MƏXDUMQULU FƏRAQİ ATI GƏRƏK Ad qazanan qoç igidin Əvvəl bədəv atı gərək. Gələnə qarşı durmağa Yaxşı məhəbbəti gərək. Mərd gərək cəfa çəkməyə, At gərək zireh sökməyə, Süfrə yayıb, nan tökməyə Könlünün hümməti gərək. Əl götürün xam xəyaldan, Sizə fayda yoxdur maldan, Ruzigar keçsə halaldan, Ariflər söhbəti gərək. Yürüsə qulluq qılmağa, Peyğəmbər yolun bilməyə, Dərvişlər könlün almağa Əlində dövləti gərək. Məxdumqulu, bir gədaydır, Bizi saxlayan xudaydır, Əgər miskin, əgər baydır - Gələnə xidməti gərək.
MƏXDUMQULU FƏRAQİ XƏBƏR, EY DOST Bir səhər düşmüş idi yadıma diyar, ey dost, Can guşuna yetişdi binagəh xəbər, ey dost. Tən mülkünün içində can durdu pərvaz edib, Şövq ilə edə nəgah özünü nisar, ey dost. Səbrim səfinəsini sındırdı şövqün seli, Dəryayi-ümman saldı mataği-qərar, ey dost. Yar vəsli-cəmalından hər dü cahan ki kamyab, Bəxtim müştərisinə qura var bazar, ey dost. Əhli aləm qərq olmuş xərman-xərman gül içrə, On il gəzsəm, uğramaz, alnımdan bahar, ey dost. Xoş baxmış cahan içrə, xoşlanmış aləm ondan, Aləmdə adam içrə mənadır qəhər, ey dost. Fəraqi, göz yerindən ağlayıb qan rəvan oldu, Yerinə salar onu gər dəysə qubar, ey dost.
EHSAN HANSI, BİLİNMƏZ Dərdim çoxdur diyarımdan, dövrümdən, Xeyir hansı, ehsan hansı, bilinməz. Zalımların cəfasından, cəbrindən İslam hansı, iman hansı, bilinməz. Söhbətlərdə haq kəlamı söylənməz, Məclislərdə bir nəsihət eylənməz, Halal hansı, haram hansı, söylənməz, Xeyir hansı, ziyan hansı, bilinməz. Xəlaiqdə görənək yox, görüm yox, Baylarında səxavət yox, verim yox, Əyallarda həya, qızda şərim yox, Ədəb hansı, ərkan hansı, bilinməz. Başqasının mal-mülkünü aldırar, Təəssüblə qəlbinə kin doldurar, Bir-birini nahaq yerə öldürər, İnsaf hansı, aman hansı, bilinməz. Məxdumqulu, can mehmandır, gövdə leş, Yaxşıya dost çoxdur, pisə - yox qardaş, Bu əyyamda baş ayaqdır, ayaq - baş, Yaxşı hansı, yaman hansı bilinməz.
BİLİNMƏZ Yomut, göylən təəssüblə özündən, Çəkdi qoşun, önü-ardı bilinməz. Sığmaz, çıxdı Dəşti-Dəhan düzündən, Gedən yolu, qonan yurdu bilinməz. Qarğa gəlsə, tuğu ilə təpişər, Heybətindən dağlar-daşlar qapışar, Ölü durub dirilərdən yapışar, Arslanı, tülküsü, qurdu bilinməz. Üç min nizəçisi vardır nökərdən, Dörd min fildarı var qala yıxardan, Təkə, salır yürüş etsə yuxardan, Düşmənin namərdi, mərdi bilinməz. Əhli-sünnə namus edib gələrlər, Qala yıxıb bağın bərbad qılarlar, Dev çəkib İsfahan şəhrin alarlar, Bu kəndlərin üçü-dördü bilinməz. Məxdumqulu, Əlinindir bu meydan, Nə iş tutar, görün, bu Ömər, Osman, At dəmindən doldu zəmin - asiman, Xorasanın xaki-gərdi bilinməz.
