A very beautiful and sad song. No man, especially handsome, kind and talented like him, deserves to live in someone else's shadow. Every time this song upsets me. Rest in the world of Pantelis!
How could his soul endure all these sad songs? I can't. I cry every time. He could make a lot of happy songs. But is it so, if you have not seen joy, how can you recreate it? He was a man with a white soul. Sensitive and beautiful. He conveyed his emotions to us. Rest in peace, angel!
Αυτός για τον οποίο δημιούργησε αυτό το τρυφερό τραγούδι δεν το άξιζε καν, δεν μπορεί να πατήσει στο μικρό του δάχτυλο. The one for which he created this tender song did not even deserve it, it cannot step on his little toe.
Τι κριμα, να λειπουν απο τον κοσμο μας ανθρωποι σαν τον Παντελη...αλλα, ευτυχως, δεν χαθηκαν, ο Θεος τους εκανε αθανατους, να ζουν για παντα και να κατακλυσουν μια μερα ολη τη γη...
_Από πού ν'αρχίσω; Νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ_ Μ'αυτόν τον στίχο σ'εκτίμησα ρε Παντέλο, γιατί είδα ένα παλικάρι στερεοτυπικά "αντρούκλα" να μη διστάζει να γράψει και να τραγουδήσει από την οπτική μιας γυναίκας. Ελαφρύ το χώμα ρε μάγκα
