antyRAMA / Inspirujemy ludzi Zmieniamy miasta / / Inspiring people Changing cities /
antyRAMA to kolektyw miejski, skupiający śląską branżę kreatywną, szczególnie zainteresowaną przyszłością polskich miast. W jej skład wchodzą architekci, urbaniści, socjologowie, programiści, artyści i UX designerzy. Poprzez realizację badań, szkoleń, konsultacji społecznych, konferencji, warsztatów, instalacji artystycznych i interwencji architektonicznych, grupa ta wykorzystuje cały czas zdobywaną wiedzę i umiejętności, by z zaangażowaniem i energią wychodzić naprzeciw ludzkim potrzebom.
Wywiad z takim człowiekiem to "miód na moje uszy". Co do okładek książek rosyjskich to się w pełni zgadzam. Leży tu obok mnie książka - wspomnienia Reinharda Gehlena - powojennego szefa wywiadu NRF, którą kupiłem w tym roku w Rydze (a jakże) i okładka tej książki jest okropna. Dla porównania, na półce mam książkę Ruś Kijowska, zakupioną w Czechach (autor Michal Tera), i to jest bez porównania inna jakość. Rzekłbym, że różnica jest wręcz cywilizacyjna.
Niestety teraz nie dotarliście do przyrodniczo podstawowywych źródeł dotyczących cennych terenów zielonych, ale pomogę Wam/Ci na przyszłość nie tylko w sprawie Warszawy: * Łaszek Czesław - Przyroda Warszawy, * Łaszek Czesław, Sendzielska Bożenna - Chronione obiekty przyrodnicze województwa stołecznego warszawskiego, * Łaszek Czesław, Zimny Henryk: Województwo stołeczne warszawskie (seria: NASZA PRZYRODA), * Binda Mateusz, Borówka Dominika - Zieleń warszawska: przewodnik po stołecznych parkach, skwerach i innych terenach zieleni, * Luniak Maciej Przyroda Bielan Warszawskich, * Wojtatowicz Jerzy (red. nauk.) - Warszawska przyroda: obszary i obiekty chronione, * Wojtatowicz Jerzy (red. nauk.) - Przyroda Warszawy, * Baum Tadeusz (red.) - Las Bielański w Warszawie. Rezerwat przyrody, * Juszko Sebastian - Flora i fauna Łazienek, * Angiel Joanna, Bukaciński Dariusz - Oblicza Wisły. Przewodnik warszawski dla tropicieli przyrody, * praca zbiorowa - Perły za progiem. Okolice Warszawy. Przewodnik przyrodniczy, * Kot Henryk (red.) - Przyroda województwa siedleckiego, * Biernacki Zdzisław (red.) - Środowisko przyrodnicze Warszwy [grubość: "cegła"), * Barszczewski Jerzy - Rezerwat przyrody "Stawy Raszyńskie" [jest już za granicą miasta], * cała litania książek, w tym przewodników, po parkach krajobrazowych (Bolimowski, Chojnowski, Mazowiecki), narodowym (Kampinoski), Puszczy Białej czy Kamienieckiej, Dolinie Liwca czy terenach nadbużańskich, wszelkich lasach i nieleśnych terenach, zwłaszcza Mazowsza (nie tylko!), Jerzy Herz, konkretnie lub w formie gawędy i nir tylko o przyrodzie. Pan Luniak to znany ornitolog warszawski specjalizujący się w ptakach miasta. Miałem przyjemność być na jego wykładzie w ramach prezentacji przyrodniczych LOP i chyba podczas obserwacji sokoła na wieżowcu byłego Daewoo przy ul. Towarowej to on był z lunetą. Pan Łaszek i Pani Sendzielska to kolejni wojewódzcy konserwatorzy przyrody w czasach: pierwszy komuny i krótko po jej upadku, (bardzo zasłużony dla przyrody Mazowsza), druga, po komunie, też zasłużona dla ochrony przyrody. Obie osoby dobrze znałem. Pana Bauma znał mój ojciec i opowiedział mi, jak to było z Wisłostradą i z Lasem Bielańskim, gdy pracował w Pracowni Regionalnej w ramach Rady Narodowej m. st. Warszawy, ale to już moja tajemnica. Pana Herza raz widziałem w Straży Ochrony Przyrody (bardzo pożyteczna i w 100% apolityczna w czasach komuny organizacja społeczna zlikwidowana przez AWS-owską prawicę). Rozmowy z wiceministrem Radziejowskim były konkretne, z argumentami, ale nieowocne, taki człowiek z niego, i tyle.
Oczywiście zamiast zadumy albo obok niej na cmentarzu, tym czy innym, możemy podziwiać kwiaty na nagrobkach, poszukać sikorek, dzięciołów, wron siwych, poczęstować orzeszkiem wiewiórkę, a przy wiaterku posłuchać mowy łopoczących liści, tam czy w parkach brodzić w listowiu, zbierać kasztany z dziećmi, rzadziej żołędzie. Z tych ostatnich można zrobić kawę. Wspomnę jeszcze tereny niedostępne: prywatne mieszkaniowe i miejsc pracy (grodzone i strzeżone), wodociągi na Lindleya i koło Bartyckiej, tereny Sejmu i siedzib Prezydenta RP oraz niektórych urzędów, wojskowe, choćby koło Łazienek, kościelne, zwłaszcza klasztorne (przy byłym PDT-cie na Woli jeże!), rezerwat przyrody Las Natoliński, który zwiedzałem, gdy byłem przez MIASTO, "wynajęty" do pilnowania zwiedzających dawno, dawno temu jako strażnik Straży Ochrony Przyrody (przez 2 dni, oczywiście pro publico bono), tereny zajezdni autobusowych czy tramwajowe i metra (tam byłem, przy rez. Las Kabacki, w postojowni). I oczywiście nie da się spamiętać wszystkich zielonych miejscach. Już teraz przypomniały mi się zielone, może w innych barwach, dachy niektórych nowowybudowanych budynków mieszkalnych tętniące fotosyntezą, doniczki na balkonach czy przed willami też, ale taka "przyroda" jest w pełni ujarzmiona i kontrolowana przez Homo sapiens. Niektórzy, mniej lub bardziej legalnie, anektują przed budynkiem wielorodzinnym, na parterze pewien obszar, grodzą go siatką i urządzają sobie na swoją modłę królestwo pulsujące życiem i feriią wszelakich barw w okresie letnim, namiastkę ogródka). Zaraz dojdziemy do kwiatów, sukulentów/kaktusów, paproci w mieszkaniu, pokoju, a nawet do kiełkownic kontrolowanych skrupulatnie pod kątem zasilania wodą, terrariów i akwariów z roślinami.
Nawet na torach tramwajowych kwiecie żółtych rozchodników tworzy dywany - dzikość kserotermicznej roślinności na ciągach kolejowych czy tramwajowych nie raz raduje oko. Mamy jeszcze użytki ekologiczne, obszar Natura 2000 nad samą Wisłą w związku dyrektywą ptasią, forty gdzieniegdzie porośnięte roślinami, zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, skarpy fos czy kanałów niestety koszone (a kaczuszki potrzebują tam, na Targówku, osłony przed wrogami i spokoju w ukryciu. Niestety pływają tam w wodzie licznie... gówna! MIASTO? Zamiast rozwiązać problem z gównami (powietrze nie za dobre dla nosa), każe w kółko kosić Ukraińcom zieleń kanałów), osuwiska rzeczne, roślinność wodną i podwodną (wyżerka dla kaczek, łysek czy łabędzi jak znalazł) czasem ładnie falującą, nawet obecną w tej betonozie (brrr) Parku Szymańskiego na Woli, gdzie ptaki wodne mimo to w tym roku wychowały młode. Jeszcze wspomnę glinianki (Wola, Włochy). Ciekawym miejscem są składowiska żużlu po nie działających już elektowniach na Kawęczynie, czy to oddalone na pd. od elektrowni Siekierki, które było niedawno rekultywowane przy Wiśle. A tam sukcesję roślin można obserwować i panoramę Warszawy w obu przypadkach, może nie tak dobrą jak na Kopcu Czerniakowskim, który podobał mi się przez swoją dzikość (trudno nazwać to coś rewitalizację kopca. To, co zrobiło to chore MIASTO, to istna betonoza, mniejsza powierzchnia dla roślin niż przedtem).
Jak ktoś chciał i potafił, tak jak ja, już dawno mógł odkryć zieloną Warszawę i jej pobliskie okolice na różne sposoby: parki, skwery, zieleń osiedlową, skarpę Wisły, pnącza na drzewach, tynkach, murach, czy bramach (Żoliborz, Mokotów), zieleń rodzącą się w rynnach, porosty na korze drzew czy przy ziemi, grzyby przy Muzeum Powstania Warszawskiego, rezerwaty i pomniki przyrody, głazy narzutowe przywleczone przez lodowiec ze Skandynawii lub Wysp Alandzkich, budowle czy pomniki w zielonych strefach, łęgi czy olsy nad Wisłą, i nie tylko tam są laski olsowe, ogrody działkowe kwietne i pachnące wiosną, wypielęgnowane jak każdy kawałek ziemi w Holandii (taka teraz na nieszczęście moda w Polszcze), gdzie chwasty są pod ochroną, a dziko żyjących bocianów niet (nie ma u Niderlandczyków!), ogród na dachu BUW-u, wszelakie miejsca, gdzie będziesz mógł bacznie obserwować ptaki, wiewiórki, lisa, łosie, dziki (obserwowałem, jak chrupały przysmaki w Porcie Praskim o zmierzchu - szczeżuje - muszle wypluły po rozbiciu), sarenkę (obserwowałem zimą na Saskiej Kępie 2 sztuki przy Moście Poniatowskiego z góry), zaskrońca (Las Bemowski), padalca (las koło Miedzeszyna), żaby, ropuchy i ich kijanki (choćby w lasku z bajorkiem niedaleko rezerwatu im. Króla Jana Sobieskiego), szczurze rodziny (Park Arkadia albo Kępa Potocka, bo tam jest woda), bażanty w roślinności przy torach nim oddano ponownie dworzec Warszawa Główna do użytku, zatem przy ul. Towarowej.
😂Były już wydane przewodniki Warszawa i okolice i pozawarszawskie, np. wschód, zachód. Chadzam tam, gdzie asfaltu, a nawet ścieżek nie ma i w Warszawie, i poza nią.
"Bo jesteś Żydem" - czyli jak zaczęła się moja żydowska droga. Jakiś czas temu zostałem poproszony do podzielenia się moją historią i historią mojej rodziny. Podczas spotkania mówiłem o życiu żydowskim w Polsce, moim i mojej rodziny (trzech pokoleń polskich Żydów (babci i dziadka przed wojną, podczas wojny i po wojnie; mojej mamy po wojnie do Marca 68 i po Marcu, i moim w latach 1988-2004 i mój związek z Polską i Judaizmem do dziś). Podczas rozmowy wspomniałem też o tym jak się czuje jako drugie pokolenie Marca 68, w jaki sposób Marzec 68 wpłynął na moje życie i na życie innych polskich Żydów. Jak to było dorastać jako Żyd w Częstochowie i jak się czułem ogólnie będąc Żydem? Dlaczego wyjechałem z Polski i czy to była słuszna decyzja? Każdy z nas ma inną historię. Oto moja historia. Zapraszam do posłuchania: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-O-pGVhTmIxo.htmlsi=n-4ELlVD715MhxV5 ____________________________________ Yaakov Wasilewicz W wieku 15 lat wyjechał z Polski do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął religijną edukację w chasydzkiej jesziwie, religijnej szkole dla chłopców, Bobov na Brooklynie. Po dwóch miesiącach wyjechał z Brooklynu i rozpoczął naukę w Talmudical Academy of Baltimore, którą ukończył z wyróżnieniem w 2008 roku. Od 2008 roku do 2017 roku uczeń wyższej Jesziwy Bais Midrasz Shor Yoshuv w Nowym Jorku. Ukończył również studia wyższe z zakresu Psychologii i Edukacji na Uniwersytecie Touro w Nowym Jorku. Studiował też w Belz School of Jewish Music słynnej nowojorskiej Yeshiva University kształcąc swój głos pod kierunkiem znanego na całym świecie kantora Josepha Malovanego, który od 1973 roku pełni funkcję kantora prestiżowej synagogi na Piątej Alei w Nowym Jorku. Kompozytor i piosenkarz religijnych pieśni żydowskich w języku hebrajskim i angielskim; tłumacz polsko-angielski oraz od czasu do czasu dziennikarz gazety Hamodia na Brooklynie, NY i The Jewish Home wydawanej na Long Island, Queens i Brooklynie. Wszelkie pytania lub komentarze proszę kierować na adres: Jakub.Wasilewicz@gmail.com
A mnie się wydaje, że thuje... wzięły się... z cmentarzy... Kilka dekad temu, sadzone przy grobach były monumentalne, wiecznie zielone, niezniszczalne... Pozdrawiam 🙂
20 lat temu skończyłem architekturę i urbanistykę, i jak widzę niewiele się zmieniło. Nadal przeładowanie materiału, wbijany do głowy elitaryzm a zarazem tematy na miesiąc rozciągnięte na semestr, brak praktycznego przygotowania w zderzeniu z machiną urzędniczą, czy brak rozmów po co wszystko, i dlaczego tak... Przy tym produkcja wyrobników do pracowni za pół darmo i wizja wąskiego grona, które spija śmietankę tego zawodu. W tle natomiast dźwięczy fakt, że nadal nie ma społecznej przestrzeni dla tego zawodu i dla Ludzi, którzy chcą godnie z tego żyć i się rozwijać. Żeby tylko nie narzekać, to... zachwalam Prowadzącego oraz owe poranki, jak też Panią Niewczas, co widać ma już swoje przemyślenia i w zanadrzu wiele talentów, które rozwija. Oby tak dalej!
Panie Radosławie, podobają mi się pana programy o architekturze. O katedrze w Gnieźnie puściłem uczniom na lekcji historii. Mam prośbę. Czy pomoże mi pan zrealizować taki film o bitwie pod Grunwaldem. W polskiej historiografii jest to najbardziej zakłamana bitwa. Swoje poglądy na jej temat przedstawiłem w periodyku naukowym , Kultura i Historia nr 31/2017 tytuł artykułu , Wpływ autora Kroniki Konfliktu na relację Jana Długosza o bitwie pod Grunwaldem. Periodyki naukowe czytają nieliczni, natomiast wiedzę z internetu czerpią miliony. Dlatego zależy mi aby moje poglądy dotarły do znacznie większej liczby odbiorców. Wspomniany numer Kultury i Historii dostępny jest w internecie. Mam nadzieję na interesującą współpracę. Z poważaniem Witold Mikołajczak (wit.mik@wp.pl)
przy ekspresówkach w całej Polsce nie ma ''miejsc '' dla lokalnej kuchni' rzemiosła oferty turystycznej itp' odcinka. w Hiszpanii skończyło to się biedą i wyludnieniem całych regionów''''''a taka szansa
da się? drogi ekspresowe ( muszą dać miejsce dla lokalnych małych biznesów'' dla regionalnej kuchni '' dla regionalnego rzemiosła'' kultury i sztuki itp .. dla podróżnych okazja by zapoznać się z bogactwem i różnorodnością Regionów i zajrzenia głębiej '' szansa na nowe kontakty kulturalne, gospodarcze itp. Międzynarodowe kołchozy będą wciskać towary międzynarodowych kołchozów- a to nie jest prawdziwa Polska........ w Hiszpanii takie zlekceważenie potrzeby zarobiania na życie przez lokalną społeczność skończyło się biedą i wyludnieniem. Nawet w tv mają o tym cykliczny program ''pusta Hiszpania''
Zaprojektujcie bezpieczne pit stopy dla otwarcia Polaków na siebie.Możliwe ?drogi ekspresowe ( muszą dać miejsce dla lokalnych małych biznesów'' dla regionalnej kuchni '' dla regionalnego rzemiosła'' kultury i sztuki itp .. dla podróżnych okazja by zapoznać się z bogactwem i różnorodnością Regionów i zajrzenia głębiej '' szansa na nowe kontakty kulturalne, gospodarcze itp. Międzynarodowe kołchozy będą wciskać towary międzynarodowych kołchozów- a to nie jest prawdziwa Polska........ w Hiszpanii takie zlekceważenie potrzeby zarobiania na życie przez lokalną społeczność skończyło się biedą i wyludnieniem. Nawet w tv mają o tym cykliczny program ''pusta Hiszpania''
Odnośnie do fragmentu o wąskim przygotowaniu architektów głównie pod pracę w pracowni: Czy to nie specyfika (wada?) polskich studiów politechnicznych w ogóle? Skończyłam inny kierunek realizowany na 3 różnych wydziałach, nie pracuję jako inżynier, za to pracuję w zespołach osób wywodzących się z uniwersytetów. Ich kompetencje w obszarze kreacji, komunikacji, współpracy, jak i pracy badawczej są na całkowicie innym poziomie.
😳 Mega ważne to piszesz, bo nigdy w ten sposób nikt z nas o tym nie pomyślał. Ale fakt może coś być na rzeczy! Teraz trzeba zastanowić się faktycznie czy to wada czy nie. Wydaje się że z punktu architektury to zdecydowanie problem, bo to jednak zawód wolny wymagający dużej samodzielności
Mam dużo podobnych spostrzeżeń! Mega, że zaprosiliście do dyskusji kogoś jeszcze na studiach, brakowało mi tej perspektywy w dyskusjach o architekturze ❤ Jestem na 3 roku I stopnia architektury na PWr i też jestem na roczniku "eksperymentalnym". Pojawiło się kilka przedmiotów teoretycznych - o teoretykach i architekturze współczesnej, ale też są jeszcze w fazie testowej. Na naszej uczelni wg mnie jest największy nacisk na programy do projektowania, mamy też porządną fizykę budowli (poruszającą podstawy prawa budowlanego). Jest parę wykładów-zapchajdziur. I też nam mówią, że jesteśmy pokoleniem zmian 🤪
Dzięki za ten komentarz! Tak czuliśmy, że uczelnie archi w PL trapią podobne problemy i potrzeby. Ciekawe czy to Twoje pokolenie jest tym pokoleniem zmian czy to po prostu taki czas, w którym tych zmian oczekujemy.
Dobrze poznac perspektywę z innej uczelni. Na Politechnice Krakowskiej jest sporo historii sztuki (4 lata) a przedmiot teoretyczny z architektury współczesnej trwa 2 lata. Wykłady z innych przedmiotów sporo nawiązują do współczesnych budowli, są takie gdzie się dyskutuje, pisze eseje - dlatego myśle, że mogę bardziej polecić tą uczelnię. To czego mi brakowało przez 5 lat to więcej informacji dotyczących procesów projektowych i urzędowych, aby bardziej przygotować nas do samodzielnej pracy. Odniosę się tez do zarywania nocek: zrobiłam to raz i następnymi razami poprostu odpuszczałam, przy takich ilościach projektów czasem któryś lepiej oddać po terminie niż niszczyć swoje zdrowie. Mam nadzieje ze uczelnie i prowadzący przestaną przemęczać studentów architektury, aby właśnie nie zabijać zapału i kreatywności. Pozdrawiam wszystkich przyszłych i obecnych kolegów i koleżanek po fachu 😘
Chwała Tobie, że tak stwierdziłaś w sprawie nocek <3 Natomiast wydaje mi się, że forma pisemna powoli zaczyna być zbędna (patrz: chatGPT) i nie jest wstanie sprawdzić umiejętności studentów i studentek. Mi osobiście brakuje innowacji w procesie nauczania.
@@ukaszharat9932 Może powinniśmy zastanowić się nad istotnością osadzenia etyki i rozumienia wartości w procesie ekspresji i kreacji jaką jest projektowanie architektury. Gdzie goni nas czasami zbyt duże ego artystyczne, gdzie chcemy się "pokazać", albo z drugiej strony gdzie wychodzi z nas komformizm w sprawie tak ważnej jak kreowanie przestrzeni. Co chcemy przekazać, dlaczego i jakie to ma mieć znaczenie, jaki wpływ. W kontekście holistycznym, globalnym. Ponadto proponuję w świetle dzisiejszego nagromadzenia samozwańczych artystów zredefiniować pojęcie sztuki per se i utożsamić to z odpowiedzialnością za wygląd tego świata również w kontekście wpływu na psychikę i emocjonalność człowieka. Czy dalej powinniśmy bazować na założeniu, odnoszącym się w pierwszej kolejności do wyrażenia swoich emocji i poruszeniu emocji drugiej strony, z czego często dzisiaj dumni są różnego typu twórcy? (Pomijam aspekt szacunku i znajomości rzemiosła, bo to nadal nie załatwia sprawy nadając piekne opakowanie różnego typu informacji). Czy może warto byłoby skłonić się w kierunku rozumienia sztuki (globalnie jako ludzie) pod kątem ZAWSZE podnoszenia ducha i etyki wewnętrznej odbierającego przekaz po drugiej stronie człowieka? Aby to co projektujemy nie degenerowało, a wznosiło? Proponuję zastanowić się nad przyszłym programem wdrażającym taką wiedzę w połączeniu z kształtowaniem takiej świadomości i rozumieniem zdrowego przenikania się świata wytworzonego z ożywioną i żywą przestrzenią.
Mam kilku starszych prowadzących, którzy twierdzą, że za bardzo poszliśmy w suche wizualizacje i bezduszność. I że przedmioty rysunkowe zaczęły zanikać (ku uciesze niektórych studentów). Moim zdaniem brakowało integracji przedmiotów rysunkowych z projektowymi na samym początku studiów. Np. odręcznych wizualizacji i kształtowania własnego stylu opowieści o projekcie
@@martakorczak67 oj totalnie się zgadzam! zwłaszcza, że wydaje mi się, że żyjemy w epoce postrealnych wizualizacji tj. że mamy świadomość, że te cudowne piękne obrazki nigdy nie będą prawdą i jak budynek stanie to będzie można się pociąć, bo nie jest tak piękny jak na wizkach (np. poprzez nierealne renderowe światło czy poziom detalu, który na wizualizacjach może być wielki, a przy masie budynki jednak się mocno gubi)
więcej praktyki, mniej teorii i fatalnie przeładowywanego systemu nauczania, podział na specjalizacje, większy nacisk na naukę współczesnego oprogramowania, przestać żyć wyłącznie ideami, dać młodym ludziom wybór 😊
Świetny wywiad. Dziękuję. Ważne tematy. Poproszę więcej 😊 Powiedzdzcie mi proszę co za księgi są na tym regale, czyżby coś w tematach które poruszacie?
O gustach się dyskutuje, bo gust się ma lub nie ma 😃 a co do miastomovie, to byliśmy i polecamy wszystkim, nie tylko tym, którzy żywo zainteresowani miastem 😊
Oj nie! Jeżeli tak jest to informujemy. Inwestycja wywołuje sporo kontrowersji w świeci architektury i nie tylko skąd rozmowa na ten temat. A że nie kłócimy się to chyba dobrze? Nie zawsze trzeba być antagosnitycznie nastawionym na siebie, żeby rozmawiać
