თბილისის საჯარო ხელოვნების ფონდი 2023 წელს დაარსდა ქალაქ თბილისის მუნიციპალიტეტის მერიის მიერ. ორგანიზაციის შექმნის მიზანია ხელი შეუწყოს თანამედროვე ვიზუალური ხელოვნების სფეროს განვითარებას, თანამედროვე ქართული ხელოვნების პოპულარიზაციას და ქალაქის კულტურული იერსახის განვითარებას.
თბილისის საჯარო ხელოვნების ფონდს აქვს მრავალფეროვანი საგანმანათლებლო პროგრამა, რომელიც მომართულია, სხვადასხვა გასართობი და შემეცნებითი აქტივობების მეშვეობით აამაღლოს ცნობიერება თანამედროვე ხელოვნების შესახებ.
Tbilisi Public Art Fund is a non-commercial entity founded by the Tbilisi City Hall in 2023. The organisation was established with an intention to support the field of contemporary visual arts. The organization is committed to promoting contemporary Georgian art and contributing to the cultural identity of the city.
Tbilisi Public Art Fund has a diverse educational program aimed at raising awareness of contemporary art through various entertainment and educational activities.
სიახლის შიშის ამბავი აქ არ იმოქმედებდა დარწმუნებული ვარ. მაქსიმუმ გამოხატონ ერთმანეთის გასაგონად ეგეთმა ადამიანებმა რომ ეს რა ჯანდაბაა, მაგრამ მარტივი ტექსტია, თან ერთფეროვნების ფონზე განსხვავებული, რაც რამდენჯერმე შესამჩნევი გახდება და ტიპს თუ უაზრობა გონია, რომელიმე ჯერზე, გონება ზუსტად მაგიტო გააკეთებს დაშვებას რო რაღაც აზრი ნახოს ამაში და ეგაა მეტი კიარაფერი ლიტერატურაც :დ
ეს იმაზე მაგარი ექსპერიმენტია თქვენ რო გგონიათ შემქმნელებს. ვიდეოდან ნანახი ვაკვირდები და ხან რას ვიაზრებ, ხან რას და ვხვდები რომ ზემოქმედების ქვეშ ვარ, ვალდებულად მიმაჩნია რომ დავინახო ჩემებურად(ან არაჩემებურად).. ზღვასთანაც მქონია შეხება და ხომალდთანაც. თბილისში დავიბადე, ომის დროს. საუკეთესო ზაფხულები გამიტარებია გაღმა მაგრამ უკვე "დაკარგულში". ემოცია ემოციად, რა თქმა უნდა.. ნოსტალგია ბავშვობის, ორი აზრი არაა, მაგრამ სხვაა ამ ტექსტს მოულოდნელად რომ შევხვედროდი რეალობაში, + ამას ისიც არ მცოდნოდა ვისია.. ვფიქრობ ზღვა და ხომალდი მაინც იქით დამაბრუნებდა. იქნებოდა სევდა, მაგრამ რო გავცდებოდი შენობას ალბათ მომიწევდა იმ დანაკლისზე ფიქრი. ამ ბეტონებში ჩაკარგულს კი უეჭველად იმედი დამჭირდებოდა, ამ ძიებაში კიდე ქუჩაში პოზიტივს აუცილებლად გადავეყრებოდი და გაჩნდებოდა მოტივაციაც მეპოვნა აქაური ხომალდი..მაგრამ ტექსტზე მაინც ვიფიქრებდი, რომ მე შევცურე ზედმეტად და სინამდვილეში სულ სხვა ჩანაფიქრი იყო... ნუ ესეც ხომ უკვე შემდგარი სასარგებლო პროცესია. საჭირო პროცესი. ბიჭო შორსაა ეს ვარკეთილი დიღმიდან ტო. P.S. ვიდეოს დასაწყისში დავწერე ეს და ღმერთია მოწმე რო ჩემი ემოციაა და არა აქ რაც მოვისმინე ზურასგან :დ
Დღეს დავინახე მარშუტკიდან ✨ უკანა გზაზე სპეციალურად ჩამოვედი რომ მენახა,მაგრამ ვეღარ გავიხსენე სად იყო,ცოტა ვიარე და უეცრად ზემოთ რომ ავიხედე ამ კორპუსის წინ ავღმოჩნდი. სასწაული განცდა იყო მიახლოება. Არ ვიცი აქამდეც ასე იყო თუ არა,რა ენერგიტიკა ჰქონდა მაგ ადგილს,მაგრამ აურა ვიგრძენი, ფაქიზი და სასწაულებრივი.
6:30 ყველაფერი პოლიტიკამდე მიდის რაც ლუპზე არ უნდა ატრიალო,ის რომ კულტურა და სისტემა სურვაივალ მოუდში გაცხოვრებს და შემდგომ ამის ტრიგერი გაქვს და ვიღაცამ გითხრა რაღაც არასააჭირო ქონება შენია და ამით გიჩნდება წამიერი იმედი მაგაში გასაკვირი არაფერია... რამდენ რებით ჰოლშიც არ უნდა ჩახვიდე მაინც აპრიორად ვერ აცდები იმას რომ კლასობრივი ჩაგვრა და სურვაივალ მოუდი არის 90% პრობლემების რასაც შემდგომ ვარომატნიზირებთ..ტრამვის ყველაზე მარტივი გამოხატულება ტრიგერია დღეს დღეობით კაპიტალიზმის მთავარი სამომხმარებლო tool არის ეს ტრიგერები და რა თქმა უნდა ის იდეოლოგიები რაც საუკუნეებია კლასობრივმა,გენდერულმა და სისტემურმა ჩაგვრებმა მოგვიტანეს
სამწუხაროდ. პირადად ჩემთვის დაუჯერებელია, რომ რაღაც ლეველზე შეიძლება არ იყოს კლასობრივი ბრძოლა ან პიროვნული კონკურენცია ,,რაც ქვემოთ ის ზემოთ" გასაკვირია ამ საოცარ და ზღაპრულ სამყაროში რატომ ხდება მსგავსი სიმდაბლის დაშვება, შეიძლება ობიექტური ჭეშმარიტება მისაღები და კარგია მარა ჩვენი სუბიექტური შეხედულებები გვიღობავს გზას.
სრული ბოდვა!!! ადამიანების დაზომბირების პროგრამა ხმებია. როგორც წესი, ყველაზე დიდ ბოროტებას ყველაზე ჰუმანური სარჩული უდევს. ხალხს ერთი სული აქვს მეტროდან გამოაღწიოს, რასაც თქვენს "შემოქმედებას" ეძახით. ((((
