🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷 ΔΕ ΤΑ ΖΗΛΕΥΓΩ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΑ ΜΕΡΑΚΛΙΚΙΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟ ΠΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΝΟ {ΚΤ}❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣ 🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷🌷🌺🌷
Θυμάσαι που σου το λεγα να μην αγαπηθούμε;...γιατί είμαστε άτυχοι κι δυο...και δε θα αναπαυθούμε...! ..... Ποιος έγραψε αυτή τη μαντινάδα?? Από τα καλύτερα συρτα! Απλά τέλειο! Γειά σου Πολιό!❤❤❤❤
Erotokritos - Aretousa's lament Fate do your worst, do what you wish of me; 1023 (Canto V) With nothing left, why should I seek to flee! 1024 You were my all in all, asleep, awake; (995 not included) Home, honours, all, I ceded for your sake; 996 (Canto V) You took the place of mother and of sire; 997 Rotokritos, you were my sole desire! 998 I sleep on straw, of sackcloth is my dress, (999 not included) Yet I reck not the torments that oppress; 1000 (Canto V) For you I languish in this prison cell, 1001 And here for five long years I dwelt and dwell 1002 Rotokritos, you died far, far away; 1035 (Canto V) What in this world is left for me today? 1036 Had I but been with you in that dread glade, 1037 (Canto V) And you had called on me to give you aid, 1038 Would that I had been with you on that day, 1045 That, hand in hand, we could have gone Death’s way; 1046 And, though on earth we two were never wed, 1047 In Hades we would find our marriage-bed. 1048 The above translation from the Renaissance Cretan dialect into English of the heroic verse romance “Erotokritos” is made by the late Theodore Ph. Stephanides (1896 - 1983). Please see the Wikipedia respective pages for information on both Erotokritos and Stephanides en.wikipedia.org/wiki/Erotokritos (Information on Erotokritos) en.wikipedia.org/wiki/Theodore_Stephanides (Information on Theodore Stephanides) I am also quoting the “Translator’s note” written by Stephanides: “The taking of Constantinople by the Turks in 1453, put an end to the literature of mainland Greece until the War of Liberation of 1821 - 1829. The arts were still kept alive, however, in Rhodes and Cyprus, then under Frankish dominion, and especially in Crete under the rule of the Venetians. Literature in Crete, until it too was quenched by the Turks in 1669, flourished and produced works of considerable merit, such as the Erophili (c. 1600) of Georgios Chortatzis; The Sacrifice of Abraham (c. 1635) attributed to Vitzentzos Kornaros; and the Erotocritos (c. 1640) by Vitzentzos Kornaros. The Erotocritos, which some have called «the national poem of Crete», is still a great favourite among the people, not only in Crete but also in the rest of Greece. Village taverns, and at least two in Athens, often bear that name. This poem, a love epic, describes the adventures of the hero, Erotocritos, whose father Pezostratos is one of the advisers of Heracles, the Athenian King. The period is an imaginary one in the far past. Erotocritos and Aretousa, the daughter of King Heracles and Queen Artemis, fall in love and wish to marry. This union between a commoner and a princess - an unheard of thing for the time when the poem was written - meets with many obstacles and misfortunes until the final happy ending. The Erotocritos seems to have been inspired by a French 15th Century romance, Paris et Vienne, written by Pierre de la Cypede. Kornaros probably read this romance in an Italian translation, but his work is by no means a copy, and it is generally considered to surpass its French model. Who actually was Kornaros? Here the authorities do not seem to have arrived at a definite conclusion. There were at least two Kornaros families of some eminence in Crete during the 16th and 17th Centuries, and the Christian name Vitzentzos (Vincent) was that of several of its members. It is not certain when and where the actual author of the Erotocritos was born and died. The most probable date for the poem is about 1640 A.D., and Vitzentzos seems to have been born in Steia or Siteia (the ancient Eteia), a small town on the N.E. coast of Crete. In the last six lines of the Erotocritos, Kornaros actually states that he was born in Steia and married in Kastro, the modern Heraklion. But some authorities claim that these lines were added by some other person at a later date. The Erotocritos was slow to receive general recognition, and it was not until 1713 that the first edition was printed in Venice by the Bortoli Press. The earliest known manuscript, of about 1710, is in the British Library (Harleian Collection; No. 5644). It is a long poem, consisting of 10,012 lines in rhymed couplets. The metre throughout is the 15 - syllabic «politic» verse; thus named because it was first used in Constantinople, always known as Polis by the Greeks, during the Middle - Ages. This metre, to give an English example, is that of the old song The Girl I Left Behind Me: I'm lonesome since I cross' d the hills, and' oer moor that's sedgy, Such heavy thoughts my mind doth fill since parting from my Betsy. In the Greek language it is perfectly suitable, even for long poems, and it is the favourite one for folk-songs and ballads. In English, on the other hand, this metre soon becomes tiresome and monotonous. Also, since most Greek words are longer than their English equivalents, a considerable amount of «padding» is needed to express the same meaning. For these reasons, I have used in my verse translation the 10-syllabic metre, which is the usual one for most English long poems and epics. I have tried however, to reproduce as much as possible the style and atmosphere of the original; it is for the reader to decide whether I have succeeded or not in my attempt. “ The Erotokritos music is composed by Ross Daly. The singer is Eugenia Damavoliti - Toli Finally I am adding an instrumental version of the Erotokritos basic Cretan melody, composed by Ross Daly ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-PG50C48RNhM.html Translation source: en.wikipedia.org/wiki/Theodore_Stephanides
Ερωτόκριτος - O θρήνος της Αρετούσας Μοίρα, δε σε φοβούμαι πλιό κι ό,τι κι α’ θέλεις κάμε, 1019 (Ενότητα Ε) κι αν με γυρεύγεις να με βρεις, λέγω σου, πως επά “μαι. 1020 Αρνήθηκα τα πλούτη μου, τον Κύρην και τη Μάνα, 991 (Ενότητα Ε) ποτέ δεν εβαρέθηκα τα Πάθη που μου κάνα’. 992 Θυμώντας σου, Ρωτόκριτε, πως μου ‘σαι νοικοκύρης, 993 εγίνουσουν και Μάνα μου, εγίνουσουν και Κύρης. 994 Για σέναν ενεστέναζα, για σέναν είχα πόνους, 999 (Ενότητα Ε) για σένα βασανίζομαι σήμερο πέντε χρόνους. 1000 Ρωτόκριτε, εξεψύχησες κι επόθανες στα ξένα, 1031 (Ενότητα Ε) ίντ” άλλο πλιο μου “πόμεινεν, ωσάν εχάσα εσένα; 1032 Κι ας ήθελα βρεθεί κι εγώ στον τόπον του πολέμου, 1033 να μου φωνιάξεις: “Αρετή, έλα και βουήθησέ μου!”, 1034 Κι ας ήθελά ‘σταιν η φτωχή εις τα προσκέφαλά σου, 1041 (Ενότητα Ε) να σ’ ακλουθώ πρωτύτερα στ' απομισέματά σου. 1042 Για να σου κάμω συντροφιά, να πηαίομεν ομάδι, 1043 τό δεν εκάμαν τα κορμιά, να κάμου’ οι ψες στον Άδη. 1044 Τα παραπάνω αποσπάσματα από τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου (1553 Σητεία - 1613 ή 1614 Χάνδακας-Ηράκλειο) τραγουδισμένα από την σπουδαία Ευγενία Τόλη-Δαμαβολίτη και μελοποιημένα από τον, ακόμη πιο σπουδαίο, Ross Daly, δεν τα παρουσιάζω μόνο και μόνο γιατί μας δίνεται έτσι η ευκαιρία μιας σημαντικής μουσικής ακρόασης ταυτόχρονα με την ανάγνωση κάποιων στίχων αυτού του σημαντικότατου και (σχεδόν) μοναδικού μνημείου Αναγεννησιακής ελληνικής ποιητικής τέχνης, το οποίο, ως γνωστόν, είναι γραμμένο σε ιδιωματικό λόγο της περιοχής της Σητείας της Κρήτης. Όλοι, λίγο πολύ, οι "μετέχοντες της (όποιας!) ελληνικής παιδεύσεως" γνωρίζουμε γι αυτό το ποίημα-ερωτικό ρομάντζο (και όχι έπος όπως συνήθως αποκαλείται)-ποταμό και έχουμε κατά καιρούς ακούσει διάφορες μελοποιημένες εκδοχές διαφόρων τμημάτων του και γι αυτό δεν θα κάνω παραπομπές σε σελίδες του διαδικτύου που αναφέρονται στον συγγραφέα και το πόνημά του. Τούτο είναι απαραίτητο να γίνει μόνο στις διπλανές στήλες της Αγγλικής μετάφρασης έτσι ώστε να ενημερωθούν οι ξενόγλωσσοι, τυχόν, αναγνώστες περί του Ερωτόκριτου και του συγγραφέα του. Ο λόγος, για τον οποίο παρουσιάζω το παρόν, είναι για να γίνει γνωστή η σημαντική (και μόνη έμμετρη) μετάφρασή του, στα Αγγλικά, από τον Θεόδωρο Στεφανίδη (1896 - 1983) για τον οποίο κάνω την απαραίτητη διαδικτυακή αναφορά-παραπομπή : el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF...). Ο Έλληνας αυτός, αλλά και Άγγλος ταυτόχρονα, γεννημένος στην υπό Αγγλική κατοχή Ινδία, γιατρός, φυσιοδίφης, λόγιος, ποιητής και λογοτέχνης, φίλος της οικογένειας Durrell (και μάλιστα μέντορας του μικρού Gerald) καθώς και φίλος του Κατσίμπαλη, είχε κάνει τη μετάφραση του Ερωτόκριτου, η οποία εξεδόθη μετά το θάνατό του. Δυστυχώς αυτή η έκδοση του ’84 από τον Παπαζήση είναι εξαντλημένη (για όποιον μπορεί να ενδιαφέρεται). Όντας κάτοχος ενός αντιτύπου της έκδοσης, ερανίστηκα - αντέγραψα τους μεταφρασμένους από τον Στεφανίδη στίχους, εντοπίζοντας και αναφέροντας δίπλα την ενότητα του ποιήματος στην οποία ανήκουν με την αρίθμηση των στίχων στο πρωτότυπο του Ερωτόκριτου καθώς και την αρίθμηση στη μετάφραση του Στεφανίδη. Ως γνωστόν ο Ερωτόκριτος είναι ποίημα-ποταμός με πέντε ενότητες, οι οποίες έχουν ως εξής : Α (στίχοι 1-2194), Β (στίχοι 1-2456), Γ (στίχοι 1-1756), Δ (στίχοι 1-2020) και τέλος Ε (στίχοι 1-1530) συν 12 τελευταίοι στίχοι στους οποίους ο ποιητής αυτοπαρουσιάζεται. Μάλιστα οι 2 ακροτελεύτιοι στίχοι δεν είναι παρά ένα proofreading request (!!!!) του ποιητή : «Oι στίχοι θέλουν διόρθωσιν, και σάσμα όσο μπορούσι, γι' αυτούς που τους διαβάζουσι, καλά να τους γρικούσι.» (προς γνώση και συμμόρφωση ΌΛΩΝ ΗΜΏΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΏΝ!!). Η αρίθμηση των στίχων στη μετάφραση του Στεφανίδη δεν έχει αντιστοιχία με το πρωτότυπο, πρώτον λόγω των διαφορών στη μετάφραση-διατύπωση και δεύτερον γιατί το πρωτότυπο, σε δεκαπεντασύλλαβα ομοιοκατάληκτα δίστιχα, αποδίδεται από τον Στεφανίδη σε δεκασύλλαβα ομοιοκατάληκτα δίστιχα, μέτρο το οποίο είναι σύνηθες και κατάλληλο για ποιητικά στιχουργήματα στα Αγγλικά. Μετά από αυτά γίνεται αντιληπτό ότι το έργο εντοπισμού των στίχων στις διάφορες ενότητες καθώς και η αντιστοιχία τους στην Αγγλική μετάφραση ήταν λίγο «μανίκι», όπως λέμε. Πάντως, πιστεύοντας ότι άξιζε τον κόπο, το έκανα καθώς σκοπεύω να συνεχίσω να το κάνω και με επόμενες μελοποιήσεις του Ερωτόκριτου από τους Χριστόδουλο Χάλαρη (αιωνία η μνήμη στον αείμνηστο φίλο των νεανικών χρόνων) και Νίκο Μαμαγκάκη (επίσης αείμνηστο). Τέλος παραθέτω και ένα οργανικό κομμάτι-σύνθεση του Daly Ross, το οποίο είναι πλησιέστερο στη συνήθη και περισσότερο γνωστή μελωδία που ταυτίζεται με τους σκοπούς που επικρατούν στην Κρητική μουσική και αφορούν την παράδοση του Ερωτόκριτου ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-PG50C48RNhM.html Εύχομαι καλήν ακρόαση.
Δυοίν θάτερον, έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Δηλαδή, από τα δύο το ένα, και τρίτο δεν υπάρχει. Ένας είναι ο Χρήστος ο Στιβακτάκης. Ένας!!! Υ.Γ Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια των Στιβακτάκηδων για την απώλεια του θαρρετού άντρα, του Γιώργη Στιβακτάκη.
