Könül, muradə çatmısan, əcəl meyindən içmisən, Yetər xəbər nigaridən, o qədri niyyət etmisən. Kitab rəfində toz tutub, saat o cür durub, qalıb, Könül muradə çatmayıb, özün muradə yetmisən. Yazıb, yazıb şeirləri, olub şair bu sərsəri, Gələndə ayrlıq səri, verib bu dərdi getmisən. Ürəydə saxlaram səni, kədərlə oxşaram səni, Gözümdən ağlaram səni, gülüm, yanaqda bitmisən. Bu kam muradə yetməyib, sevinc mənə əsirgəyib. Könül, səni o sevməyib, niyə uşaqlıq etmisən?!
