گھر آجا ویرناں گھر آجا ویرناں اکبر دا وچھوڑا سہہ کے رووے صغرا تے کُر لاوے تیرے جاونڑ توں اکبر ہنڑ تانگھاں رِہ گئی آں نیں دل وِچ تیرے آونڑ دی بس آساں رِہ گئی آں نیں ہائے سُنجیاں ویہڑیاں دے وِچ میں نوں تیری یاد ستاوے تیری یاد دے اُس ویلے اِنج دیوے بالدی آں میں اکبر اکبر کہہ کے ہر خوف نوں ٹالدی آں میں راتاں دے ہنیریاں وِچ جد تیری بھینڑ دا دل گھبراوے ہر رات رواندا اے غم تیرا ویر علی اکبر خواباں وِچ تکدیاں میں جد تیری موت دا منظر ہر خواب توں اُٹھ کے اُجڑی رو رو کے وینڑ اے پاوے ہُنڑ بھردی رِہندیاں میں بس ٹھنڈیاں ٹھنڈیاں ہاواں میں نوں لگدا اے جیویں رُک جانیاں میریاں ساہواں بِن ویکھے تیں نوں ویرن میں نوں کدرے موت نہ آوے کیہا صغرا نے میثمؔ نانے دی قبر تے آکے جیویں ٹوریا اکبر نوں میں موت دی مہندی لاکے ہمشیر اِس حال دے وِچ نہ کوئی ویر دے شگن مناوے
