Düşünün bir kitap okuyorsunuz ve beyninizde o gün dinlediğiniz bir müzik çalıyor ve bu müzigi durduramıyorsunuz ve katiyen o kitaba odaklanamıyorsunuz.
adhd benim için çok kötü bir şey. sevdiğim bir aktiviteyi bile yapmakta bile zorlanabiliyorum. kitap okumayı severim ama aklımda çalan müziklerden, repliklerden, düşüncelerden, anılardan dolayı asla kitaba odaklanamam. dönüp baktığımda 5 sayfa okumuş ancak 1 sayfayı anca anlamış oluyor ve en son nereyi anlayarak okudum acaba diyip geri dönüyorum.. ayrıca bu kişinin kendine olan özsaygısını bitiriyor. sürekli acaba ben mi sorunluyum yoksa ben mi tembelim fazla mı sorumsuzum çok mu şımarığım, patavatsızım gibi düşünceler kişiyi öldürüyor. hem ADHD hem de OKB ve anksiyete ile mücadele eden bir kız öğrenci olarak yazıyorum. lütfen çocuksu davranışlarımızı bastırıp bizi aşağlamayın sonra tek başa çıkmaya çalıştığımız adhd olmuyor maalesef.. özellikle akranlarım lütfen zorbalıktan vazgeçin. güzel umutları, yaşamları, sevgileri, ruhları yok ediyorsunuz. ,
Bir öğretmen olarak çok iyi anlıyorum. Ama asla bunu kendine mal etme, kendini suçlama. Bazı insanlar dezavantajlarla doğuyor. Bu sadece engel olarak değil bazen doğduğu aile, bazen de çevre. Ancak onların da senin de kimseden farkı yok. Zorluklar var sadece. Bunları aşmak için tabiki akranlarına da ben gibi öğretmenlere de çok şey düşüyor çok haklısın. Ama bilmeni isteriz ki seni çok iyi anlıyoruz ve yanındayız 🤗 Asla vazgeçme 😊
@@sproutstürkiyebazı öğretmenler akran zorbalığı yapıldığını bilmelerine rağmen zorbalık edilen öğrencinin zorbalığa maruz kalmasına göz yumuyor. Ben bu aşamalardan geçen dikkat eksikliği olan biri olarak keşke öğretmenleri bu konuda sık sık uyarıp toplantı yapılsa
Bende anksiyete yok ancak okb var adhd için uzun yıllar önce ilaç verildiğin de 1-2 ay kullandığımı hatırladım eğitim hayatım resemen rezaletti hala aslında düzeltmeye çalışıyorum ama adhd ile ilgili o kadar makale ve içerik tükettim ki sorunun bir nevi çözümünü uyguladığımı fark ettim bu kadar canımın yandığı bir soruna karşı başlar da konu ile ilgili bir videoyu bile izlemekten aciz iken şuan dürtüselliğimi çok iyi kontrol edebiliyorum ilaç kullanmaya başladım çünkü derslerimin düzelmesi için biraz dopamine ihtiyacım var hayatımdaki çoğu şeyi neredeyse sınırlandırdım 5-6 yılı aşkın süredir sosyal medya kullanmyorum ve enerjimi atmak için sürekli farklı hobilere göz atıyorum aynı zaman da ara ara yaptığım (ATT) attention traninig technique ile uğraşıyorum daha yazılacak çokca şey var aslında belki bunları biliyor belki dafa fazla daha farklı şeyler biliyor ve uyguluyorsun bu bir rahatsızlık değil bir yetenek gibi geliyor bana bunu için çaba gösterdiğin zaman gerçekten iyileşmeye başlıyorsu
Hatırlıyorum orta okulda türkçe öğretmeni bize deneme yazdırırdı.Bir gün benim yazımı sınıfın karşısında bana okuttururken yavaş okuduğum için başka bir öğrenciye okuttu. Tabi ben o zaman "d" harfi ile "b" harfini karıştırdığım için kız okuyamadı. Öğretmen sınıfın ortasında beni azarladı :" Bu yaşına kadar geldin hala yazı yazamıyor musun!..."Öğretmenler çoçuk psikolojisi için eğtim alıyor diye biliyorum. Lisedeki öğretmenim daha ilk dersten ayağımı sallamamdan ve sürekli başka eşyalarla oynamamdan dolayı direk :" Sen adhdli misin ? " diye sordu. Öğretmen var öğretmen var . Gerçekten çok etkiliyor.
Oğlum dehb hıperaktıf ağırlıklı ılerlıyor fakat algısı falan cok acık bır cocuk pratık zeka cıvıl cıvıl ben cok sevıyorum kıpır kıpır oluşunu tabı bız doktora gıdıyoruz spora gıdıyoruz bırde dısıplınle ılerlıyoruz faydasını görüyoruz cok sosyal bır cocuk gırısken calıskan 1.sınıfa başladığımızda öğretmen hıperaktıf oldugunu farkedınce ıstemedı sınıfta baya bır zorbalık yaptı bana velı olarak fakat sonda kestı sesını anlama problemı olmadıgını gorunce
Çok güzel bir paylaşım olmuş başarılar dilerim bende dehbli bir bireyim aklımda bin ton şeyler geçiyor bir türlü ana odaklanamıyorum bu durum benim çok sinirimi bozuyor ama yapıcak birsey yok gibi ...
