Ik heb jaren op een gewicht van 35 kilo geleefd en daarna 37 kilo en was toen 47 jaar en het honger en verzadigingsmechanisme was in de war. Op je vijftigste zit je nog op een gewicht van 40 kilo Op den duur heb je vanzelf geen honger meer. Als je weinig eet raak je daar aan gewend. Je zit al snel vol, Verder heb ik ook orgaanschade opgelopen nl een mitraalklepinsufficientie. Had ook acrocyanose en dat is blauwe verkleuring van handen en zat lange tijd op spaarstand en dan heb je het vaak koud. Ze zeggen dat een te laag gewicht de denkprocessen beinvloedt. Met een BMI van 12 zit je in de gevaren zone en met een BMI van 15 of lager wordt men wilsonbekwaam geacht. Bij een te laag bloedsuikergehalte kan men in een hypo komen en een te laag bloedsuikergehalte beinvloedt je humeur denkprocessen en concentratie . Denk dat het zenuwstelsel tot rust moet komen en verder is het nooit tot een hervoedingssyndroom gekomen wat bij ondervoeding kan voorkomen.
