Garip bir şekilde ana sayfama düştün ve bu yapay çöplükteki doğal davranışın videoyu izlememe yetti. Anlattıklarına sadece senin tarafından bakarsak oldukça iyi niyetlisin. Özsaygına yeterince güveniyorsan gidenin arkasından tekrar oturup düşünmemek en sağlıklısı. İnsanlar bir şekilde hayatına dahil olabiliyor ve gitmeye karar verdiklerinde yapacağın hiçbir fedakarlık onları durduramıyor. Bu nedenle kişinin görevi sadece kendi yolunda ilerlemek. Bu samimiyetini kaybetmemen dileğiyle başarılar diliyorum :)
Artık dertlenmek istesem de dertlenemiyorum. 20 yaşındayım inanılmaz b**tan bir hayat yaşadım ve ailem dahil herkesten kazık yedim. Geçen ay bir risk alıp tek başıma hiç bilmediğim bir şehirde, hiçbir tanıdığım olmaksızın bir ev tuttum. Çok daha huzurluyum, çok daha mutluyum. Hiç arkadaşım yok, ailem yok, bir kız arkadaşım yok ama kedimle ben mutluyum. Ağır antidepresanları bıraktım çok canım sıkılırsa 3-4 bira alıp evimde denizi izleyerek içip kafamı resetliyorum. Hayatım boyunca hep birileri için yaşadım, işe giderken kendime bir simit bile almadım ama kazandığım her kuruşu onların mutluluğuna harcadım. Şimdi dönüp baktığımda hiçbir şeye değmediğini anlıyorum. Boş zamanlarımda içimi boşaltmak için kendimce rap denilebilecek parçalar ve şiirler yazıyorum. Kimseyle paylaşmıyorum ama sadece içimi boşaltıyorum. Kısacası arkadaşlar kimse için kendinizi üzmeyin, giden gitsin kalanları da hayatınızın merkezine koymayın. Her insan şanslı değil zengin bir aileden veya anlayışlı bir aileden doğmuyor, şanslı doğanlara bakıp kendinizi kötü hissetmeyin. Açıkcası benim bu aydınlanma sürecine ulaşmam biraz zor oldu, henüz her şey bitmese de.. Tüm benliğimi önüne serdiğim annem eline 3 kuruş para geçince evden kovdu, babam üstüme şirket açıp dolandırdı 2-3 milyon borca soktu, abilerimden biri beni tüm mücadelemde yalnız bıraktı ve herşeye göz yumdu ve diğer abimle de ikimiz de hastanelik olana kadar kavga ettik ve sonrasında tüm şartellerim koptu (kendisi 38 yaşında 38 sabıkası var, eşiyle boşanıp bizim eve geldi ve u*y*şturucu bağımlısı hatta u*y*şturucu parasını bile ben ödüyordum sırf sorun çıkarmasın diye). Sonuç olarak "Öyle olmasını istemezdim lakin bir kez daha açtım atlasımı. Sonra başka bir şehir, veda ve başka bir liman, başka şarkılar da çalsa üfle başka bir duman." Umudunuzu yitirmeyin en azından 1 kolunuz ve 1 bacağınız bile tutsa her zaman bir çıkış yolu var 2. ye gerek bile yok!
1 takma diyenler ikicisi de sakin ol diyenler onlar bu dünyanın empati yapamayanları lan sakin olsam zaten sakin olurum bir de ağlamak benim için çok zor keşke daha rahat ağlayabilsem en son bir yıl önce ağladım belki erkek olduğıum içindir bilmiyorum cinsiyetçilik yapmak istemedim bu arada sadece erkek olarak yetiştirilmek ve duygularımı sürekli saklamaktan yoruldum nasıl duygularımı belli ederim onu da bilmiyorum öyle işte umarım hayatın çok güzel olur iyi ki önüme düşmüşsün benim de yazasım varmış
