Թոշակի անցնելուց հետո՝ նոր ուղղություն, նոր լեզու և բարձունքներ: Տիկին Լուիզա Օհանյանը հասկացել է, որ իսկական ժամանակն է նոր ուղղություն ընտրել և նոր գործ սկսել, իմացել է պարսկերեն լեզվի դասընթացների մասին ու դիմել դեսպանատուն՝ սովորելու:
«Ամուսինս ասաց՝ այ կին, դու հո չես գժվել, այս տարիքում դու ուզում ես նոր լեզու սովորե՞լ: Իսկ ես որոշեցի ու դիմեցի»,- հիշում է տիկին Լուիզան:
Դեսպանատանը բացատրել են, որ պարսկերենը հեշտ լեզու չէ, 40-ից հետո էլ մարդու ուղեղը նույն հեշտությամբ չի ընկալում, բայց տիկին Լուիզան համառել է և վստահ իր ուժերի վրա պարոն դեսպանին հրավիրել է անձամբ ներկա լինել իր ավարտական քննությանը:
«Երբ ես տվեցի քննությունս նա կանգնեց ոտքի և ասաց՝ Լուիզա խանում, գերազանց է»,- հիշում է զրուցակիցս ու ավելացնում, որ այդ ժամանակ 70 տարեկան էր, բայց չի բավարարվել գրական պարսկերենով, Հայաստած այցելած իրանցիների հետ է շփվել, նրանցից սովորել է նաև խոսակցական լեզուն և խնդրել ուղղել իր սխալները: Պարսկերենի իմացությունը թույլ է տվել որպես գիդ ու թարգմանիչ աշխատել և բավականին շատ գումար վաստակել:
Տիկին Լուիզան պատմում է, որ կյանքում շատ դժվարություններ է տեսել, բայց չի կոտրվել, փորձել ու կարողացել է դիմակայել բոլոր դժվարություններին: Հայ կանանց խորհուրդ է տալիս մի քիչ էլ իրենց համար ապրել և հասկանալ, որ իրենց մեծացրած տղայի համար առաջին տեղում պետք է ընտրած կինը լինի, այլ ոչ թե մայրը:
«Մարդը երբեք չպիտի հուսահատվի, ընկճվի, որովհետև դժբախտությունները, դժվարությունները մարդու համար են, բայց երբ մարդը ոգով ընկճվում է, դա արդեն լավ չէ: Եթե մեր զոհված տղաների մայրերն ուժ են գտնում ապրելու և արարելու, ուրեմն բոլորն էլ կարող են»,- ասում է նա՝ խորհուրդ տալով 60-ից հետո նոր թափ հավաքել, պրպտել ու գտնել մի զբաղմունք, որ հոգեհարազատ է:
«Ես ծերության փուլում եմ ապրում, բայց ինձ ծեր չեմ համարում, միայն ոտքերս են մի փոքր խնդիր հարուցում, երբեք չկարծեք, թե ես ինձ զգում եմ 83 տարեկան, ես երբեմն ինձ քսան եմ զգում, բայց ցավալի է, որ հայելին դա ցույց չի տալիս»,- անկեղծանում է տիկին Լուիզան:
11 сен 2024
