Merhaba, bu kanalımda artık seslendirme videolarımı yayınlamayacağım, yeni videolarımı KİTAPLARIN SESİ kanalımda yayınlamaya devam ediyorum, sevgi ve saygılarımla iyi dinlemeler dilerim.
İnek Şaban ve Üçgen Çatılar Gizemi Beşiktaş’ın hareketli sokaklarından bir sabah daha yükseliyordu. Fakat bu sabah diğerlerinden farklıydı, çünkü Şaban yine bir maceranın eşiğindeydi. Beşiktaş’ın en saf ama bir o kadar da şanslı kahramanı İnek Şaban, her zamanki gibi küçük ofisinde oturmuş, elindeki simidi ısırırken derin düşüncelere dalmıştı. Yanında her daim bulunan, onun hem en yakın dostu hem de yardımcısı olan Güdük Necmi, gazetesini okurken Şaban’a bakıyordu. Necmi, Şaban’ın bu tuhaf sakinliğine alışkındı ama bu sefer bir şeylerin farklı olduğuna emindi. Birden kapı büyük bir gürültüyle açıldı ve içeriye genç bir kadın girdi. Soluk soluğa kalmış, gözlerinde belli belirsiz bir korku vardı. “Şaban Bey, lütfen yardım edin! Evimizin çatısında tuhaf şeyler oluyor. Geceleri garip sesler duyuyorum ve çatımızdan sızan ışıklar var. Bütün komşularım korkudan ne yapacaklarını bilmiyor. Ne olur gelin, bir bakın.” Şaban simidini yavaşça masaya bıraktı ve ciddi bir ifadeyle kadına döndü. “Çatı mı dediniz? Üçgen mi bu çatı?” diye sordu. Güdük Necmi, her zamanki gibi Şaban’ın kafasının nerelerde dolaştığını anlamaya çalışarak başını iki yana salladı. Kadın şaşırarak cevap verdi, “Evet, üçgen bir çatı! Ama bunu nasıl bildiniz?” Necmi, Şaban’ın sorusunun mantığını sorgulamakla vakit kaybetmemeye karar verdi ve hemen harekete geçmeleri gerektiğini düşündü. “Hadi, Şaban Abi, kadının çatısına bir bakalım. Yoksa bu işin sonu kötü olacak!” Çatıda Garip Sesler İkili, genç kadının Beşiktaş’taki evine vardığında, hemen çatıya doğru ilerlemeye başladılar. Gerçekten de çatıdan tuhaf sesler geliyordu; sanki orada gizemli bir şey çalışıyordu. Şaban, her zamanki dikkatsizliğiyle çatıya tırmanmaya çalışırken ayağı kaydı ama Necmi son anda onu tutmayı başardı. “Şaban Abi, dikkat etsene! Her seferinde böyle yapıyorsun!” dedi Necmi, biraz sinirli ama bir o kadar da endişeli bir sesle. Şaban çatının tepesine çıkar çıkmaz etrafa göz gezdirdi. O sırada çatıdaki bir açıklıktan sızan ışığı fark etti. “Necmi, burada bir şey var!” dedi. Necmi, Şaban’ın işaret ettiği yere yaklaştı ve ikisi de küçük bir delikten içeriye baktılar. Gözlerinin önünde inanılmaz bir manzara vardı: Çatının altında bir grup yabancı adam, ellerindeki tuhaf cihazlarla üçgen çatıdan bir şeyler yayınlıyordu. Üçgen Çatıların Arkasındaki Gerçek Şaban, içeriye gizlice girdiklerinde bu adamların ne yaptığını anlamaya başladı. Bir grup bilim insanı, Türkiye’nin her yerindeki üçgen çatılara yerleştirdikleri cihazlarla radyo sinyalleri gönderiyor ve dünyaya gizli mesajlar yolluyordu. Bu sinyaller, insanları kontrol altına almayı amaçlayan gizli bir planın parçasıydı. “Necmi, bak gördün mü? Üçgen çatılar işin sırrıydı!” dedi Şaban, her zamanki gibi kendinden emin bir şekilde. Necmi şaşkınlıkla etrafına bakarken, Şaban’ın nasıl bu kadar rahatça bu gizemi çözebildiğini anlamaya çalışıyordu. “Şaban Abi, sen gerçekten bazen beni korkutuyorsun. Yani, nasıl oldu da bu kadarını tahmin edebildin?” Şaban gülümseyerek, “Necmi, bilirsin işte, Allah vergisi!” diyerek omzunu silkti. Bilim İnsanlarının Planını Bozmak İkili, bilim insanlarının planını durdurmak için hemen harekete geçti. Şaban, o an aklına gelen en tuhaf ama etkili çözümü bulmuştu. Çatıda buldukları eski bir telsiz cihazıyla sinyalleri bozacak bir plan geliştirdi. Necmi, şaşkınlıkla Şaban’ın yaptığı işe bakıyordu ama ona güvenmekten başka çaresi yoktu. Şaban, telsizle sinyalleri karıştırmaya başladığında, çatının altındaki cihazlar kıvılcımlar çıkarmaya başladı. Bilim insanları neye uğradıklarını şaşırdılar ve panikle kaçmaya çalıştılar. Ancak Şaban ve Necmi, onları yakalamayı başardılar ve olay yerinde bekleyen polislere teslim ettiler. “İşte böyle Necmi, bir gizemi daha çözdük! Üçgen çatılar artık güvenli!” dedi Şaban, büyük bir zafer kazanmış gibi hissettiği o anın tadını çıkararak. Necmi ise başını sallayarak, “Şaban Abi, seninle olmak gerçekten bir macera. Bir gün beni de bu tuhaf olayların içine sokmadan yaşatabileceksin belki!” diyerek güldü. Sonuç Şaban ve Necmi, bir kez daha Beşiktaş’ın sokaklarında huzuru sağlamışlardı. Üçgen çatılarla ilgili korkunç plan ortaya çıkarılmış, bilim insanlarının tehlikeli planları sona ermişti. Şaban, yine biraz şansı ve biraz da garip zekâsıyla bir davayı daha başarıyla çözmüştü. Beşiktaş halkı rahat bir nefes aldı. Şaban ve Necmi ise yeni maceralara yelken açmaya hazırdı.
Bir zamanlar Londra’nın sisli ve kasvetli sokaklarında, ünlü dedektif Sherlock Holmes ve sadık dostu Dr. Watson, Shoscombe Prensi ile ilgili bir davanın izini sürüyordu. Zengin at yetiştiricisi Sir Robert Norberton’un hayatı son zamanlarda bir dizi gizemli olayla sarsılmıştı. Sir Robert’ın sahip olduğu yarış atı Shoscombe Prensi’nin, büyük bir yarış öncesinde aniden garip davranışlar sergilemeye başlaması dedektifin dikkatini çekmişti. Holmes, olayın derinlerine inmeye kararlıydı, çünkü bu işin içinde sadece bir yarış atı değil, aynı zamanda büyük bir servet ve prestij vardı. Ancak Holmes bu kez, yanında pek alışık olmadığı bir "yardımcı" ile karşılaşacaktı. Türkiye'den gelen tuhaf bir ziyaretçi, Londra'nın kalabalık tren istasyonunda beliriverdi. Bu kişi, pek de zarif bir tavırla davranmayan, iri yarı, kocaman bir adamdı. Elinde plastik bir alışveriş poşeti, üzerinde garip bir eşofman takımı ve kafasında kırmızı bir şapka vardı. Bu kişi, Recep İvedik’ten başkası değildi. Recep İvedik, dedektiflik olaylarına hiç ilgisi olmayan, hatta bu konuda hiçbir tecrübesi olmayan bir adamdı. Ancak, Şark Ekspresi ile yaptığı bir Avrupa turunda Londra’ya yolu düşmüş ve kendisini bir anda Holmes ve Watson’ın yürüttüğü gizemli bir davanın ortasında bulmuştu. İngiltere'ye gelme sebebi basitti: Shoscombe Prensi'nin ününü duymuş, bu ünlü atı görmek istemişti. Ancak tesadüfler onu Holmes ile buluşturmuştu. Holmes, bu garip adamın sürekli kendisine karışmasından biraz rahatsız olsa da, olayların beklenmedik bir yöne doğru gitmesi, Recep’in dahil olduğu rastgele olayların bile bir şekilde ipuçlarına işaret ettiğini düşündürmeye başlamıştı. Bir gün, Sir Robert'ın malikanesinin ahırında incelemeler yaparken, Recep İvedik her zamanki sakarlığıyla bir teneke kutuya çarparak atları ürküttü. Ancak bu sırada Shoscombe Prensi’nin arka ayaklarında dikkat çeken bir yara izi Holmes'un gözünden kaçmadı. Recep'in dikkatsizliği, Holmes’un aradığı ipucunu bulmasına sebep olmuştu. Holmes hemen durumu analiz etti. Shoscombe Prensi’nin davranışları bir yaralanmanın sonucuydu ve Sir Robert, bu yarayı saklayarak yarışa katılma niyetindeydi. Ancak bu durumu öğrendiğinde Holmes, bunun sadece bir hırsızlık ve dolandırıcılık olayı olmadığını fark etti. İşin içinde bir de şantaj ve daha karanlık ilişkiler vardı. Sir Robert’ın kız kardeşinin gizlice kaçırılmış olduğu ve Prens’in garip davranışlarının arkasında bu olayın bulunduğu ortaya çıktı. Holmes, durumu çözmeye çalışırken, Recep bir anda "Ben bu işten anlarım!" diyerek ortalığa atıldı. Elinde bir cep telefonu, Google çeviri ile sürekli İngilizce cümleler çevirmeye çalışan Recep, karşısındaki düşmanları kendi tarzında "müzakere" etmeye başladı. Her ne kadar Holmes bu yöntemi pek onaylamasa da, Recep’in kaba kuvveti ve saf tesadüflerle ilerleyen becerisi işleri kolaylaştırdı. Sonunda, Holmes’un zekası ve Recep’in şans eseri hamleleri sayesinde Shoscombe Prensi’ni kurtarmayı başardılar. Atın iyileşmesi ve yarışa katılabilmesi sağlandı, Sir Robert’ın entrikaları ortaya çıktı ve kardeşi de güvenli bir şekilde kurtarıldı. Holmes, Londra’ya dönerken Watson’a dönüp gülümsedi: "İnsan bazen hiç ummadığı yerden yardım alabiliyor Watson. Görünen o ki, bu Recep İvedik, olayları çözmemizde beklenmedik bir rol oynadı." Recep İvedik ise İngiltere macerasından memnun, Londra'nın kafelerinde dolaşarak kendine has tavırlarıyla yeni maceralara yelken açıyordu.
Öncelikle emeğinize sağlık. Kanalınızın başarılı olması için lütfen tiyatral seslendirme /okuma olayından vazgeçin. Zira sahne eğitimi almadığınız ortada. Bu durumda tek seçenek sadece okumaktır.
**Başlangıç: Beklenmedik Bir Çağrı** Recep İvedik, bir gün her zamanki gibi mahalledeki kafede oturmuş, çayıyla birlikte gevrek yiyordu. Tam bu sırada telefonu çaldı. Tanımadığı bir numara, İstanbul kodlu. Normalde Recep, bilmediği numaraları açmazdı ama o gün bir şekilde içgüdüsel olarak açmak istedi. "Buyrun!" diye cevapladı. Karşıdaki ses ağır bir İngiliz aksanıyla konuştu: "Good day, Mr. İvedik. My name is Sherlock Holmes. I need your assistance in a matter of utmost importance." Recep, önce bir şaka zannetti, "Lan sen benimle dalga mı geçiyon? Sherlock Holmes kim, sen kimsin?!" diye çıkıştı. "Hayır, şaka değil. Lütfen dinleyin. İstanbul'da çok gizli bir vakayı araştırıyorum ve yerel halktan birine ihtiyacım var. İstihbaratım, sizin bu konuda mükemmel bir yardımcı olabileceğinizi söyledi." Recep, hala şüpheliydi ama İngilizceyi pek anlamadığı için "Ne istiyorsun bre adam?" diye devam etti. "Bir suçlu İstanbul'da ve izini sürmem gerekiyor. İstanbul'u ve halkını bilen biri olmadan başarılı olamam. Lütfen bana yardım edin." Recep, Sherlock Holmes adını daha önce duymuştu. Hatta bir keresinde bir filmini de izlemişti. Biraz düşündü ve "Tamam lan! Madem öyle, yardım ederiz. Ama ben de her şeye karışırım, ona göre!" dedi. --- **İstanbul'da Kayıp Bir Miras** Sherlock Holmes ve Dr. Watson, İstanbul'a geldiklerinde, ilk iş olarak Recep İvedik ile buluştular. Recep, onları Sultanahmet Meydanı'nda karşıladı. "E hani bunun pelerini? Sopası falan?" diye düşünmeden edemedi. "Mr. İvedik, bir Osmanlı mirasının peşindeyiz. İngiltere'den çalınmış ve burada bir yere saklanmış. Bu işin arkasında uluslararası bir suç şebekesi var," diye açıkladı Holmes. Recep, "Bizim buralara bulaşmasınlar da, bakalım nerede saklamışlar?" diyerek Holmes'ü takip etmeye başladı. --- **Şehrin Sokaklarında Takip** Bu ekip, İstanbul'un dar sokaklarında ve gizli geçitlerinde dolaşarak ipuçlarını bir araya getirdi. Her seferinde Holmes, akıl almaz analizleriyle suçluların izini bulurken, Recep ise yerel halkla olan bağlantıları ve pratik zekasıyla olayları kolaylaştırıyordu. Bir seferinde, Topkapı Sarayı'nın gizli bir odasında, çok değerli bir Osmanlı kılıcının peşine düştüler. Suçlular, kılıcı ele geçirip onu yurt dışına kaçırmak istiyordu. Ancak Recep'in şaşkınlıkla dolu müdahaleleri, suçluları sürekli yanlış yönlendirip planlarını bozdu. Bir ara, Holmes kılıcı neredeyse kaybedecekken, Recep’in “Ver lan onu bana!” diye suçlunun üzerine atlaması sayesinde kılıç kurtarıldı. --- **Büyük Çatışma** En sonunda, Galata Kulesi'nde bir çatışma yaşandı. Holmes, suçlularla zeka oyunları oynarken, Recep İvedik ise her zaman olduğu gibi düz mantığıyla doğrudan harekete geçiyordu. Suçluların elebaşını köşeye sıkıştırdıklarında, Holmes planını devreye soktu. Ancak suçlu kaçmaya çalıştığında, Recep onu yakalayıp etkisiz hale getirdi. "Ben de bakayım neymiş şu dedektifçilik," diye mırıldandı. --- **Sonuç: Beklenmedik Bir Dostluk** Tüm olaylar sona erdiğinde, Sherlock Holmes, Recep İvedik'e teşekkür etti. "Siz olmasaydınız bu vakayı çözemeyebilirdik, Mr. İvedik. Harika bir iş çıkardınız," dedi. Recep ise biraz gururlandı, "Valla ben olmasam bu İstanbul'da işiniz zordu. Ama bir daha gelme, burası bizim mahalle, biz hallederiz!" Holmes, bir daha İstanbul'a gelir mi bilinmez ama İstanbul'un yerel kahramanı Recep İvedik, bu macerayı da kendi tarzıyla başarıyla tamamladı. ---
Çok üzgünüm Agata videolarına telif gelmeye başladı, iki kanalım birbirine bağlı ikisininde kapanma tehlikesi olduğu için telifli bütün videolarımı silmek zorunda kaldım, diğer kanalımda devam edeceğim seslendirmelerime, sevgiler.
@@seslikitapliman2442 yaaaaa diğerlerine bakmadım ama ben sürekli dönüp dönüp dinliyordum keşke indirseydim çok geçmiş olsun ama ya offf valla sinir oldum şu an
İki kanalımda kapatılabilirdi o yüzden bir an önce silmem gerekiyordu, ama üzülmeyin Agata' yı aratmayacak bir çok kitap seslendireceğim, diğer kanaldan takip edin, sevgiler.
