiłam się w tym potoku. Ale też miałam ubaw, szczególnie wcielając się recytacją w poszczególne postacie 😆
Wybitny talent, od 20 lat śledzę i czytam Dorotę M, po prostu odnajduję w jej tekstach moje widzenie świata, ja nie potrafię wyrazić tego, co widzę i czuję tak trafnie słowami, cieszę się, że istnieją takie wrażliwości w dzisiejszym świecie kultury w Polsce ❤
Ależ piękny komentarz. Zupełnie inaczej postrzegam jej literaturę, ale chciałbym, żeby świat pełen był ludzi, którzy umieją pisać o wdzięczności, szacunku i własnych emocjach, jak napisałaś to Ty. Piękny komentarz. Cieszę się, że są wśród nas tacy ludzie.
Robienie z niczego cos, problem znudzonej avangardy / osoba na interview nie mowi biegle tak wlasnie sie dzieje kiedy nic / pustka stróży nad intelektem. Przykre co sie dzieje z literatura i dziedzina sztuk.
Spontaniczne wywiady mają to do siebie, że osoba autorska na ogół nie zna pytań, do których mogłaby się zawczasu przygotować, stąd tendencja do zająknięć, parusekundowych zastanowień i namysłów nad odpowiednim doborem słów. Ja przyznam szczerze, też tego nie lubię, bo nie jest to przyjazne w odbiorze i nie ma co tego ukrywać, ale rozwiązanie mam takie, że podkręcam tempo odtwarzania i problem mija. Masłowska super pisze i to mnie zadowala, a że o swoim pisaniu jeszcze opowiada, to nie wypadałoby się czepiać tego jak mówi. Słucham też wypowiedzi osób, które się jąkają; to jasne, że wady wymowy nie są najsympatyczniejsze dla słuchacza, ale ponad formę cenię treść i nie dyskredytuję wypowiedzi tych, którzy nie posiedli daru radiowców. Pozdrawiam. 💜
One of the most fascinating, brilliant, haunting piece of theatre I ever saw - and I've been a theatre goer for 50 years in Paris, Berlin, London, Vienna, New York, Melbourne, Geneva etc and seen amazing work (Robert Wilson, Tadeusz Kantor, Peter Stein, Strehler, Chereau, Vitez, Ivo van Hove, Ostermeier etc etc.) All the actors are perfect - and the Polish language so beautiful to the ear even if you don't understand it - and the music, imagery, etc, masterpiece!
Ale to słabe i nadęte. Trochę zresztą sam Warlikowski nieświadomie wskazuje na słabość swojej twórczości - gdy mówi o afekcie, a nie o emocjach . I tak też jest jego sztuka - pełna frazesu, kartonowych postaci i taniego - a co najgorsze - nudnego i przewidywalnego intelektualizowania.
Jedna mam prosbe, moze ostatnia. Pierwsza od wielu lat: Daj mi te jedna niedziele, ostatnia niedziele, A potem niech wali sie swiat! To ostatnia niedziela, Dzisiaj sie rozstaniemy, Dzisiaj sie rozejdziemy Na wieczny czas.
Zdecydowanie nie moja wrażliwość/częstotliwość. Zbyt głośne oraz zbyt ukierunkowane na chamskie pożądanie bez zalotnych spojrzeń. Czuję mimowolne odrzucenie i skręt w brzuchu, patrząc na homoseksualne, francuskie zaloty elity, która jest elitą tylko dlatego, że robią wynaturzone akcje, na które reszta się nie zgodzi. Chyba jednak wolę dobór elit na podstawie naukowego kryterium, niżeli na podstawie seksualności i wrażliwości. To oczywiście tylko moja perspektywa. Bliżej mi do wschodu, na Bałkany i do brytyjskiego Wiliama Blake'a. Nie mniej, jak najbardziej jestem w stanie docenić powyższą sztukę za poprawne osadzenie w kręgu czasowym i kulturowym epoki i miejsca - po prostu nie moja estetyka. Ściskam! :)
