oğlum kızdırmayın hocayı. hoca geçenlerde de "allah aşkına beni böyle dinlemeyin, lütfen bir şeyler söyleyin, bakmayın öyle yüzüme" demişti. ben bir iktisatçıyım, marksistim ama hocanın dinlemediğim sohbeti yoktur. ideolojik olarak kendisi, çok feyz aldığım kıvılcımlı'nın, hançerlioğlu'nun, tokatlı'nın tam tersidir ama müthiş bir değerdir. büyük alimdir. şimdiki modernist ilahiyatçılar gibi ne yardan ne serder vazgeçmeyen tiplerden değildir. islam felsefesine çok hakimdir. dinlemesi büyük keyiftir. bir materyalist olarak kendisinden çok şey öğreniyorum. youtube'taki her bildirim işaretinde acaba hocanın videosu mu geldi diye heyecanlanıyorum. aldığım notlar sayısızdır. sormak istediğim sorular sınırsızdır. şuan islamcı düşünürlerin, hatta türkiye'nin üç-beş düşünen filozofundan biridir kendisi. çağımızın islam filozofudur. hele geçenlerde bir zımbırtı, "şuan türkiye'de metafizik felsefe yapan ve düşünen tek düşünür benim. o yüzden gerçek anlamda türkiye'nin tek filozofuyum" demesi ve milletten alkış alması inanılır gibi değildir. aynı zamanda türker hoca (çitil hocada buna dahil) teşhirci değildir. piyasa derdinde de değildir. oldukça mütevazidir. sadece bilim, bilgi ve insanlara bunu anlatma derdindedir. şuan piyasada yarı değil, tümden cahillerin at koşturduğu bir yerde, onların saatlerce konuşulduğu bir yerde, yüzlerce entrynin girildiği bir yerde, hocaya dair daha fazla bilgi, analiz, makale, yorum, tartışma bulmak isterim. neden biz bu kadar basiretsiz bir toplumuz ? neden bizler bu bilgi çağında dahi, kimin değerli olup, olmadığını anlayacak kertede değiliz ? bunlar benim vehmim değil arkadaşlar, sömürün hocayı (ilmi bakımdan) sömürebileceğiniz kadar. eğer ilim ve bilim gibi bir derdiniz varsa, ondan daha iyisini pek bulamazsınız.
Menon paradoksunun çözümü şudur: (Beled 8) "Ona iki göz vermedik mi"; (Nahl 16/78) "Allah sizi analarınızın karnından çıkardığında hiç bir şey bilmiyordunuz. Ama size dinleme ve ileri görüşlü olma (basiret) özelliği ile gönüller vermişti. Belki görevlerinizi yerine getirirsiniz." Demekki beş duyu organına ve ilave olarak ifade yeteneğiyle de donatılan insan bu organlarına yani sensörlerine gelen sinyalleri beyninde değerlendirerek öğrenir. Böylece yeni şeyler bulabilir. Bunları kalemle yazar ve bilgisini sonrakilerine aktarır. Çünkü O Allah bize kalemle yazmayı öğretti. Eğer hiç bir girdimiz yani duyu organımız olmasaydı hiç bir bilgiyi algılayamayacağımız için öğrenme de gerçekleşemezdi. Ama öyle olmadı.
Hocam çok güzel anlatıyorsunuz elinize emeğinize sağlık. Fakat bir sorum olacaktı. Tasavvur ve tasdik ilmini hep somut lafızlar üzerinden yaptınız. Peki, örneğin “düşünce” lafsızın tasavvuru ve tasdiki nasıl olur ?
