Un tel iconoclasme, une telle grandeur, un tel improbable paysage cosmique plein de ténèbres, de lumière, de peur et d’émerveillement et surtout de mystère, avec des déflagrations qui vous plongent dans une transe suivie de changements soudains qui vous réveillent, les yeux écarquillés et les sourcils frissonnants. J'écoute cela de temps en temps depuis des lustres et j'entends encore de nouvelles subtilités 🔥
Thank you for this video. Guus Janssen's music is always great. I was lucky to see the trio Janssen-Glerum-Janssen twenty-five years ago and I still have a fond memory of that concert.
Interesting interview. Makes me wonder: How about the requirement if art moves us or not? That we are emotionally touched by it? This is off course an irrational and completely subjective standard, but is that a problem? Wasn't Kant moved by the rose? Things that deeply touch the soul or emerge from the soul can hardly be rationalised and standardised. As Cornelis points out, context changes. Being in touch with the soul brings us to inner authority, whether we understand it or not. These experiences can either be hardly expressed by words or they become very simple and clear insights. Couldn't this be an essential component of the quality of art? It immediately implies the involvement of people. It's people who create and appreciate art.
So incredibly rude to invite a foreign guest, and then have him just sit there for 13 fucking minutes, listening to some German go on and on and on (in German) about the career of the guest, just because everything foreign on German TV and in non-German films, must be dubbed into German, so the Germans never have the opportunity to learn the GLOBAL fucking language. Well, that's how it used to be. Today, they have the Internet, so they do speak English, but in 1992, it was expected that they didn't. And hell, even today, every foreign guest on German TV is DUBBED into German. Or talked over by a German translator. It never ends. Goddammit! Other than that, thanks for posting this beyond rare video.
Ik heb net het album Boeijen en Pennings ontdekt....ben er, mede als amateur-gitarist, behoorlijk van onder de indruk. En ik moet meneer Pennings' bescheidenheid deels ongelijk geven: de impact die dat album op me maakt is toch voor 50 % aan de muzikale invulling te danken hij aan Franks teksten geeft. En het inspireert mij op mijn beurt om toch eens zelf Nederlandstalige muziek te gaan schrijven.
Well, well, well, hear old Bobby omitting the influence in the early days, which was coming from the jazzier environment with multiple drummers from Septober Energy and from Maholo and before in 1968 from Lytton. Ok, he was not specifically asked about that.
Ik ken Andre nog van de lagere school en uit zijn studietijd. Geweldig om te zien dat zijn mimiek onveranderd is net als zijn manier van praten en tevens denken. De psychoanalyse was toen al een favoriet onderwerp.Prachtig. EJK.
Helaas Earthasphagnum. Wel zijn hier op You Tube van dezelfde bezetting deze opnamen te zien & horen: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-azTpuFqHw7I.html & ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-M9XlqBdjQnc.html Hoop dat je daar (enigszins?) aan je trekken komt. Dank voor je reactie!
@@basandriessen Zeer jammer dat er geen album te koop is, maar dank voor de andere links, fantastich, gouden beelden, ik zal hier nog vaak terugkeren! Aangezien het allemaal relatief oud materiaal is ga ik er van uit dat jullie niet meer spelen, mag ik vragen waarom?
@@Earthasphagnum Het klopt dat deze band inderdaad niet meer bestaat. Daarna heb ik nog een groep geformeerd die SCARV heette en waarvoor ik ook al het materiaal schreef (ook daarvan staan clips hier op You Tube). Maar, als je geen mainstream speelt, is het tamelijk moeilijk om optredens te krijgen met eigen materiaal. Hetgeen bij SCARV ook weer gebeurde. De stukken vergden veel repetitie en als er niet genoeg gigs tegenover staan, wordt het moeilijk om de troepen bij elkaar te houden. Ik heb soms ook voor ad hoc ensembles iets geschreven, maar ook daar doemde hetzelfde probleem op. Besloot derhalve te stoppen met die aanpak. Momenteel heb ik een improvisatie kwartet met de naam APAFFE APAFFE en daarmee organiseer ik incidenteel sessies (zonder publiek) waarbij 100% geïmproviseerd wordt en waarmee ik louter live clips (te zien ook op You Tube) maak. Check them out zou ik je willen adviseren. Laatste 3 jaar is ook dat door persoonlijk gedoe minder geweest maar heb ik het solo-clips maken uitgebreid. Het is dus niet dat mijn muziek is gestopt, maar is in andere vormen door gegaan. En hopelijk in een zich ontwikkelende vorm. Dank voor je aandacht Earthasphagnum. Hoop dat je meer van je gading vindt hier op YT van de genoemde groepen of met solo clips. Hartelijke groet!
@@basandriessen Dag Bas (?), say no more, ik zit in exact hetzelfde schuitje. Goed dat je toch doorzet, er mogen dan wel geen speelmogelijkheden zijn, je muziek bereikt wél mensen, maar nog belangrijker, JIJ blijft bezig en dat is nodig en zeer belangrijk. Dank voor alle informatie, je uitleg en bovenal je geweldige muziek! Groet, Troy
I'd like to hear him speak about Sherbourne house and Bennett much more. kinda sounds like Bas isn't into that stuff though. Too bad since it's of so much more value than the music.
In mijn jeugd 7 jaar drumles van RENÉ gehad. Ik ervaarde hem altijd als een zeer vriendelijke en relaxte kerel. Hij was toen ook al extreem ambitieus. Als je met een 10 voor spel wordt aangenomen op het conservatorium, dan praat zich dat voort in de muziekanten wereld. Zelf drumde ik in de Nijmeegse band Still Kicking. waarmee wij een lokale bliksem carriere maakte met als hoogtepuntje een optreden in het voorprogramma van Centerfold in de grote zaal van De Vereniging in Nijmegen. Grappige anekdote is dat er in die tijd een heel populaire piratenzender bestond, genaamd Radio Rattenplan. Zij onderhielden net als op het toenmalige Hilversum 3 een top 40. Maar hierop voornamelijk nummers van veelal Gelderse bandjes. Op een zeker moment stonden wij met het nummer Sweet Thing op nummer 1 van Radio Rattenplan. In die zelfde maanden stond RENÉ met een nummer van Blow Beat in die zelfde lijst, waarbij ze de top 10 nog niet haalde. Dat was lachen! Ik speelde in die tijd strak en functioneel, maar ik kwam met mijn drum capaciteiten nauwelijks in de schaduw van RENÉ. Maar ook Cesar Zuiderwijk (Golden Earring) krijgt rode oortjes als hij RENÉ hoort spelen. Maar wat doet het ertoe. Die competitiecultuur is benauwend, verstikkend soms. Hoewel het in de VS akelig goeie drummers oplevert, bewijst RENÉ dat dat helemaal niet hoeft. Deed iedereen het maar zoals hij; kalm, gefocust en gedreven aan je talenten werken. Telkens weer oefenen, polijsten. Op geheel eigen wijze stijlen en technieken ontwikkelen om die vervolgens volledig te beheersen. Spelen alsof het makkelijk lijkt. Nieuwsgierig op reis en ontdekken. RENÉ, we hebben elkaar ruim 30 jaar niet gezien. Wel ben ik je via You Tube blijven volgen en...ik neem mn petje voor je af. Veel respect! Met vriendelijke groet, Yoost (je kende me als Joost)
Zoals @BewareAudioXperiment commetaart: I Zimbra staat op Fear of Music, Bas. Mooi overzicht trouwens. Ik zag en hoorde op YT net 'Starless' tijdens hun laatste (?) optreden van 12-2021 in Japan. Wat een masterclass! Gr Arthur
Thanks for the video...why is it every single video you can never hear the bass player? I just watched a different one with Bill Dixon and Ken Fiiano is spanking away and you don't hear a thing...
28:18 "what you could not do". What Fripp says here is very enlightening. In 1981, they could not play the 69-74 repertory, whether they wanted it or not. That really amazes me: how the critics were able to suppress certain types of music in favour of others. You could actually see the effect it had on the prog bands, who had to move to do substandard pop stuff in order to survive. KC willing absorbed the post-punk new wave stuff, but they really had no option. They couldn't just go on stage and play Islands then. Interestingly enough, post-2010 they seem to focus on the 69-74 repertory and they are highly regarded for that. What a turnaround! The 80s was a very hard time for certain types of music. I grew up then and I hated it.
26:08-26-21 Such an eloquent expression of the loss of innocence and the loss of idealism. I'm not sure if that long pause before is Fripp collecting his thoughts, or Fripp unexpectedly shedding a tear in his mind.
