Grając solo, nie jest łatwo , trzeba mieć pomysł jak ''zapełnić''tę pauzę w lini melodycznej,plusem jest że robimy co chcemy i jak chcemy , najważniejszy jest odbiorca, pełna improwizacia. Brawo Paweł
Panie Pawle- brawa na stojąco ode mnie.👏👏👏 Ileż to ja się nasłuchałem tego utworu w różnych wykonaniach i w 99% zawsze było to żałosne bo polegało tylko i wyłącznie na odegraniu kto szybciej , bez nawet cienia refleksji nad tchnieniem swojego ducha w całość. Nie sztuka latać po klawiaturze niemalże z prędkością światła żeby pokazać jakim to się jest technicznym ale sztuka zagrać tak by wygrać każdą nutkę, zagrać klarownie, czytelnie, bez szkody dla linii melodycznej, a przy tym uwzględnić całą ekspresję dynamikę itp. Pan to zrobił wyśmienicie pan to zrobił z ogromnym kunsztem, pietyzmem... To się widzi to się czuje to się wie. Kiedyś w jakimś poście pisałem że wykładnikiem dobrego muzyka nie jest szybkość, popisówki z prędkości przebierania palcami, ale duch, ten duch wykonawcy, jego muza tam w środku w sercu, to właśnie ten duch gra, a instrument jest tylko przekaźnikiem. Po raz kolejny wyrażam swój ogromny szacunek dla pana umiejętności, pomysłów aranżacyjnych i dobrej energii którą niesie pan swoją muzyką. Pozdrawiam serdecznie❤
Panie Sławomirze, pięknie dziękuję za wysłuchanie prezentacji. Bardzo cieszą mnie Pańskie słowa. Utwór przeleżał ileś czasu, zanim tu trafił - wrzucać, nie wrzucać, wrzucać, nie wrzucać - aż w końcu wrzuciłem nieco na luz, i na RU-vid. ;) Jest wiele wykonań tego utworu, ciekawych i miłych dla ucha. Utwór daje duże możliwości interpretacji. Każdy ma swój pomysł. I to właśnie jest najlepsze we „Flick-flacku”. Dziękuję raz jeszcze, kłaniam się - i pozdrawiam! 🪗
